Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1326/11/SD
z 6 lutego 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-1326/11/SD
Data
2012.02.06



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
inwestycje
koszty uzyskania przychodów
modernizacja
odpisy amortyzacyjne
remonty
środek trwały
wartość początkowa


Istota interpretacji
Czy Spółka postąpiła prawidłowo stosując indywidualną stawkę amortyzacyjną 10% w stosunku do budynku Pałacu, który został poddany przez poprzedniego właściciela kapitalnemu remontowi, a pozwolenie na użytkowanie otrzymano już po jego zakupie?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 09 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postąpiła prawidłowo stosując indywidualna stawkę amortyzacyjną 10% w stosunku do budynku Pałacu, który został poddany przez poprzedniego właściciela kapitalnemu remontowi, a pozwolenie na użytkowanie otrzymano już po jego zakupie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 listopada 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postąpiła prawidłowo stosując indywidualna stawkę amortyzacyjną 10% w stosunku do budynku Pałacu, który został poddany przez poprzedniego właściciela kapitalnemu remontowi, a pozwolenie na użytkowanie otrzymano już po jego zakupie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2011 r. Spółka nabyła Zespół Pałacowo-Parkowy z zamiarem wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej, w skład którego wszedł m.in. XIX-wieczny Pałac. Jest to budynek mieszkalny, wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dnia 25 października 1982 r. i objęty ochroną konserwatorską. Po drugiej wojnie światowej budynek przeszedł na własność Skarbu Państwa i od tej pory ulegał stopniowej dewastacji – powybijane okna, brak drzwi, rozkradzione wyposażenie budynku. Poprzedni właściciel postanowił go odbudować i w 2002 r. uzyskał stosowną decyzję na remont i odbudowę Pałacu wraz z infrastrukturą terenu. Prace obejmowały odtworzenie zniszczonego zabytku na podstawie zachowanych planów, projektów, fotografii wg zaleceń konserwatorskich. Budynek nie został rozbudowany, nie zostało też zmienione jego pierwotne przeznaczenie, wprowadzono jedynie nieznaczne zmiany wewnątrz budynku. W momencie zakupu nie były już prowadzone żadne prace. Zawiadomienie o zakończeniu prac i przyjęciu obiektu do użytkowania zostało wydane przez Państwowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego we wrześniu 2011 r. W tym też miesiącu Spółka przyjęła budynek do użytkowania i zastosowała stawkę indywidualną, przewidzianą dla budynków mieszkalnych zaliczanych do rodzaju 110 Klasyfikacji Środków Trwałych – 10%. Spółka nie partycypowała w żadnych nakładach na remont i odbudowę Pałacu – jedynym inwestorem był poprzedni właściciel. Pałac jest obecnie główną atrakcją i wizytówką Założenia Pałacowo-Parkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo stosując indywidualną stawkę amortyzacyjną 10% w stosunku do budynku Pałacu, który został poddany przez poprzedniego właściciela kapitalnemu remontowi, a pozwolenie na użytkowanie otrzymano już po jego zakupie...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop, w stosunku do używanych budynków mieszkalnych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych, można zastosować stawkę indywidualną, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Budynek uważa się za używany, jeżeli podatnik udowodni, że przed nabyciem był wykorzystywany prze co najmniej 60 miesięcy.

Spółka stoi na stanowisku, że nabyty przez nią Pałac w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym jest budynkiem używanym. Przepisy nie wskazują, że fakt użytkowania środka trwałego musi mieć miejsce w ostatnim okresie przed nabyciem środka trwałego. Przed rozpoczęciem remontu i odbudowy, budynek użytkowany był o wiele dłużej niż wymagane ustawowo 60 miesięcy, co potwierdzone jest dokumentacją historyczną, będącą w posiadaniu Spółki. W stosunku natomiast do zakresu przeprowadzonych prac rekonstrukcyjnych, odbudowa mieści się w definicji ulepszenia. W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o pdop, ulepszenie następuje w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji lub modernizacji a suma poniesionych wydatków przekracza w danym roku podatkowym 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Ustawodawca zawarł zamknięty katalog czynności, które mogą być uznane za ulepszenie, a rekonstrukcja jest niewątpliwie jedną z nich.

