INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.06.2012 r. (data wpływu 27.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia do spółki z o.o. wkładu niepieniężnego w postaci niezabudowanych nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia do spółki z o.o. wkładu niepieniężnego w postaci niezabudowanych nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie m.in. wydobywania kopalin ze złóż w oparciu o koncesję (w załączeniu). Zgodnie z art. 10 ust 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 roku Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981), złoża kopalin - pstrych iłów – są objęte prawem własności nieruchomości gruntowych.

Na działce nr ew. 86 są rozpoznane kopaliny. Działka jest niezabudowana. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest m.in. na realizację nowych budynków produkcyjnych, magazynowych, składowych. Działka nr ew. 82/6 wyłączona jest z eksploatacji górniczej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest również m.in. na realizację nowych budynków produkcyjnych, magazynowych, składowych (w załączeniu wypis z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Miasta z dnia 19 czerwca 2012 r.).

Wnioskodawca zamierza wnieść wkład niepieniężny (aport) w postaci własności nieruchomości gruntowych – ww. działek - do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu pokrycia udziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy, w opisanym stanie faktycznym, wniesienie do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci własności nieruchomości gruntowych niezabudowanych, lecz przeznaczonych pod realizację nowych budynków produkcyjnych, składowych, zgodnie z przeznaczeniem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w celu pokrycia udziału, jest dostawą towarów zwolnioną od podatku od towarów i usług...
2. Czy skorzystanie ze zwolnienia nie uniemożliwia okoliczność, iż na nieruchomości gruntowej znajdują się złoża kopalin objęte prawem własności nieruchomości gruntowej...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dostawą towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą o VAT, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi. Wkład rzeczowy wniesiony do spółki staje się majątkiem spółki. Następuje przeniesienie na spółkę praw do rozporządzania przedmiotem wkładu. Ponadto, wniesienie wkładu niepieniężnego spełnia przedmiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów (wniesienie wkładu) a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem, które przybiera postać udziału w spółce.

Wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej, przeznaczonej m.in. na realizację nowych budynków produkcyjnych, magazynowych, składowych, w planie zagospodarowania przestrzennego, do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu pokrycia udziału, nie jest dostawą towarów zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia okoliczność, iż na przedmiotowej nieruchomości gruntowej znajdują się złoża kopalin objęte prawem własności nieruchomości gruntowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

W definicji dostawy towarów sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci towarów do innego podmiotu (spółki), bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wkład rzeczowy wniesiony do spółki staje się od tego momentu jej własnością. Następuje przeniesienie na spółkę praw własności do przedmiotu wkładu.

Ponadto wniesienie wkładu niepieniężnego spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów (wniesieniem wkładu) a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem, które przybiera postać udziału w spółce, tj. wszystkich praw wynikających z uczestnictwa w tej spółce (w tym prawo do udziału w zysku spółki). Wynagrodzenie to ma charakter wzajemny i ekwiwalentny, co oznacza, że z tytułu wniesienia wkładu dla wnoszącego wynika bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść.

Powyższe przesądza o odpłatnym charakterze czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki. Jeżeli zatem przedmiotem wkładu niepieniężnego są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – czyli towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami przez spółkę jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%. Zgodnie zaś z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 wynosi 23%.

Jednocześnie, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W stosunku do gruntów niezabudowanych ustawodawca wskazał jeden przypadek, w którym można zastosować zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja powyższa oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie, podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w ww. przepisie posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca, zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

W związku z tym przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie bowiem do art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające o różnych przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania terenu. Tak więc charakter terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

W świetle art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać, w pierwszej kolejności, odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Podkreślić także należy, że o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę decyduje jego planowane wykorzystanie dla każdego rodzaju zabudowy, a nie tylko pod budownictwo mieszkaniowe.

We wniosku wskazano, że Spółka, prowadząca działalność m.in. w zakresie wydobywania kopalin ze złóż w oparciu o koncesję, zamierza wnieść wkład niepieniężny w postaci własności nieruchomości gruntowych do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu pokrycia udziału. Nieruchomości te stanowią dwie niezabudowane działki, na których znajdują się złoża kopalin objęte prawem własności nieruchomości gruntowych. Zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe nieruchomości przeznaczone są m.in. na realizację nowych budynków produkcyjnych, magazynowych, składowych.

Przedstawione okoliczności wskazują, że przedmiotem planowanej przez Spółkę transakcji będą niezabudowane grunty przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym, mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa, wskazać należy, że dostawa opisanych działek będących przedmiotem aportu, znajdujących się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny dla inwestycji w postaci nowych budynków przemysłowych, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej. Są to bowiem nieruchomości przeznaczone pod określoną zabudowę, co uniemożliwia zastosowanie zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż wniesienie własności przedmiotowej nieruchomości do spółki w celu pokrycia udziału nie jest dostawą towarów zwolnioną od podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

W związku z uznaniem opisanej transakcji za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, odpowiedź na pytanie 2 Wnioskodawcy w brzmieniu: „Czy skorzystanie ze zwolnienia nie uniemożliwia okoliczność, iż na nieruchomości gruntowej znajdują się złoża kopalin objęte prawem własności nieruchomości gruntowej...” jest bezprzedmiotowa.

Ponadto należy dodać, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena własnego stanowiska Wnioskodawcy, dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wyczerpujący opis tego stanu faktycznego (lub zdarzenia przyszłego) oraz stanowiska Wnioskodawcy powinien wynikać, zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. Organ wydający interpretację nie jest bowiem uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pytającego we wniosku oraz Jego stanowiskiem. W związku z powyższym, załączone dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.