Stosownie do art. 76 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlega zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na przyszłe zobowiązania podatkowe.

Zgodnie z art. 76 b Ordynacji podatkowej przepis art. 76 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku, z tym że zaliczenie zwrotu podatku na poczet zaległości oraz bieżących zobowiązań podatnika następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku.

Stosownie do przepisu art. 3 pkt 7 Ordynacji podatkowej za zwrot podatku uważa się zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Wobec powyższego gdy podatnik złoży w terminie deklarację CIT-2, z której wynika zobowiązanie podatkowe wraz z deklaracją VAT-7 z wykazaną kwotą do zwrotu różnicy podatku oraz wniosek o zarachowanie tej różnicy w całości lub w części na zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych to nie powstanie zaległość z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, gdy zwrot będzie zasadny.

Nadmienić również należy, że w zakresie żądanego zwrotu Urząd Skarbowy może podjąć czynności sprawdzające. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykaże niezasadność zwrotu i upłynął już termin płatności podatku dochodowego, wówczas Urząd Skarbowy wyda postanowienie o odmowie przerachowania żądanego zwrotu na zaległości.

Należy również wskazać, że złożenie wniosku o przerachowanie wymagane jest w przypadku o którym mowa w art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej tj. żądania przerachowania nadpłaty (zwrotu podatku) na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.