W interpretacji indywidualnej z dnia 01 kwietnia 2011 r. Znak: DD9/033/9/BRT/11/PK-134, Minister Finansów określił, iż przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

  • przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  • rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  • rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,
  • adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  • modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

W przypadku Pałacu, rekonstrukcja polegała na częściowym odtworzeniu budynku, rekonstrukcji elewacji zewnętrznej, stolarki okiennej i drzwiowej, odtworzeniu zniszczonych elementów, uzupełnieniu ubytków. Przed podjęciem prac, budynek posiadał bowiem fundamenty, ściany i dach, jednak był w bardzo złym stanie technicznym i wymagał kapitalnego remontu. Prace odtworzeniowe zniszczonego Pałacu, mające na celu przywrócenie go do jego stanu poprzedniego mieszczą się zatem w definicji ulepszenia. Tak rozumiana definicja ulepszenia znajduje swoje poparcie w stanowisku m.in. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w wyroku z dnia 02 grudnia 2010 r. Sygn. I SA/Kr 1656/10, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 czerwca 2010 r. Znak: ILPB3/423-270/10-4/DS oraz w interpretacji z dnia 08 października 2010 r. Znak: ILPB3/423-540/09-2/MC.

Co więcej, Pałac jest obiektem wpisanym do rejestru zabytków już od 1982 r. Przytaczając definicję ustawową, zbytek to nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Gdybyśmy zatem mieli do czynienia z nowym budynkiem, z pewnością nie byłby on wpisany do rejestru zabytków.

Reasumując, Pałac spełnił przesłanki zawarte w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop, a mianowicie stanowi używany środek trwały (był użytkowany dłużej niż 60 miesięcy) i został wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Spółki. W świetle powyższego, Spółka miała prawo do zastosowania stawki indywidualnej i przyjęcia okresu amortyzacji 10 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o pdop, który stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o pdop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (…).

Do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania i jednocześnie ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Stosownie bowiem do art. 16h ust. 2 ustawy o pdop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 16j ust. 1 ustawy o pdop. Stosownie do jego treści podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Przepis ten określa także minimalny okres amortyzacji poszczególnych grup środków trwałych.

Dyspozycja pkt 3 tego przepisu wskazuje, iż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  • używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy (art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o pdop),
  • ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (art. 16j ust. 3 pkt 2 ustawy o pdop).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w czerwcu 2011 r. Spółka nabyła Zespół Pałacowo-Parkowy z zamiarem wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej, w skład którego wszedł m.in. XIX-wieczny Pałac. Jest to budynek mieszkalny, wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dnia 25 października 1982 r. i objęty ochroną konserwatorską. Poprzedni właściciel postanowili go odbudować i w 2002 r. uzyskał stosowną decyzję na remont i odbudowę Pałacu wraz z infrastrukturą terenu. W momencie zakupu nie były już prowadzone żadne prace. Zawiadomienie o zakończeniu prac i przyjęciu obiektu do użytkowania zostało wydane przez Państwowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego we wrześniu 2011 r. W tym też miesiącu Spółka przyjęła budynek do użytkowania i zastosowała stawkę indywidualną, przewidzianą dla budynków mieszkalnych zaliczanych do rodzaju 110 Klasyfikacji Środków Trwałych – 10%.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz cytowane powyżej przepisy ustawy o pdop, stwierdzić należy, iż Pałac spełnia warunek o którym mowa w art. 16j ust. 3 pkt 1 tej ustawy, a zatem Wnioskodawca może skorzystać z prawa do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Nadmienić jednak należy, iż kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest urząd statystyczny.

Odnosząc się do powoływanego we wniosku orzeczenia sądu administracyjnego i interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odmiennych zdarzeniach przyszłych od omawianego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj