Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając w trybie art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) zmieniając udzieloną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Miliczu interpretację – pismo nr PP/443-17/2004 z dnia 13 października 2004 r. wyjaśnia co następuje:Podatnik zwrócił się o wyjaśnienie czy w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług następujące czynności wykonywane przez jednostkę:
1. pobieranie opłat za zajęcie pasa drogowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych oraz oddanie w dzierżawę lub najem gruntów w pasie drogowym na cele handlowe,
2. odpłatne udostępnianie oferentom specyfikacji istotnych warunków zamówienia w toku prowadzonych postępowań przetargowych,
3. odsprzedaż drewna opałowego pochodzącego z wycinki suchych drzew przydrożnych dla pracowników.
Zdaniem wnoszącego zapytanie ww. czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Odpowiadając na zapytanie podatnika, Izba Skarbowa wyjaśnia, iż zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.) Generalny Inspektor Dróg Krajowych i Autostrad jest centralnym organem administracji rządowej.
Wykonuje on swoje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (art. 18a). Z kolei przepis art. 19 stanowi, że organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg jest zarządcą drogi.
Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:
1) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad dla dróg krajowych,
2) zarząd województwa dla dróg wojewódzkich,
3) zarząd powiatu dla dróg powiatowych,
4) wójt (burmistrz, prezydent miasta) dla dróg gminnych.
Zgodnie natomiast z art. 40 ust. 1 w/ ustawy - zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie, o którym wyżej mowa (ust 2) dotyczy:
1) prowadzenia robót w pasie drogowym,
2) umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
3) umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam,
4) zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę wyliczoną zgodnie z zasadami określonymi w art. 40 ust. 4-10 ustawy o drogach publicznych.
Opłatę za zajęcie pasa drogowego ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa drogowego, stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego i liczby dni zajmowania pasa drogowego.
Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1m² pasa drogowego (ust. 8). Opłatę, o której mowa w ust. 3, nalicza i pobiera, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego (art. 40 ust. 11 ww. ustawy).
Jednocześnie zasady określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego regulują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. (Dz. U. z 2004 Nr 140, poz. 1481).
Stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, w tym również:
1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Jako odpłatne świadczenie usług traktuje się także – zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy – nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części.
Stosownie do art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.
W ocenie tutejszej Izby w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem działalność podatnika w zakresie wydawania, na mocy decyzji administracyjnej, odpłatnego zezwolenia na zajęcie pasa drogowego na cele wymienione w art. 40 ustawy o drogach publicznych korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług ma mocy § 8 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Przywołany przepis stanowi bowiem, iż zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
W pozostałej części odpowiedź urzędu skarbowego jest prawidłowa.
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, grunty w pasie drogowym zarząd drogi może oddawać innym podmiotom gospodarczym w dzierżawę, najem albo użyczać w drodze umowy na cele związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a także na cele związane z potrzebami obsługi użytkowników ruchu. Zarząd drogi może pobierać z tytułu najmu lub dzierżawy opłaty w wysokości ustalonej w umowie.
W świetle przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, istotne znaczenie ma charakter wykonywanych czynności przez organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników podatku od towarów i usług, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują tym, iż podmioty te występują jako podatnicy VAT, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Natomiast w przypadku gdy nastąpi zawarcie umowy cywilno-prawnej np. w celu oddania w dzierżawę lub najem gruntów w pasie drogowym na cele handlowe, na podstawie zawartej umowy świadczenia podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 22 %, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Odpowiadając na kolejne pytanie dotyczące odpłatnego udostępniania oferentom specyfikacji istotnych warunków zamówienia w toku prowadzonych postępowań przetargowych, stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19 poz. 177 ze zm.) - zamawiający przekazuje wykonawcy specyfikację istotnych warunków zamówienia (..). Należność, jakiej wolno żądać za specyfikację istotnych warunków zamówienia, może pokrywać jedynie koszty jej druku oraz przekazania.
Na podstawie powyższego uznać należy, iż czynność polegająca na odpłatnym udostępnianiu oferentom specyfikacji określającej istotne warunki zamówienia nie jest sprzedażą w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o PTU - zatem przepisy ww. ustawy nie mają zastosowania do przedmiotowej czynności.
Udzielona odpowiedź urzędu dotycząca odsprzedaży drewna opałowego pochodzącego z wycinki suchych drzew przydrożnych dla pracowników jest również prawidłowa.
Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%, i tak pod poz. 10 ww. załącznika ujęto zakwalifikowane do grupowania o symbolu PKW i U 02.01.14 drewno opałowe. Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż drewna opałowego na rzecz pracowników oraz innych nabywców podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 7 %, o ile sprzedawane towary mieszczą się w ww. grupowaniu PKWiU.
Ponadto Izba Skarbowa zwraca uwagę, iż dla ustalenia właściwej stawki podatkowej stosowanej dla wykonywanych usług, czy też dostaw towarów, istotne jest ustalenie obowiązującego symbolu klasyfikacyjnego przez organy statystyczne, dla każdego rodzaju prowadzonej działalności. Dopiero klasyfikacja statystyczna pozwala na precyzyjne określenie stawki podatkowej.
Mając, zatem, na uwadze powyższe, tutejsza Izba Skarbowa stwierdza, że udzielona przez Urząd Skarbowy w Miliczu odpowiedź - w części jest błędna. Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że powyższa interpretacja dokonana jest dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a zmiana któregokolwiek z elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zakres obowiązków podatnika.