INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia deklaracji PIT-8C – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia deklaracji PIT-8C.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonała sprzedaży towaru – rury typu pex oraz złączki polipropylenowe wykorzystywane do montowania instalacji centralnego ogrzewania oraz ciepłej i zimnej wody w lokalach mieszkalnych i użytkowych. W trakcie użytkowania okazało się, że trafiły do obrotu partie towarów posiadające ukrytą wadę materiałową – powstają pęknięcia elementów instalacji i wycieki wody pod podłogami i posadzkami, wewnątrz ścian oraz na zewnątrz. Powoduje to zamoknięcie ścian, podłóg, terakot, glazur. Następstwem jest konieczność całkowitego zamknięcia instalacji wodnej i kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania i dokonania kompleksowej wymiany uszkodzonych części instalacji (często również elementów instalacji, w których wada się jeszcze nie ujawniła lub całej instalacji, w celu zapobiegnięcia powstania kolejnych awarii w przyszłości) oraz usunięcie skutków awarii. Zakres prac obejmuje: demontaż instalacji, jej wymianę i ponowny montaż, a czasami także osuszenie ścian i podłóg, wymianę uszkodzonych przez wodę pokryć ścian, podłóg (tynki, deski, panele, glazura, terkota, itp.), prace malarskie, wykończeniowe.

Spółka prowadzi wyłącznie sprzedaż hurtową. Odbiorcy indywidualni składają do Spółki reklamacje na produkty Spółki bezpośrednio do Spółki, czasami za pośrednictwem bezpośredniego sprzedawcy (hurtowni). Podstawą owych reklamacji są ogólne przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 ze zm.). Wraz ze zgłoszeniem reklamacyjnym (zawierającym opis wady) odbiorcy indywidualni przesyłają do Spółki dokumenty potwierdzające nabycie produktu Spółki, czasami także: dokumenty potwierdzające poniesione koszty związane z wystąpieniem wady i/lub z usunięciem awarii i jej skutków, przywróceniem do stanu poprzedniego lub kosztorys uwzględniający ww. koszty, dokumentację fotograficzną.

Przeważnie Spółka przeprowadza wizję lokalną, podczas której osoba z uprawnieniami budowlanymi określa zakres prac koniecznych do demontażu instalacji, jej wymiany (czasami kompleksowej) i ponownego montażu, a także jeżeli sytuacja tego wymaga, zakres prac koniecznych do przywrócenia stanu poprzedniego (tj. odgrzybienie, osuszenie ścian i podłóg, wymianę uszkodzonych przez wodę pokryć ścian, podłóg, m. in. tynki, deski, panele, glazura, terkota itp., prace malarskie, prace wykończeniowe). Jeśli reklamacja jest zasadna, Spółka zawiera ugody oraz porozumienia z poszkodowanymi, w których realizuje roszczenia odbiorców indywidualnych poprzez wymianę produktów na wolne od wad lub/i wypłatę rekompensaty kosztów demontażu instalacji, jej wymiany (czasami kompleksowej) i ponownego montażu, kosztów usunięcia awarii i jej skutków, a także kosztów przywrócenia stanu poprzedniego, tj. kosztów odgrzybienia, osuszenia ścian i podłóg, wymiany uszkodzonych przez wodę pokryć ścian, podłóg typu tynki, deski, panele, glazura, terkota itp., prac malarskich i wykończeniowych. W niektórych przypadkach odszkodowanie obejmuje również zwrot kosztów lokalu zastępczego na czas prac koniecznych do wymiany wadliwych produktów, usunięcia awarii i jej skutków i/lub przywrócenia stanu poprzedniego.

Koszty te są ustalone w oparciu o stawki rynkowe lub kosztorys przedłożony przez odbiorcę indywidualnego i zweryfikowany przez osobę z uprawnieniami budowlanymi ze strony Spółki lub kosztorys sporządzony przez osobę z uprawnieniami budowlanymi ze strony Spółki oraz zaakceptowany przez odbiorcę indywidualnego. Zwrot kosztów lokalu zastępczego następuje na podstawie faktury, bądź innego wiarygodnego dokumentu przedłożonego przez odbiorcę indywidualnego lub ustaleń w drodze negocjacji między odbiorcą indywidualnym a Spółką.

Ze względu na wolę Spółki utrzymania pozytywnego wizerunku na rynku oraz utrzymania kontraktów handlowych, Spółka rozpatruje reklamacje wniesione przez odbiorcę indywidualnego, nawet z pominięciem kontrahenta Spółki (hurtowni). Z tych samych powodów zdarza się też, iż Spółka rozpatruje pozytywnie reklamacje, nawet jeżeli upłynął już przewidziany przez Kodeks Cywilny termin do wniesienia reklamacji z tytułu rękojmi lub gdy odbiorca indywidualny nie zachował innego formalnego wymogu dochodzenia roszczeń.

Wypłacone kwoty rekompensat mają zaspokoić roszczenia odbiorców indywidualnych i nie wynikają z wcześniej zawartych z nimi umów cywilnoprawnych. Pozytywne zaspokojenie roszczeń odbiorców indywidualnych wynika z chęci zapewnienia Spółce odbiorców jej produktów i zabezpieczenia rynku zbytu tak, by odbiorcy końcowi w dalszym ciągu nabywali produkty Spółki, nawet jeżeli odbiorcy ci doświadczyli nabycia produktu wadliwego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzania oraz przekazywania poszkodowanemu, na rzecz którego jest wypłacana rekompensata/odszkodowanie oraz Urzędowi Skarbowemu właściwemu dla poszkodowanego, informacji PIT-8C, tj. informacji o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie zobowiązany do sporządzania i przekazywania informacji PIT-8C, bowiem wypłacone rekompensaty/odszkodowania nie mieszczą się w kategorii przychodów wymienionych w art. 20 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, przepis ten odnosi się do przychodów powodujących przysporzenie majątkowe dla otrzymującego. Wypłacone odbiorcom indywidualnym kwoty lub/i zwrócone wyroby nie stanowią dla nich przychodów, są tylko rekompensatą poniesionych kosztów i strat. Ponieważ wypłacona kwota stanowi równowartość zakupionych wyrobów Spółki i/lub kosztów demontażu instalacji, jej wymiany (czasami kompleksowej) i ponownego montażu, kosztów usunięcia awarii i jej skutków, a także kosztów przywrócenia stanu poprzedniego, tj. kosztów odgrzybienia, osuszenia ścian i podłóg, wymiany uszkodzonych przez wodę pokryć ścian i podłóg typu: tynki, deski, panele glazura, terkota itp., prac malarskich i wykończeniowych, kosztów lokalu zastępczego na czas prac koniecznych do wymiany wadliwych produktów, usunięcia awarii i jej skutków i/lub przywrócenia stanu poprzedniego.

Zdaniem Spółki, okoliczności te nie skutkują powstaniem u odbiorców indywidualnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zauważyć należy, że katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym zakres art. 20 ust. 1 tej ustawy obejmuje także kwoty wypłaconego odszkodowania/rekompensaty.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Z literalnego brzmienia powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne są wolne od podatku dochodowego. Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy obejmuje tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.

Analiza cytowanego powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał sprzedaży towaru – rury typu pex oraz złączki polipropylenowe wykorzystywane do montowania instalacji centralnego ogrzewania oraz ciepłej i zimnej wody w lokalach mieszkalnych i użytkowych. W trakcie użytkowania okazało się, że trafiły do obrotu partie towarów posiadające ukrytą wadę materiałową – powstają pęknięcia elementów instalacji i wycieki wody pod podłogami i posadzkami, wewnątrz ścian oraz na zewnątrz. Następstwem jest konieczność całkowitego zamknięcia instalacji wodnej i kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania i dokonania kompleksowej wymiany uszkodzonych części instalacji (często również elementów instalacji, w których wada się jeszcze nie ujawniła lub całej instalacji, w celu zapobiegnięcia powstania kolejnych awarii w przyszłości) oraz usunięcie skutków awarii. Zakres prac obejmuje: demontaż instalacji, jej wymianę i ponowny montaż, a czasami także osuszenie ścian i podłóg, wymianę uszkodzonych przez wodę pokryć ścian i podłóg: tynki, deski, panele, glazura, terkota, itp., prace malarskie, wykończeniowe. Odbiorcy indywidualni składają do Spółki reklamacje na produkty Spółki bezpośrednio do Spółki, czasami za pośrednictwem bezpośredniego sprzedawcy (hurtowni). Podstawą owych reklamacji są ogólne przepisy ustawy Kodeks cywilny oraz ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.

Jeśli reklamacja jest zasadna, Spółka zawiera ugody oraz porozumienia z poszkodowanymi, w których realizuje roszczenia odbiorców indywidualnych poprzez wymianę produktów na wolne od wad lub/i wypłatę rekompensaty kosztów demontażu instalacji, jej wymiany (czasami kompleksowej) i ponownego montażu, kosztów usunięcia awarii i jej skutków, a także kosztów przywrócenia stanu poprzedniego. W niektórych przypadkach odszkodowanie obejmuje również zwrot kosztów lokalu zastępczego na czas prac koniecznych do wymiany wadliwych produktów, usunięcia awarii i jej skutków i/lub przywrócenia stanu poprzedniego. Koszty te są ustalone w oparciu o stawki rynkowe lub kosztorys przedłożony przez odbiorcę indywidualnego lub kosztorys sporządzony przez osobę z uprawnieniami budowlanymi. Ze względu na wolę Spółki utrzymania pozytywnego wizerunku na rynku oraz utrzymania kontraktów handlowych, Spółka rozpatruje reklamacje wniesione przez odbiorcę indywidualnego, nawet z pominięciem kontrahenta Spółki (hurtowni). Z tych samych powodów zdarza się też, iż Spółka rozpatruje pozytywnie reklamacje, nawet jeżeli upłynął już przewidziany przez Kodeks Cywilny termin do wniesienia reklamacji z tytułu rękojmi lub gdy odbiorca indywidualny nie zachował innego formalnego wymogu dochodzenia roszczeń. Wypłacone kwoty rekompensat mają zaspokoić roszczenia odbiorców indywidualnych i nie wynikają z wcześniej zawartych z nimi umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji odszkodowania, należy jej więc szukać w innych przepisach, w tym m. in. w przepisach prawa cywilnego. W cywilnoprawnym ujęciu odszkodowanie jest świadczeniem mającym na celu naprawę wyrządzonej szkody lub jej kompensatę. Odszkodowanie może mieć formę restytucji (przywrócenie stanu poprzedniego) lub zapłaty określonej kwoty, która skompensuje poszkodowanemu poniesione straty. Szkodą jest ubytek w majątku poszkodowanego spowodowany bezprawnym działaniem lub zaniechaniem sprawcy, a także niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez dłużnika zobowiązania.

Zasady naprawienia szkody określone zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), m. in. w art. 471, który stanowi, iż dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż każde odszkodowanie ma za zadanie wyrównanie szkody w majątku, utraconych korzyści lub szkody poczynionej na osobie (zadośćuczynienie). Nie daje to jednak żadnych podstaw do twierdzenia, że skoro odszkodowanie wyrównuje szkodę, to nie stanowi przychodu. Stanowi zawsze przychód, gdyż otrzymujący je powiększa w ten sposób swój majątek. Odszkodowanie w żadnym wypadku nie ma charakteru restytucyjnego, bowiem niczego nie przywraca, a jedynie wynagradza stratę lub krzywdę. Warunkiem otrzymania każdego odszkodowania jest zdarzenie, w wyniku którego dana osoba doznała określonego uszczerbku. Nikt nie otrzyma odszkodowania, jeśli wcześniej nie zaszła przesłanka powodująca możliwość ubiegania się o nie.

Dodatkowo należy wskazać, iż w przypadku reklamacji zasadnych, a więc takich, do których ubiegania się klient ma prawo, uzasadnione jest odwołanie się do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.), zgodnie z którym, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Jednakże odwołanie się w tym miejscu do przepisu art. 8 powołanej ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie daje podstaw do uznania, iż wypłacane rekompensaty, w sytuacji, gdy reklamacja jest niezasadna, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na treści art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy, na mocy którego sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy reklamacja wyrobów Spółki jest niezasadna, tj. np. upłynął termin rękojmi, wypłacana rekompensata kosztów poniesionych przez kupującego związanych z reklamowanym wyrobem, dokonywana przez Spółkę, skutkuje powstaniem u klienta Spółki przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wynika z treści powołanego powyżej art. 10 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, Spółka obowiązku takiego nie ma, ponieważ termin przewidziany ustawą upłynął, a tym samym klient – osoba fizyczna uzyskuje korzyść majątkową.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C), i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, w świetle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż wypłacane przez Wnioskodawcę rekompensaty/odszkodowania w sytuacji, gdy reklamacja jest niezasadna, tj. z uwagi na upływ terminu rękojmi, przepisy prawa do tego nie obligują, a działania Wnioskodawcy podyktowane są względami marketingowymi, dbałością o dobro klienta i pozytywny wizerunek Spółki, stanowią dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest wypełnić obowiązek nałożony przez art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wystawić informację PIT-8C.

Natomiast w sytuacji, gdy reklamacja jest zasadna, wówczas wypłacane w oparciu o przepisy ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego kwoty rekompensaty/odszkodowania nie stanowią dla tych osób przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec czego, Wnioskodawca, jako płatnik, nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Podkreślić należy, iż w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie ogólna reguła postępowania podatkowego, w myśl której dowodem może być wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem – art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749).

Przy czym, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Natomiast nie rozstrzyga o zasadności uznania reklamacji, jak również o wysokości przyznawanych odszkodowań. W konsekwencji tut. Organ podatkowy nie jest uprawniony do rozstrzygania, czy i w jakim stopniu Wnioskodawca winien zaspokoić roszczenia poszkodowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.