Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-522/12/WM
z 7 sierpnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-522/12/WM
Data
2012.08.07



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Katalog źrodeł przychodów


Słowa kluczowe
amortyzacja
lokal mieszkalny
stawka indywidualna


Istota interpretacji
Czy w powyższym przypadku – gdy została ustanowiona odrębna własność lokalu -przysługuje Wnioskodawcy możliwość skorzystania z przyspieszonej amortyzacji (min. na 10 lat), zgodnie ze wzorem, w którym minimalna liczba lat, przez które może amortyzować lokal wynosi 40 lat ze względu na wiek budynku?2. Czy istnieje jakiś termin, w którym Wnioskodawca zobligowany jest rozpocząć zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji, czy może dokonać tego w dowolnym momencie?3. Czy odpisy amortyzacyjne kumulują się na kolejne lata? Chodzi w tym punkcie o przypadek, w którym w danym roku, odsetki od kredytu pokryją większość przychodów z tytułu najmu. Czy jeżeli w tym roku, aby całkowicie pokryć przychody z tytułu najmu zabraknie np. 1.000 zł kosztów i Wnioskodawca odliczy je jako amortyzacje, to czy przy założeniu, że całoroczna kwota odpisu amortyzacji wyniesie np. 30.000 zł, w przyszłym roku będzie mógł skumulować dodatkowe 29.000 zł, którego nie odliczył, czy też kwota ta przepadnie bezpowrotnie?4. Jeżeli odpowiedź na punkt 3 będzie negatywna i odpisy amortyzacyjne nie będą się kumulować, to czy w trakcie wynajmu lokalu mieszkalnego można zawiesić odliczanie amortyzacji i rozpocząć ponownie po pewnym czasie?5. Czy jeżeli zgodnie ze wzorem z punktu 1 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczania odpisów amortyzacyjnych przez 10 lat, będzie mógł własną decyzją wybrać okres dłuższy np. 15 lat?6. Czy jeżeli Wnioskodawca wybierze okres amortyzacji np. 10 lat, to po jego upływie, Wnioskodawca nie może już więcej odpisywać kosztów amortyzacyjnych, czy przy założeniu, że koszty te kumulują się i nie wykorzystał ich w całości, może nadal korzystać z tego przywileju?7. Czy w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego, wymagane jest wpisanie lokalu do ewidencji środków trwałych, czy też Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia odpowiedniego dokumentu?



Wniosek ORD-IN 950 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 11 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 11 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu mieszkalnego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


W dniu 5 maja 2011 r. Wnioskodawca zakupił na rynku wtórnym, lokal mieszkalny – spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w budynku wielorodzinnym, który powstał w 1980 r. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w dniu 26 czerwca 2012 r. ustanowiona została na Jego rzecz odrębna własność lokalu mieszkalnego. Poprzednio lokal nie był wynajmowany, a więc nie były też dokonywane odpisy amortyzacyjne. Od października 2011 r. Wnioskodawca wynajmuje nadmienione mieszkanie i czerpie z tego tytułu zyski w ramach najmu prywatnego. Do tej pory nie zaliczał w koszty uzyskania przychodu amortyzacji, gdyż zakup mieszkania finansowany jest kredytem, co pozwala uwzględniać Wnioskodawcy w kosztach odsetki.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy w powyższym przypadku – gdy została ustanowiona odrębna własność lokalu -przysługuje Wnioskodawcy możliwość skorzystania z przyspieszonej amortyzacji (min. na 10 lat), zgodnie ze wzorem, w którym minimalna liczba lat, przez które może amortyzować lokal wynosi 40 lat ze względu na wiek budynku...
  2. Czy istnieje jakiś termin, w którym Wnioskodawca zobligowany jest rozpocząć zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji, czy może dokonać tego w dowolnym momencie...
  3. Czy odpisy amortyzacyjne kumulują się na kolejne lata... Chodzi w tym punkcie o przypadek, w którym w danym roku, odsetki od kredytu pokryją większość przychodów z tytułu najmu. Czy jeżeli w tym roku, aby całkowicie pokryć przychody z tytułu najmu zabraknie np. 1.000 zł kosztów i Wnioskodawca odliczy je jako amortyzacje, to czy przy założeniu, że całoroczna kwota odpisu amortyzacji wyniesie np. 30.000 zł, w przyszłym roku będzie mógł skumulować dodatkowe 29.000 zł, którego nie odliczył, czy też kwota ta przepadnie bezpowrotnie...
  4. Jeżeli odpowiedź na punkt 3 będzie negatywna i odpisy amortyzacyjne nie będą się kumulować, to czy w trakcie wynajmu lokalu mieszkalnego można zawiesić odliczanie amortyzacji i rozpocząć ponownie po pewnym czasie...
  5. Czy jeżeli zgodnie ze wzorem z punktu 1 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczania odpisów amortyzacyjnych przez 10 lat, będzie mógł własną decyzją wybrać okres dłuższy np. 15 lat...
  6. Czy jeżeli Wnioskodawca wybierze okres amortyzacji np. 10 lat, to po jego upływie, Wnioskodawca nie może już więcej odpisywać kosztów amortyzacyjnych, czy przy założeniu, że koszty te kumulują się i nie wykorzystał ich w całości, może nadal korzystać z tego przywileju...
  7. Czy w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego, wymagane jest wpisanie lokalu do ewidencji środków trwałych, czy też Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia odpowiedniego dokumentu...


Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku o którym mowa w pytaniach oznaczonych numerami:


  1. Przysługuje prawo do dokonywania odpisów zgodnie z podanym wzorem i skorzystania z przyspieszonej amortyzacji.
  2. Nie istnieją ograniczenia czasowe, w których ma obowiązek rozpoczynać dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
  3. Niewykorzystana kwota amortyzacji możliwa będzie do odpisania w kolejnych latach.
  4. Nie ma możliwości zawieszenia amortyzacji na jakiś czas.
  5. Wnioskodawca uważa, że będzie miał prawo wyboru okresu amortyzacji, dłuższego niż 10 lat.
  6. Po upływie okresu amortyzacji, Wnioskodawca uważa, że będzie mógł nadal dokonywać odpisów amortyzacyjnych w niewykorzystanej części.
  7. Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzonym najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonym najmie, decyduje podmiot wynajmujący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
    -o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:


  • grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;
  • budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
    -zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.


Jak stanowi zaś pkt 5 art. 22c ustawy, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

Budynki (lokale) mieszkalne podlegają więc amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Ustawodawca nie zobligował podatników do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków (lokali) mieszkalnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, jest to ich uprawnienie, a nie obowiązek. Zatem, nie istnieje żaden przepis, który obliguje Wnioskodawcę do rozpoczęcia amortyzacji.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
    -wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia


Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lokale, o ile spełniają następujące warunki:


  • stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  • są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  • są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.


Ponadto budynki (lokale) mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Amortyzacji nie podlegają zaś grunty, udział w gruncie przypadający na wyodrębniony lokal mieszkalny.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W kontekście powyższego nieprawidłowym, a co najmniej nieprecyzyjnym i co za tym idzie nieakceptowalnym jest stanowisko Wnioskodawcy, z którego wywodzi On możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych w nieograniczonych ramach czasowych, także po upływie normatywnego okresu amortyzacji.

W myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j - 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:


  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
    -dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata


Natomiast w myśl art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%. Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są używane, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny w ramach najmu prywatnego. Mieszkanie to, do którego przysługiwało Wnioskodawcy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało zakupione 5 maja 2011 r., a w dniu 26 maja 2012 r. ustanowiona została na rzecz Wnioskodawcy odrębna własność lokalu mieszkalnego. Mieszkanie to używane było przed poprzednich właścicieli od 1980 r. Wnioskodawca dotychczas nie amortyzował tego mieszkania, ale zamierza rozpocząć amortyzację stosując indywidualną stawkę amortyzacyjną.

Tak jak wskazano powyżej, w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność, pod względem prawnym powstał składnik majątkowy o innym statusie prawnym będący środkiem trwałym, który zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Zmiana tytułu prawnego do tego lokalu, nie zmienia jednak faktu, że lokal ten, przed nabyciem przez Wnioskodawcę w 2011 r. był wcześniej używany. Wnioskodawca wskazał bowiem, iż lokal ten znajduje się w budynku, użytkowanym od 1980 r. Lokal ten będzie pierwszy raz wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, a przed dniem jego nabycia przez Wnioskodawcę, był wykorzystywany przez okres dłuższy niż 60 miesięcy (5 lat).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że dla celów amortyzacji tego lokalu Wnioskodawca będzie miał prawo ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Co nie oznacza, że Wnioskodawca, nie może określić dłuższego okresu amortyzacji, czyli tak jak wskazał np. 15 lat.

Tak jak wskazano, budynki (lokale) mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Ustawodawca nie zobligował podatników do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków (lokali) mieszkalnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, jest to ich uprawnienie, a nie obowiązek. Jednakże jeżeli podatnik podejmie decyzję o amortyzacji środka trwałego, to zgodnie z treścią cytowanego art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zobowiązany jest dokonywać odpisów amortyzacyjnych do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Wskazać równocześnie należy, że w myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jeżeli zatem, koszty uzyskania przychodów z tytułu wynajmu mieszkania wraz z kwotą odpisów amortyzacyjnych przekroczą w danym roku podatkowym uzyskane przychody, Wnioskodawca poniesie stratę z tego źródła przychodów, inaczej mówiąc nie uzyska dochodu podlegającego opodatkowaniu.

W myśl art. 9 ust. 3 ww. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Wobec powyższego, Wnioskodawca ma możliwość o wysokość straty z tytułu najmu, poniesionej w roku podatkowym, obniżyć dochód uzyskany z tytułu najmu w najbliższych po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Uwzględniając powyższe, nie sposób więc uznać za prawidłowe zdawkowego i niejednoznacznego stanowiska Wnioskodawcy, według którego mógłby on „niewykorzystaną kwotę amortyzacji odpisać w latach kolejnych”.

Co do obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawcę uzyskującego dochody z tytułu najmu prywatnego - ewidencji środków trwałych wskazać należy co następuje.

Zgodnie z art. 22n ust. 6, w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli zatem Wnioskodawca zamierza wynajmowany na własny rachunek lokal mieszkalny amortyzować, stosując indywidualną stawkę amortyzacyjną, to aby odpisy amortyzacyjne stanowiły koszty uzyskania przychodów, w myśl art. 22n ust. 6 ww. ustawy, Wnioskodawca lokal mieszkalny stanowiący środek trwały, zobowiązany jest ująć w ewidencji środków trwałych.

Na mocy art. 22n ust. 3 ustawy, nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10.

Jeśli Wnioskodawca zamierza ustalić indywidualnie stawkę amortyzacji, na zasadach wynikających z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy, obliguje go to do ujęcia składnika majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem wykluczona zostaje możliwość nieujęcia środka trwałego w ewidencji, którą przewiduje wspomniany art. 22n ust. 3 ustawy.

Konsekwencją tego jest obowiązek zaprowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl bowiem art. 22n ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:


  1. liczbę porządkową;
  2. datę nabycia;
  3. datę przyjęcia do używania;
  4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;
  5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;
  6. symbol Klasyfikacji Środków trwałych
  7. wartość początkową
  8. stawkę amortyzacyjną
  9. kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;
  10. zaktualizowaną wartość początkową;
  11. zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych;
  12. wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową;
  13. datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.


Zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia dokumentu zawierającego co najmniej wskazane powyżej dane dotyczące amortyzowanego środka trwałego.


Wobec powyższego, z uwagi na powyżej zaprezentowaną wykładnię przepisów w odniesieniu do zaprezentowanego stanu faktycznego i zagadnienia prawnego wyznaczonego treścią postawionych pytań stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Podkreślenia wymaga też, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:


  1. stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
  3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.


Ze względu zatem na zakres żądania (pytania) Wnioskodawcy ocenie poddana została jedynie kwestia możliwości (sposobu) zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji, a także obowiązku zaprowadzenia stosownej ewidencji.

Organ podatkowy nie odniósł się do kwestii zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odsetek od kredytu.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj