Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1660/11/AW
z 6 marca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP2/443-1660/11/AW
Data
2012.03.06



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Dokumentacja --> Kasy rejestrujące --> Kasy rejestrujące

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług

Podatek od towarów i usług --> Dokumentacja --> Faktury --> Wystawianie faktury

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów


Słowa kluczowe
akcja promocyjna
bon towarowy
bony
ewidencjonowanie
kasa rejestrująca
nagrody
programy lojalnościowe
przekazanie towarów
usługi reklamowe


Istota interpretacji
-opodatkowanie czynności wykonywanych nz rzecz zleceniodawcy w ramach umowy o obsługę programu lojalnościowego oraz sposób ich dokumentowania,-opdatkowanie czynności przekazania nagród rzeczowych uczestnikom programu lojalnościowego oraz sposób ich udokumentowania,-opodatkowanie czynności przekazania bonów towarowych uczestnikom programu lojalnościowego,



Wniosek ORD-IN 5 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 29 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 24 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:


  • opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz zleceniodawcy w ramach umowy o obsługę programu lojalnościowego oraz sposobu ich dokumentowania - jest prawidłowe,
  • opodatkowania czynności przekazania nagród rzeczowych uczestnikom programu lojalnościowego oraz sposobu ich dokumentowania - jest prawidłowe,
  • opodatkowania czynności przekazania bonów towarowych uczestnikom programu lojalnościowego - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 listopada 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 24 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz zleceniodawcy w ramach umowy o obsługę programu lojalnościowego i sposobu ich dokumentowania, opodatkowania przekazania nagród rzeczowych i bonów towarowych uczestnikom programu oraz sposobu ich dokumentowania.


W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. świadczenie usług reklamowych, zarządzanie i obsługa programów lojalnościowych oraz sprzedaż detaliczna. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z kontrahentem (zleceniodawcą) umowę na obsługę programu lojalnościowego.

Zgodnie z postanowieniami umowy Spółka zobowiązała się do:


  1. wykonania kompleksowej usługi marketingowej polegającej na obsłudze programu dla sprzedawców i kontrahentów współpracujących ze zlecającym,
  2. świadczenia na rzecz uczestników programu dostawy zamówionych przez nich nagród, na koszt zlecającego.


Uczestnikami programu są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz przedsiębiorcy. Program lojalnościowy jest prowadzony na podstawie regulaminu, który został zatwierdzony przez zleceniodawcę. Uczestnicy programu lojalnościowego zbierają punkty za czynności określone w regulaminie. Otrzymane punkty, po spełnieniu warunków określonych w regulaminie, podlegają wymianie na nagrody. Nagrodami w programie są zarówno bony towarowe, jak i nagrody rzeczowe, m.in. sprzęt radiowy, telewizyjny i telekomunikacyjny, sprzęt fotograficzny, nagrane nośniki danych (płyty DVD).

W ramach kompleksowej obsługi programu lojalnościowego Spółka jest zobowiązana do:


  1. bieżącej obsługi programu, tj.:
    1. prowadzenia i przetwarzania bazy danych osobowych uczestników programu,
    2. prowadzenia monitoringu ilości punktów zdobytych przez uczestników programu,
    3. przyjmowania i realizowania w bazie danych złożonych przez uczestników programu zamówień na nagrody,
    4. rozpatrywania reklamacji,
  2. obsługi infolinii programu,
  3. obsługi komunikacji SMS i e-mail z uczestnikami programu,
  4. organizacji zakupu i pakowania nagród.


Po zakończeniu każdego miesiąca, za wykonanie poszczególnych czynności, Spółka wystawia dla zleceniodawcy faktury VAT z naliczonym 23% podatkiem.

W ramach zawartej umowy Spółka zobowiązana jest ponadto do dostawy nagród na rzecz uczestników programu, lecz na koszt zlecającego:


  1. Spółka otrzymuje zamówienia na nagrody bezpośrednio od uczestników programu,
  2. nabywa nagrody na wolnym rynku, poszukując dostawców i czyni to we własnym imieniu; Spółka ma prawo swobodnie zadysponować tymi nagrodami, tzn. nie są one przypisane do tego programu lojalnościowego, który wykonuje na rzecz zleceniodawcy,
  3. wysyła nagrody do uczestników programu, po uprzednim ich zapakowaniu, a następnie zleca wybranej przez siebie firmie kurierskiej dostarczenie przesyłki.


