Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-625/08/11-9/S/KG
z 31 stycznia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP1/443-625/08/11-9/S/KG
Data
2012.01.31



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów


Słowa kluczowe
akcja promocyjna
czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług
dostawa towarów
prezent
przekazanie nieodpłatne
przekazanie towarów


Istota interpretacji
w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania, w ramach prowadzonej działalności, materiałów reklamowych i towarów



Wniosek ORD-IN 634 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2008r. (data wpływu 2 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania, w ramach prowadzonej działalności, materiałów reklamowych i towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Podstawowa działalność Wnioskodawcy polega na produkcji i sprzedaży słodyczy. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg działań o charakterze promocyjno-marketingowym, mających na celu wsparcie sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę. Działania te wiążą się m.in. z nieodpłatnym przekazywaniem, w ramach prowadzonej działalności, różnego rodzaju towarów.

W ramach ww. działalności Wnioskodawca przekazuje przede wszystkim słodycze (wyroby produkowane lub sprzedawane przez Spółkę). Nieodpłatnie przekazuje również prezenty (np. koszulki, bombki świąteczne, perfumy, albumy, sprzęt elektroniczny taki jak odtwarzacze mp3, pamięć przenośna), jak również materiały reklamowe (np. gadżety oznaczone logo Spółki lub marką oferowanych przez nią produktów, takie jak kubki, torby, parasolki, długopisy, smycze, koszulki z nadrukowanym logo).

Wskazane wyżej towary przekazywane są m.in. następującym podmiotom:

  • bezpośrednim kontrahentom Spółki oraz innym podmiotom zajmującym się w ramach prowadzonej działalności sprzedażą oferowanych przez Spółkę towarów;
  • pracownikom ww. podmiotów, w celu zmotywowania ich do aktywności w oferowaniu klientom (konsumentom) produktów Spółki, zachęceniu do dbania o estetyczną ekspozycję tych produktów;
  • agencjom reklamowym, w celu dalszego nieodpłatnego przekazania tych towarów konsumentom w ramach akcji promocyjnych obsługiwanych przez te agencje na zlecenie Spółki;
  • bezpośrednio klientom finalnym lub innym osobom fizycznym.

Ponadto, Spółka przekazuje sponsorowanej przez nią drużynie kolarskiej stroje sportowe z logo dystrybuowanych przez Spółkę cukierków, natomiast pracownikom uczestniczącym w maratonie, meczach piłkarskich lub innych zawodach sportowych - stroje sportowe z logo Spółki, w których pracownicy uczestniczą w tych zawodach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazywanie towarów opisanych w stanie faktycznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym wypadku rozważenia wymaga, czy opisane w stanie faktycznym nieodpłatne przekazania towarów stanowią dostawę towarów w rozumieniu przepisów o VAT. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega min. odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT niektóre nieodpłatne dostawy towarów traktowane są jako odpłatne dostawy towarów, podlegające opodatkowaniu VAT. Z przepisu tego wynika, iż jako dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu traktowane jest "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części".

Zdaniem Spółki, aby takie nieodpłatne przekazanie towarów podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, spełnione muszą być łącznie dwa warunki:

  1. po pierwsze, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług służących takiej czynności,
  2. po drugie, przekazanie musi zostać dokonane na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W przypadku, opisanych przez Spółkę w stanie faktycznym, nieodpłatnych przekazań, spełniona jest, w ocenie Wnioskodawcy, pierwsza z tych przesłanek (tj. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego).

Nie jest jednak spełniona druga przesłanka, zgodnie z którą nieodpłatne przekazanie towarów powinno zostać dokonane na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Zdaniem Spółki, brak spełnienia tej przesłanki oznacza, że nieodpłatne przekazania towarów opisane w stanie faktycznym nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca podkreślił, że przekazywanie towarów w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym, w ramach akcji promocyjno-marketingowych wspierających sprzedaż produktów Spółki, jest czynnością ukierunkowaną na zwiększenie lub zachowanie źródła przychodów z tytułu sprzedaży przez Spółkę słodyczy. Celem tej działalności jest premiowanie kontrahentów i innych podmiotów nabywających w celu odsprzedaży produkty Spółki, zachęcanie do efektywnej sprzedaży tych produktów, wreszcie nakłanianie konsumentów do nabywania produktów Spółki. W rezultacie nie budzi wątpliwości, zdaniem Wnioskodawcy, że przekazania towarów, opisane w stanie faktycznym, stanowią czynności związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa Spółki.

Wnioskodawca zauważył, iż na gruncie ówczesnego brzmienia art. 7 podnoszone były wątpliwości co do konieczności opodatkowywania nieodpłatnych przekazań towarów związanych z prowadzoną działalnością. Jednak, z uwagi na brzmienie ust. 3, w oparciu o zasadę racjonalności ustawodawcy w ostateczności przyjęło się uważać, czego dowodem jest uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o sygn. akt I FPS 5/06, że tego typu przekazania co do zasady podlegały opodatkowaniu (w przeciwnym razie, zastrzeżenie, że nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości i próbek nie podlega opodatkowaniu wyłącznie jeśli związek z przedsiębiorstwem istnieje, nie miałoby sensu).

Wnioskodawca zauważył, że z dniem 1 czerwca 2005r. nastąpiła bardzo istotna zmiana brzmienia ustępu 3 art. 7 ustawy o VAT. Obecnie brzmi on następująco: „przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek". Tak więc, w wyniku nowelizacji ustawy o VAT usunięty został zapis, który uprzednio umożliwiał wyinterpretowanie z brzmienia art. 7 ust. 2 i 3 konieczność opodatkowywania nieodpłatnych przekazań towarów także wówczas, gdy wiązały się z prowadzoną przez podatnika działalnością. Z kolei brzmienie art. 7 ust. 2 jest jednoznaczne, i wskazuje ono, iż wyłącznie przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem mogą podlegać opodatkowaniu. Jasne i jednoznaczne brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie zezwala na wyinterpretowanie konieczności opodatkowania przekazań związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem np. w drodze wykładni celowościowej. Wykładnia taka prowadziłaby do rozszerzenia zakresu opodatkowania poza czynności wskazane wprost w ustawie (wykraczałaby poza literalne brzmienie przepisu). Wykładnia taka jest niedopuszczalna w polskim systemie prawnym. Należy w tym miejscu przytoczyć stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który stwierdził: „Brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT od 1 czerwca 2005r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jak zrównane z odpłatną dostawą towarów" (wyrok z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt. I SA/Wr 152/07).

W tym samym wyroku Sąd określił nowelizację art. 7 ust. 3 w kontekście spornej kwestii jako „istotną", czy wręcz „radykalną". Podobne stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 23 maja 2007r. (sygn. III SA/Wa 2752/06). Zgodnie z tym wyrokiem, w stanie prawnym obowiązującym od 1 czerwca 2005r. nie podlega opodatkowaniu przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem podatnika.

Wnioskodawca ponadto zaznaczył, że w związku z jednoznacznym brzmieniem art. 7 ust. 2 i 3 bez znaczenia z punktu widzenia opodatkowania opisanych przez Spółkę nieodpłatnych przekazań pozostaje kwestia zgodności tych przepisów ustawy o VAT z regulacjami wspólnotowymi (w szczególności art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej). Skoro przepisy te są (co potwierdza powołane wyżej orzecznictwo sądowe) dostatecznie jasne i precyzyjne, nie uprawniają one organu podatkowego do wywodzenia obowiązku opodatkowania przedmiotowych nieodpłatnych przekazań w drodze wykładni prowspólnotowej (tj. wykładni przepisów krajowych w zgodzie z przepisami Dyrektywy), w przypadku, gdy na gruncie literalnego brzmienia przepisu możliwe są co najmniej dwie konkurencyjne interpretacje). W takim przypadku podatnik może powoływać się na korzystny dla niego przepis krajowy, pomimo jego niezgodności z przepisami prawa wspólnotowego. Stanowisko takie zostało jednoznacznie potwierdzone w orzecznictwie ETS, w szczególności w orzeczeniu 80/86 (KolpinguisNijmegen): „(...) władze krajowe nie mogą powoływać się przeciwko jednostkom na przepis dyrektywy, którego obowiązkowa implementacja w prawie krajowym nie została jeszcze dokonana".

Analogiczne stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do nieodpłatnych przekazań towarów na cele związane z prowadzoną działalnością zajmują też przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, m.in. J. Zubrzycki (Leksykon VAT, Oficyna Wydawnicza Unimex, 2006) czy T. Michalik (VAT. Komentarz, wyd. CR Beck, 2007).

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005r. nieodpłatne przekazanie towarów opisanych w stanie faktycznym wniosku na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT.

W dniu 2 lipca 2008 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-625/08-2/JB, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że nieodpłatne przekazanie towarów opisanych w stanie faktycznym wniosku na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem stanowi odpłatną dostawę towarów, jeśli Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie tych towarów.

Pismem z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 23 lipca 2008 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP1-443-625/08-6/JB z dnia 18 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 19 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 2 lipca 2008 r. znak IPPP1-443-625/08-2/JB.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2972/08 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż zaskarżona interpretacja indywidualna została wydana – w rozumieniu – doręczona z uchybieniem 3 miesięcznego terminu określonego w art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, w ocenie Sądu w obrocie prawnym pojawiła się interpretacja uznająca stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 20 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 803/09 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpatrzenia.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1518/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. W ocenie Sądu zaskarżona interpretacja musiała zostać wyeliminowana z obiegu prawnego z powodu błędnej wykładni art. 7 ust. 2 w związku z ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dokonanej przez Ministra Finansów. Błąd ten skutkował wadliwą oceną stanowiska Spółki

Sąd zauważył, iż stan prawny właściwy do rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ukształtowany został ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), która znowelizowała przepisy ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 czerwca 2005 r. Na tle tego właśnie stanu prawnego zapadł, wydany w składzie siedmiu sędziów, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08. Sąd ten stanął na stanowisku, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że art. 7 ust. 2 od wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług nie był zmieniany i ma następujące brzmienie: „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części”.

Zmienił się natomiast przepis ust. 3 tego artykułu. który przed dniem 1 czerwca 2005 r. stanowił: „przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem”.

Nowelizacja z dnia 21 kwietnia 2005 r. nadała mu brzmienie następujące: „przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek”.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zasadnicza zmiana tego przepisu polegała na usunięciu z niego końcowego fragmentu, który expressis verbis odwoływał się do bezpośredniego powiązania określonej czynności (przekazania wymienionych towarów) z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, czyli celami działalności gospodarczej podatnika. Tymczasem właśnie to sformułowanie pozwoliło Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w uchwale z dnia 28 maja 2007 r., sygn. akt I FPS 5/06 na przyjęcie takiej wykładni wymienionych przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3, która z jednej strony pozostawała w zgodzie z prawem wspólnotowym (art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), dalej: VI Dyrektywa / art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347.1), dalej: Dyrektywa 112), czyli była wykładnią prowspólnotową, a z drugiej zaś nie pozostawała w sprzeczności z gramatycznym brzmieniem omawianych przepisów, a więc nie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, czyli do niedopuszczalnej wykładni contra legem. Jednakże, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, taka wykładnia, wskazująca, że czynności, do których odwoływał się art. 7 ust. 3 (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 czerwca 2005 r.) mieściły się w zakresie przedmiotowym ust. 2 tego artykułu, była możliwa tylko przy brzmieniu ust. 3 odwołującego się w końcowym fragmencie - podobnie jak art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy (art. 16 Dyrektywy 112) - do bezpośredniego związku tych czynności z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (w VI Dyrektywie - z celami działalności podatnika, a w Dyrektywie 112 - z celami działalności przedsiębiorstwa podatnika), który to fragment dawał w ogóle podstawy do uznania, że spójna wykładnia tych przepisów wskazuje, że zakres przedmiotowy, do którego odnosiły się te przepisy, obejmował przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane i niezwiązane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z poglądami wyrażonymi w wyrokach z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 600/07 i z dnia 28 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 743/07, a także w wyroku z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt I FSK 922/08, że powyższa zmiana art. 7 ust. 3 u.p.t.u. w istotny sposób wpływa na wykładnię normy ust. 2 tego artykułu, której odczytywanie w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r. następowało przez pryzmat art. 7 ust. 3, z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni tegoż unormowania. Nowelizacja polegająca na pominięciu fragmentu wskazującego na opodatkowanie także czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem korelującego z końcową częścią przepisu art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy (art. 16 Dyrektywy 112) - spowodowała odstąpienie od brzmienia przepisu wspólnotowego (w rozumieniu nadanym mu w wyroku ETS w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum Ltd.), co wskazuje na jego wadliwą implementację do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Wadliwość ta, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, ma wpływ na możliwość dokonywania wykładni normy prawa krajowego w zgodzie z wykładnią normy dyrektywy unijnej w sytuacji, gdy brzmienie normy prawa krajowego zdecydowanie odbiega od treści normy dyrektywy, która powinna być przedmiotem implementacji, co ma miejsce po nowelizacji art. 7 ust. 3 u.p.t.u.

Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w punktach 1 i 2 ust. 2 zostały podane jedynie jako przykłady (poprzedzono je bowiem sformułowaniem „w szczególności”) wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 tego ustępu „wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny” to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika.

Po nowelizacji art. 7 ust. 3 u.p.t.u. zakres przedmiotowy opodatkowania wskazany w ust. 2 tego artykułu określony jest jedynie w jego części wstępnej (a nie także w ust. 3, jak to było przed nowelizacją i co przyjęto w uchwale z dnia 28 maja 2007 r., sygn. akt I FSK 5/06). Obecnie przepis ust. 3 określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe). Jest on przepisem szczególnym (zawierającym wyjątki) w stosunku do ust. 2. Obecnie brak jest powiązania tego wyłączenia z jego bezpośrednim związkiem z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo celowe), jak to miało miejsce przed nowelizacją.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podzielił stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż wyżej przedstawiona wykładnia gramatyczna art. 7 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u., wobec niepozostających w sprzeczności do siebie zapisów ust. 2 i ust. 3, jest na tyle jasna, że sięganie po inne metody wykładni jest niedopuszczalne.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że problemem, jaki uwidacznia się w związku z odczytaniem treści omawianych przepisów w oparciu o wykładnię gramatyczną, jest zawężenie zakresu przedmiotowego opodatkowania w porównaniu do unormowań zakreślonych w prawie wspólnotowym. Mając bowiem na uwadze rozważania ETS zawarte w powołanym wyroku w sprawie Kuwait Petroleum, należy przyjmować, że celem nakreślonym w art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 112) było objęcie opodatkowaniem również tych nieodpłatnych przekazań towarów, które związane były z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Sąd administracyjny, jako sąd europejski zobowiązany do dokonywania wykładni prowspólnotowej przepisów prawa podatkowego, winien jej dokonywać tak dalece, jak to jest możliwe, aby osiągnąć wymagany stan rzeczy (prawny, gospodarczy, społeczny), jednak rezultaty tej wykładni - przez rozszerzenie zakresu obowiązku podatkowego poza granice zakreślone przepisami krajowymi ustaw podatkowych - nie mogą naruszać zasad wynikających z obowiązujących przepisów Konstytucji, godząc w prawa podatników.

Prowspólnotowa wykładnia prawa powinna mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów prawa krajowego. Wykładnia prowspólnotowa nie powinna mieć miejsca, gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem.

Za oczywiste Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że przepisy prawa krajowego należy wykładać mając na uwadze stosowne regulacje prawa wspólnotowego. Jednak zasada ta nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego, w szczególności w sytuacji, gdy regulacja unijna ma charakter dyrektywy (ze swej istoty skierowanej do państw członkowskich, mających obowiązek doprowadzenia prawa krajowego do stanu, realizującego zapisy zawarte w dyrektywach); nie może być stosowana taka wykładnia prawa krajowego, która będzie prowadziła do nakładania na podatnika obowiązków niewyrażonych wprost w prawie krajowym.

Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że jeżeli podatnik stosuje się do dyspozycji wadliwie transponowanej normy krajowej, uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy.

Skład orzekający w rozpatrywanej sprawie, jak już wskazano, poglądy powyższe podzielił tak jak i rozumowanie, które doprowadziło do ich sformułowania. Argumentacja organów podatkowych oceniona w powyższym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego była zbieżna z prezentowaną przez Ministra Finansów w rozpatrywanej sprawie.

Wskazać należy, iż skoro w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r.) nie stanowi dostawy towarów przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów, to dokonanie w tej sytuacji - jak w zaskarżonej interpretacji - wykładni prowspólnotowej art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, prowadzącej do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ust. 3 oraz przepisy VI Dyrektywy (Dyrektywy 112), poza zakres zawarty w normie ust. 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne.

Skład orzekający w rozpatrywanej sprawie uznał, że wykładnia dokonana przez Ministra Finansów w zaskarżonej interpretacji jest nieprawidłowa, a organ podatkowy kwestionując stanowisko Spółki, naruszył przepisy prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 2 w związku z ust. 3 u.p.t.u., w sposób który miał wpływ na wynik sprawy.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1627/10 umorzył postępowanie w sprawie, z uwagi na cofnięcie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie złożonej skargi kasacyjnej.

W dniu 14 listopada 2011 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. sygn. III SA/Wa 1518/10 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. sygn. III SA/Wa 1518/10 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1627/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania, w ramach prowadzonej działalności, materiałów reklamowych i towarów uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj