INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) uzupełnionym w dniu 15 marca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług realizowanych na zlecenie gmin i innych podmiotów oraz sprzedaży audycji innym rozgłośniom radia publicznego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 15 marca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług realizowanych na zlecenie gmin i innych podmiotów oraz sprzedaży audycji innym rozgłośniom radia publicznego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką radiofonii publicznej, zawiązaną w celu tworzenia i rozpowszechniania regionalnych programów radiowych, zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm).

Przychodami Spółki, zgodnie z art. 31 ww. ustawy są wpływy z tytułu:

1. opłat abonamentowych, odsetek za zwłokę w ich uiszczaniu oraz kar za używanie niezarejestrowanych odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych,
2. obrotu prawami do audycji,
3. reklam i audycji sponsorowanych,
4. przychodów z innych źródeł,
5. dotacji z budżetu Państwa.

Natomiast zadania publicznej radiofonii i telewizji ustalono w art. 1 ustawy, a są nimi:

1. dostarczanie informacji,
2. udostępnianie dóbr kultury i sztuki,
3. ułatwianie korzystania z oświaty, sportu i dorobku nauki; 3a) upowszechnianie edukacji obywatelskiej,
4. dostarczanie rozrywki,
5. popieranie twórczości audiowizualnej.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, zarejestrowaną na potrzeby VAT jako podatnik czynny. Nadawanie programów jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług jako „usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji”. Natomiast otrzymywany abonament lub inne dotacje nie wpływające bezpośrednio na cenę świadczonych usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. Inne przychody, w tym z reklamy i sponsoringu opodatkowanie są stawką 23%.

W ramach swojej działalności statutowej Spółka zawiera umowy dotyczące współfinansowania audycji z różnymi podmiotami, np. gminami, agencjami oraz podmiotami dysponującymi środkami z Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego lub Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Podmioty te zlecają Spółce wykonanie usług, polegających na produkcji i emisji audycji o tematyce społecznej, gospodarczej, kulturalnej, itp. oraz dotyczącej realizowanego projektu w ramach RPO. W umowach zawieranych z tymi podmiotami, określane są zasady finansowania produkcji i emisji audycji oraz reklamy w przypadku, gdy umowa obejmuje także usługi reklamowe. W zapowiedziach audycji występuje informacja, że audycja powstała przy współpracy lub współfinansowana jest przez określony podmiot, z którym Spółka zawarła umowę. Ponadto, Spółka odsprzedaje wytworzone audycje innym rozgłośniom radia publicznego. Za wykonanie tych usług Spółka otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawianych faktur VAT ze stawką 23% dla audycji współfinansowanych przez inne podmioty, a odsprzedaż audycji dla rozgłośni radia publicznego traktowana jest jako dostawa usług zwolniona od podatku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że usługą realizowaną na zlecenie gmin i innych podmiotów jest podjęcie we współfinansowanej audycji wskazanych tematów istotnych społecznie, zgodnych z zadaniami radiofonii i telewizji publicznej (art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r.) Współfinansujący jest wskazany na początku i na końcu audycji, jako podmiot uczestniczący finansowo w produkcji audycji. Zatem w tym zakresie wypełnia on rolę mecenasa (sponsora - art. 4 ust. 18 ww. ustawy), w tym przypadku występuje też lokowanie tematu (art. 4 ust. 22 ww. ustawy). Budowana jest jednocześnie renoma podmiotu współfinansującego poprzez informacje o jego wkładzie finansowym w audycję (art. 4 ust. 16 ww. ustawy RTV). Na fakturze (zgodnie ze stanem faktycznym) wpisywane jest „współfinansowanie audycji” lub „współprodukcja audycji”.

W odniesieniu do drugiej części pytania wskazano, iż sprzedaż audycji następuje w celu jej emisji na antenie innej rozgłośni, przesyłana jest drogą elektroniczną za pośrednictwem Internetu, nie służy produkcji ani sprzedaży fonogramów, sprzedawane audycje nie zawierają elementów reklamowych ani promocyjnych, w zależności od potrzeb następuje sprzedaż praw autorskich majątkowych na wskazanych polach eksploatacji lub tylko udzielenie licencji na jednokrotną (lub kilku krotną) emisję, odsprzedaż audycji wpisuje się w art. 21 ust. 1 ustawy o RTV oraz zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy usługi polegające na współfinansowaniu audycji należy opodatkowywać stawką VAT 23% czy zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy...
2. W jaki sposób należy opodatkować odsprzedaż własnych audycji innym rozgłośniom radia publicznego ze stawką 23% czy „zw.”...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi współfinansowania audycji opodatkowane są stawką 23%, natomiast odsprzedaż audycji innym rozgłośniom radia publicznego jest dostawą usług zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 5a tej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr. 207, poz. 1293 ze zm.).

Jak wynika z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Punkt 2 powołanego artykułu wskazuje, że w ww. okresie stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.:

• w pozycji 166 wymieniono Usługi w zakresie nagrywania dźwięku i wydarzeń na żywo, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych - PKWiU ex 59.20.1,
• w pozycji 167 wymieniono Usługi związane z produkcją programów radiofonicznych, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych - PKWiU ex 59.20.2,
• w pozycji 168 wymieniono Usługi związane z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych, inne niż określone w art. 43 ust. 1 pkt 34, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych - PKWiU ex 60.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”. Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Ponadto z objaśnień wynika, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Z kolei zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
2. usług w zakresie produkcji filmów reklamowych i promocyjnych,
3. usług reklamowych i promocyjnych,
4. działalności agencji informacyjnych.

Zgodnie z ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 23 maja 2011 r. programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 ustawy). Natomiast jak wynika z art. 4 pkt 2 ww. ustawy, pod pojęciem audycji rozumie się ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej „katalogiem”.

Jak wynika z art. 4 pkt 7, rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców, natomiast rozprowadzaniem jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie, co wynika z zapisu art. 4 pkt 8.

Z kolei art. 4 pkt 9 stanowi, iż dostarczaniem usługi medialnej jest jej rozpowszechnianie.

Zgodnie z art. 4 pkt 16 przekazem handlowym jest każdy przekaz, w tym obrazy z dźwiękiem lub bez dźwięku albo tylko dźwięki, mający służyć bezpośrednio lub pośrednio promocji towarów, usług lub renomy podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą lub zawodową, towarzyszący audycji lub włączony do niej, w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie, albo w celach autopromocji, w szczególności reklama, sponsorowanie, telesprzedaż i lokowanie produktu.

Natomiast punkt 18 powołanego artykułu stanowi, iż sponsorowaniem jest każdy wkład w finansowanie usługi medialnej lub audycji, przez podmiot, który nie dostarcza usług medialnych i nie produkuje audycji, w celu promocji jego nazwy, firmy, renomy, działalności, towaru lub usługi, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego.

Z kolei zgodnie z art. 4 pkt 22 lokowaniem tematu jest przekaz handlowy, polegający na nawiązywaniu do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w scenariuszu lub liście dialogowej audycji w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, usługą realizowaną przez Spółkę - na zlecenie gmin i innych podmiotów, które uczestniczą finansowo w produkcji audycji - jest podjęcie we współfinansowanej audycji wskazanych tematów istotnych społecznie, zgodnych z zadaniami radiofonii i telewizji publicznej (art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r.) Współfinansujący - jak wskazano we wniosku - wypełnia rolę mecenasa (sponsora - art. 4 ust. 18 ww. ustawy), w tym przypadku występuje też lokowanie tematu (art. 4 ust. 22 ww. ustawy). Budowana jest jednocześnie renoma podmiotu współfinansującego poprzez informacje o jego wkładzie finansowym w audycję (art. 4 ust. 16 ww. ustawy RTV).

Ponadto Spółka odsprzedaje wytworzone audycje rozgłośniom radia publicznego w celu jej emisji na antenie innej rozgłośni, przesyłane drogą elektroniczną za pośrednictwem Internetu. Wskazano, iż odsprzedaż audycji wpisuje się w art. 21 ust. 1 ustawy o RTV oraz zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedawane audycje nie zawierają elementów reklamowych ani promocyjnych, a w zależności od potrzeb następuje sprzedaż praw autorskich majątkowych na wskazanych polach eksploatacji lub tylko udzielenie licencji na jednokrotną (lub kilku krotną) emisję.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro świadczone przez Spółkę - na podstawie zawartej umowy - czynności mają charakter reklamowy, promocyjny, a podmioty współfinansujące - jak wskazano - pełnią rolę sponsora (mecenasa), to w tym przypadku znajdzie zastosowanie podstawowa 23% stawka podatku od towarów i usług obowiązująca w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2013 r.

Natomiast odsprzedaż wytworzonych audycji, które nie zawierają elementów reklamowych ani promocyjnych, rozgłośniom radia publicznego w celu jej emisji na antenie innej rozgłośni, wpisując się w realizację zadań radiofonii i telewizji świadczonych przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, podlega zwolnieniu od podatku - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.