Z uwagi na powyższe Spółka dokumentuje przekazanie nagród:


  • ewidencjonując obrót i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących w zakresie dostawy na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,
  • wystawiając faktury VAT dla podatników prowadzących działalność gospodarczą.


Faktura VAT dla podatników prowadzących działalność gospodarczą zawiera informacje dotyczące:


  • nabywcy, tj. dane podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towaru,
  • płatnika, tj. dane zleceniodawcy.


Zgodnie z zawartą umową, zleceniodawca jest zobowiązany do zapłaty ceny należnej z tytułu dostaw na podstawie wystawionej przez Spółkę noty księgowej. Po wysyłce Spółka przesyła dla zleceniodawcy wykaz wysłanych nagród wraz z podaniem ich wartości, z prośbą o jego akceptację. Akceptacja następuje w sposób wyraźny albo dorozumiany - poprzez niezgłoszenie uwag do treści wykazu w terminie trzech dni od jego otrzymania. Po uzyskaniu akceptacji Spółka wystawia na rzecz zleceniodawcy notę księgową, obejmującą wartość brutto nagród wydanych uczestnikom programu. Kwota należna od zleceniodawcy jest zgodna z kwotami obrotu i podatku należnego wynikającymi z wystawionych na rzecz uczestników programu faktur, a także raportów z kasy rejestrującej.

Wystawiając notę księgową Spółka nie powiększa ceny nabycia nagrody poprzez doliczenie innych kosztów, np. wysyłki nagrody, czy jej pakowania. Nota nie obejmuje żadnych innych kosztów. Wszelkie koszty ponoszone przez Spółkę, jako podmiot zarządzający programem lojalnościowym, stanowią element kalkulacyjny wynagrodzenia za świadczoną obsługę tego programu. Nota księgowa odzwierciedla wyłącznie wartość nagrody, ustaloną przez strony umowy jako cena sprzedaży (wartość dostawy). Zwykle zawierając umowę o obsługę programu lojalnościowego strony ustalają, ile zleceniodawca będzie płacił za dostawę nagrody dokonaną przez Spółkę. Jest to cena nabycia nagrody na rynku w dniu zawierania umowy i cena ta obowiązuje przez cały czas jej trwania. Umowa trwa jednak pewien czas i może się zdarzyć, że Spółka nabywając nagrodę na rynku zapłaci za nią mniej niż ustalono na początku, albo więcej. Ponosi Ona związane z tym ryzyko rynkowe, gdyż nawet jeśli zapłaci więcej za dany towar, to będzie mogła obciążyć zleceniodawcę tylko do wysokości ustalonej przy zawarciu umowy. Spółka prowadzi gospodarkę magazynową według zasady „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”. Wobec tego może wystąpić sytuacja, w której wartość wskazana w nocie obciążeniowej jest identyczna z ceną nabycia, ale może być też tak, że nabywając towary (nagrody) w różnych momentach, wartość wyrażona notą księgową nie będzie identyczna z ceną nabycia (będzie „trochę większa, albo niewiele niższa”). Nie jest to jednak żadna marża handlowa, albo jej brak, a wyłącznie wynik przyjętych (i zgodnych z prawem) zasad rachunkowości, bądź zmian cen na wolnym rynku. Kwota wskazana w nocie księgowej jest zaewidencjonowana jako obrót w deklaracji VAT-7, gdyż Spółka dokumentuje dostawę nagrody fakturą VAT, bądź paragonem fiskalnym. Na tej podstawie wystawia potem notę księgową (obciążeniową). W całości zatem kwoty te zaewidencjonowane są dla potrzeb podatku od towarów i usług. Nie dochodzi do zaniżenia obrotu. Nota księgowa nie obejmuje żadnych dodatkowych kosztów, a wyłącznie cenę, po jakiej dokonano dostawy (sprzedaży) nagrody, ustaloną przez strony umowy w dniu jej zawarcia. Dostawa ta rozliczona jest w deklaracji VAT-7. Stosując zasady gospodarki magazynowej nie jest możliwe, aby precyzyjnie ustalić po jakiej konkretnie cenie została nabyta dana nagroda. Po to właśnie wprowadzono reguły rachunkowe, aby ułatwić system rozliczeń, w przypadku gdy podmiot nabywa towary i je magazynuje. Z punktu widzenia przedmiotowej sprawy nie jest jednak tak, że Spółka wystawiając notę księgową obciąża zleceniodawcę jakimikolwiek dodatkowymi kosztami. Nota obejmuje wyłącznie cenę nagrody, która może być identyczna z ceną nabycia, ale z uwagi na prowadzoną gospodarkę magazynową może być też inna.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  • Czy czynności wykonywane przez Spółkę należy uznać za jednolitą usługę marketingową, czy też należy je kwalifikować w części jako świadczenie usług na rzecz zleceniodawcy, a przekazywanie nagród uczestnikom rozpoznać jako dostawę towarów...
  • Czy istnieje obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej dostawy nagród w postaci sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej...
  • Czy obciążenie zleceniodawcy notą księgową jest prawidłowe uwzględniając fakt, że Spółka dokumentuje dostawę nagród na rzecz uczestników programu:

-prowadzących działalność gospodarczą fakturami VAT,

-nieprowadzących działalności gospodarczej ewidencjonując obrót i podatek należny przy zastosowaniu kasy rejestrującej...

  • Czy Spółce przysługuje prawo do korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy wartość wydanych nagród powinna być wykazana jako sprzedaż jednolitej usługi marketingowej na rzecz zleceniodawcy i udokumentowana fakturą VAT...


Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane czynności nie stanowią złożonej, jednolitej usługi reklamowej, wobec czego skutki podatkowe dokonania poszczególnych czynności na płaszczyźnie podatku od towarów i usług należy oceniać odrębnie.

Spółka wskazała, że podobne stanowisko zaprezentował Europejski Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 7 października 2010 r. w sprawie o sygn. akt C-55/09. Stwierdziła, że w świetle tego wyroku, wykonywane czynności nie stanowią jednolitej usługi marketingowej, lecz są to odrębne świadczenia, tj. świadczenie usług na rzecz zlecającego oraz dostawa towarów dokonywana na rzecz uczestników. Płatności dokonywane przez zleceniodawcę na Jej rzecz są natomiast świadczeniem należnym od osoby trzeciej w rozumieniu art. 29 ust. 1 zdanie 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Po powołaniu treści przepisów art. 2 pkt 22 oraz art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy Spółka wskazała, że uwzględniając fakt, iż:


  • otrzymuje zamówienia na nagrody bezpośrednio od uczestników programu,
  • przenosi na uczestników programu prawo do rozporządzania towarem jak właściciel,
  • wynagrodzenie za towary pochodzi od osoby trzeciej, która w istocie pełni rolę płatnika,

należy uznać, że dokonuje dostawy towarów (nagród) w rozumieniu ww. ustawy. Dodała, iż w przedstawionej sytuacji nie znajduje zastosowania art. 8 ust. 1 ustawy, zostały natomiast spełnione wszystkie warunki niezbędne do uznania danej czynności za dostawę towaru. W ocenie Spółki, brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że mamy do czynienia z jednolitą usługą.

Spółka zauważyła, że problem tzw. usługi jednolitej (kompleksowej) od zawsze budził kontrowersje, a zakwalifikowanie określonych czynności składających się na pewną całość właśnie w ten sposób, był i jest przedmiotem licznych orzeczeń i rozstrzygnięć, zarówno organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych, a także Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Podkreśla się, że usługa jednolita (inaczej kompleksowa) to taka, która nie powinna być sztucznie dzielona, choć składa się z wielu świadczeń bądź czynności, ponieważ są one ze sobą tak powiązane, że stanowią obiektywnie jedno świadczenie. Spółka podniosła, że w przedstawionym stanie faktycznym mamy w istocie do czynienia z dwoma beneficjentami dokonywanych przez nią świadczeń: z jednej strony jest to zleceniodawca, a z drugiej - uczestnik. W ocenie Spółki, fakt ten uniemożliwia traktowanie wykonywanych w ramach umowy czynności jako jednolitej usługi. Podkreśliła, że umowa wyraźnie precyzuje, iż zleceniodawca jedynie pokrywa koszty związane z dostawą nagród uczestnikom. Przy wykonaniu umowy nie dochodzi do użycia towaru w sposób umożliwiający wykonanie usługi. Dostawa nagród stanowi odrębną czynność, a zakup rzeczy będących jej przedmiotem Spółka dokonuje w imieniu własnym, a następnie - zgodnie z obowiązującym regulaminem programu lojalnościowego - dostarcza je uczestnikom.

Spółka nadmieniła, że ustawa o podatku od towarów i usług dopuszcza możliwość ponoszenia odpłatności za dokonaną dostawę przez osobę trzecią, jednakże w takiej sytuacji nie można przyjąć, iż odbiorcą takich świadczeń jest ten podmiot, który ponosi ciężar dostawy, a tym bardziej, że dochodzi do świadczenia usług na jego rzecz. Fakt, iż przekazanie nagród jest związane z obsługą programu lojalnościowego nie może automatycznie przesądzać, że występuje jednolita usługa. To Spółka przenosi prawo do rozporządzania nagrodą jak właściciel na uczestników, zaś zleceniodawca w żaden sposób - poza ponoszeniem kosztów - w tym nie uczestniczy.

W odniesieniu do pytania drugiego Spółka zaprezentowała stanowisko, że postępuje prawidłowo ewidencjonując obrót na rzecz osób fizycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż w odniesieniu do towarów będących przedmiotem dostaw nie stosuje się zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania. Dodała, że dokonywane przez nią dostawy są odpłatne, gdyż zleceniodawca ponosi wszelkie związane z tym koszty.

Po powołaniu treści art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazała, że na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się do dnia 31 grudnia 2012 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Zgodnie z poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia, zwolnione przedmiotowo są czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Jednakże w myśl § 4 ust. 1 pkt 5 tego rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie:


  1. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
  2. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1).


Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 i 7 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie:


  • wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, która nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy;
  • nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego, w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie płyt CD, DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kaset wideo), dyskietek, kart pamięci, kartridżów.


Spółka wskazała, że stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, dokonując dostawy nagród (towaru) na rzecz podatników prowadzących działalność gospodarczą wystawia faktury VAT, które zawierają informacje dotyczące m.in.:


  • nabywcy, tj. dane podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towaru,
  • płatnika, tj. dane zleceniodawcy.


Spółka dokonując dostawy na rzecz osób fizycznych rejestruje powyższe czynności przy zastosowaniu kasy. Wydruki paragonów fiskalnych wraz z nagrodami przekazywane są bezpośrednio do uczestników programu. Do żadnego z paragonów nie wystawiono faktury sprzedaży. Natomiast faktury VAT wraz z nagrodami przekazywane są bezpośrednio do uczestników programu.

Zdaniem Spółki, powyższy sposób dokumentowania jest zgodny z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Po powołaniu jego treści stwierdziła, że zarówno faktury VAT, jak i paragony fiskalne, dokumentują w sposób prawidłowy obrót, czyli kwoty należne od osoby trzeciej - od zleceniodawcy. Jednocześnie wskazują prawidłowy przebieg transakcji, tj. odpłatną dostawę towaru do uczestnika programu, za którą płatności dokonuje osoba trzecia (zleceniodawca).

W ocenie Spółki, również sposób rozliczenia należności przysługujących Jej od zleceniodawcy jest prawidłowy, gdyż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy wystawia na jego rzecz fakturę VAT za czynności związane z:


  • obsługą programu prowadzenia i przetwarzaniem bazy danych osobowych uczestników programu,
  • obsługą infolinii programu,
  • obsługą komunikacji SMS i e-mail z uczestnikami programu,
  • organizacją zakupu i pakowania nagród.


Spółka wskazała, że w tej sytuacji obciążenie zleceniodawcy notą księgową wystawioną tytułem zapłaty ceny należnej w związku z dostawą nagród na rzecz uczestników programu jest prawidłowe. Nota księgowa stanowi uniwersalny dokument księgowy służący dokumentowaniu transakcji, dla których nie przewidziano innego sposobu dokumentacji. Nadmieniła, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dopuszczalna jest zapłata przez osobę trzecią za zrealizowaną przez podatnika dostawę (art. 29 ust. 1 zdanie 3 ustawy). Nie oznacza to jednak, że w takiej sytuacji dochodzi do jakiejkolwiek dostawy, czy też świadczenia usług na rzecz płatnika. Przepisy ustawy nie wskazują, jaki dokument powinien być w takiej sytuacji podstawą obciążenia podmiotu faktycznie realizującego zapłatę. Spółka stwierdziła, iż biorąc pod uwagę fakt, że jest osobą prawną i prowadzi księgi rachunkowe, nota księgowa jest najbardziej właściwym sposobem udokumentowania tego zdarzenia. Wskazała, że wystawiona nota stanowi dla zleceniodawcy jedynie podstawę dokonania zapłaty ceny należnej z tytułu dostaw na rzecz uczestników. Powyższe jest zgodne z postanowieniami zawartej umowy. Wystawiona na rzecz zleceniodawcy nota obejmuje wartość brutto nagród wydanych uczestnikom programu. Kwota należna od zleceniodawcy jest zgodna z kwotami obrotu i podatku należnego wynikającymi z wystawionych na rzecz uczestników programu faktur, a także raportów z kasy rejestrującej, które - zdaniem Spółki - odzwierciedlają rzeczywisty przebieg transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli obrót z tytułu dostawy nagród nie powinien być ewidencjonowany przy zastosowaniu kasy rejestrującej, ponieważ właściwym jest rozpoznanie czynności jako jednolitej usługi marketingowej, to przysługuje prawo do korekty wykazanego tytułem dostawy towarów obrotu. Spółka stwierdziła, iż wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej (jak w przypadku faktur VAT), to jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie może pozbawić Jej możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót bądź podatek z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie. Wskazała, że w przypadku, gdy podatnik stwierdzi fakt popełnienia pomyłki przy ewidencjonowaniu obrotu za pomocą kasy rejestrującej przed wydaniem paragonu, ma możliwość jego zatrzymania. Spółka nie ma jednak możliwości odzyskania wydanych paragonów. Jednakże fakt ten nie pozbawia Jej prawa do dokonania korekty obrotu. Paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, a tym samym potwierdzającym przebieg rzeczywistych transakcji. Możliwość dokonania korekty na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Spółka podniosła, że podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2011 r. nr IPTPP2/443-393/11-2/AW, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 kwietnia 2011 r. nr IBPP4/443-108/11/KG.

Stwierdziła, że z uwagi na fakt, iż kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka może być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. Spółka zaproponowała dokonanie korekty paragonów w prowadzonej specjalnie dla tych celów ewidencji korekt, która zawierałaby następujące elementy:


  • dane ilościowe i wartościowe wynikające z wystawionych paragonów,
  • numer paragonu fiskalnego, datę sprzedaży,
  • nazwę towaru,
  • ilość korygowaną,
  • stawkę podatku,
  • wartość netto po korekcie,
  • wartość podatku po korekcie,
  • wartość sprzedaży brutto po korekcie,
  • dane identyfikacyjne osoby, na rzecz której dokonano dostawy (z programu księgowego).


Zdaniem Spółki, podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego, a także podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczych udokumentowany prawidłowymi i rzetelnymi dokumentami Powinien on wynikać z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych. Jeżeli zatem zarejestrowany w pamięci kasy rejestrującej obrót, jak i kwoty podatku, nie są zgodne z obrotem, jaki rzeczywiście wystąpił, przysługuje prawo dokonania stosownych korekt.

W ocenie Spółki, w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura VAT, tak jak w przedmiotowej sprawie paragonu fiskalnego, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że dana transakcja nie podlegała ewidencji, nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na tym dokumencie (tj. paragonie) kwoty podatku, jeżeli dokona korekty za pomocą innych urządzeń księgowych, np. ewidencji korekt. Podkreśliła, że takie stanowisko znajduje potwierdzenie w brzmieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto nie można uznać za uzasadnione, aby paragon fiskalny był dowodem, przeciwko któremu podatnik nie może przedłożyć innych dowodów, które w sposób niebudzący wątpliwości udokumentują rzeczywisty przebieg transakcji i wysokość związanego z tym obrotu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:


  • prawidłowe w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz zleceniodawcy w ramach umowy o obsługę programu lojalnościowego oraz sposobu ich dokumentowania,
  • prawidłowe w zakresie opodatkowania czynności przekazania nagród rzeczowych uczestnikom programu lojalnościowego oraz sposobu ich dokumentowania,
  • nieprawidłowe w zakresie opodatkowania czynności przekazania bonów towarowych uczestnikom programu lojalnościowego.


Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towar, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Jednakże ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią ust. 2 powołanego wyżej artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:


  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.


W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zauważyć należy, iż z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, iż kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). W wyroku tym Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl postanowień art. 106 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z brzmieniem art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930), zwalnia się do dnia 31 grudnia 2012 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W oparciu o § 4 ust. 1 pkt 5 tego rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie:


  1. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
  2. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1).


W pkt 7 ww. § 4 ust. 1 podano, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego, w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie płyt CD, DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kaset wideo), dyskietek, kart pamięci, kartridżów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z kontrahentem (zleceniodawcą) umowę na obsługę programu lojalnościowego. Uczestnikami programu są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz przedsiębiorcy, którzy zbierają punkty podlegające wymianie na nagrody. Nagrodami w programie są zarówno bony towarowe, jak i nagrody rzeczowe, m.in. sprzęt radiowy, telewizyjny i telekomunikacyjny, sprzęt fotograficzny, nagrane nośniki danych (płyty DVD).

W ramach kompleksowej obsługi programu lojalnościowego Spółka jest zobowiązana do:


  1. bieżącej obsługi programu, tj.:
    1. prowadzenia i przetwarzania bazy danych osobowych uczestników programu,
    2. prowadzenia monitoringu ilości punktów zdobytych przez uczestników programu,
    3. przyjmowania i realizowania w bazie danych złożonych przez uczestników programu zamówień na nagrody,
    4. rozpatrywania reklamacji,
  2. obsługi infolinii programu,
  3. obsługi komunikacji SMS i e-mail z uczestnikami programu,
  4. organizacji zakupu i pakowania nagród.


Po zakończeniu każdego miesiąca, za wykonanie poszczególnych czynności, Spółka wystawia dla zleceniodawcy faktury VAT z naliczonym 23% podatkiem.

W ramach zawartej umowy Spółka zobowiązana jest ponadto do dostawy nagród na rzecz uczestników programu, lecz na koszt zlecającego:


  1. Spółka otrzymuje zamówienia na nagrody bezpośrednio od uczestników programu,
  2. nabywa nagrody na wolnym rynku, poszukując dostawców i czyni to we własnym imieniu; Spółka ma prawo swobodnie zadysponować tymi nagrodami, tzn. nie są one przypisane do konkretnie tego programu lojalnościowego, który wykonuje na rzecz zleceniodawcy,
  3. wysyła nagrody do uczestników programu, po uprzednim ich zapakowaniu, a następnie zleca wybranej przez siebie firmie kurierskiej dostarczenie przesyłki.


Z uwagi na powyższe Spółka dokumentuje przekazanie nagród:


  • ewidencjonując obrót i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących w zakresie dostawy na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,
  • wystawiając dla podatników prowadzących działalność gospodarczą faktury VAT, zawierające dane tych podatników oraz dane zleceniodawcy (płatnika).


Zgodnie z zawartą umową, zleceniodawca jest zobowiązany do zapłaty ceny należnej z tytułu dostaw na podstawie wystawionej przez Spółkę noty księgowej, obejmującej wartość brutto nagród wydanych uczestnikom programu. Kwota należna od zleceniodawcy jest zgodna z kwotami obrotu i podatku należnego wynikającymi z wystawionych na rzecz uczestników programu faktur, a także raportów z kasy rejestrującej. Wystawiając notę księgową Spółka nie powiększa ceny nabycia nagrody poprzez doliczenie innych kosztów, np. wysyłki nagrody, pakowania. Nota księgowa odzwierciedla cenę, po jakiej dokonano dostawy (sprzedaży) nagrody, ustaloną przez strony umowy w dniu jej zawarcia.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że wydanie nagród rzeczowych uczestnikom programu lojalnościowego wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem następuje przeniesienie na ww. podmioty prawa do rozporządzania jak właściciel przekazanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek. Jednocześnie spełniona jest przesłanka dotycząca odpłatności tej czynności, bowiem – jak wskazano we wniosku – Spółka obciąża zleceniodawcę notą księgową obejmującą wartość nagród wydanych uczestnikom. A zatem w rozpatrywanym przypadku zapłaty za towary nie dokonuje ich nabywca (uczestnik programu), lecz zleceniodawca.

W tych okolicznościach przekazanie towarów w ramach programu lojalnościowego, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W celu udokumentowania tych czynności Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktur VAT na rzecz uczestników programu będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. W przypadku dostaw sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego oraz nagranych nośników danych (płyt DVD) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności i rolnikom ryczałtowym, Spółka ma obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jeżeli przedmiotem sprzedaży na rzecz tych osób są inne niż ww. towary, należy kierować się przepisami regulującymi kwestie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego zawartymi w cyt. rozporządzeniu z dnia 26 lipca 2010 r.

Natomiast czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz zleceniodawcy w zakresie bieżącej obsługi programu, obsługi infolinii, komunikacji SMS i e-mail z uczestnikami oraz organizacji i pakowania nagród stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wykonane usługi należy udokumentować fakturą VAT wystawioną na rzecz kontrahenta.

Nadmienić należy, iż problem, jak przedstawiony w niniejszej sprawie, był przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych C-53/09 i C-55/09 Commissioners for Her Majesty´s Revenue and Customs przeciwko Loyalty management UK Limited (sprawa C-53/09) oraz przeciwko Baxi Group Ltd (sprawa C-55/09). W sprawie tej TSUE stwierdził, iż aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczeniu prezentów lojalnościowych podlega VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze. TSUE powołał art. 5 ust. 1 Szóstej Dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. TSUE stwierdził, iż z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy, zgodnie z którym „świadczenie usług” należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów. Dalej TSUE wskazał, iż z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka X, której Spółka zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka X nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka X dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE stwierdził, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem.

Szósta Dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej Dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej Dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W świetle powyższego TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora (zleceniodawcę) na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Mając na uwadze fakt, iż przedmiotem przekazania są również bony towarowe zauważyć należy, iż czynności tej nie można utożsamiać z dostawą towarów, ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Bon stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem upoważniającym do zakupu (odbioru) towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Skoro zatem Spółka – jak wskazuje treść wniosku - traktuje przekazanie bonów jako dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, stanowisko przedstawione w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii sposobu udokumentowania zapłaty przez zleceniodawcę kwoty należnej z tytułu dostaw towarów na rzecz uczestników programu wskazać należy, iż płatności te mogą być dokumentowane innym niż faktura VAT dokumentem księgowym, przewidzianym w przepisach ustawy o rachunkowości (np. notą księgową).

W świetle powyższego bezprzedmiotowe stało się rozpatrzenie kwestii dotyczącej korekty obrotu i kwot podatku należnego zaewidencjonowanych przy zastosowaniu kasy rejestrującej.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).


Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj