Postanowienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie przepisów art. 14a § 1, § 3 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z Pana pismem z dnia 01.03.2005 r. (data wpływu 07.03.2005 r.) oraz pismem uzupełniającym z dnia 04.04.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie

postanawia

-uznać za prawidłową interpretację dotyczącą zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wykorzystaniem telefonu komórkowego zarejestrowanego na firmę w wysokości wynikającej z faktury VAT operatora sieci;

-uznać za nieprawidłową interpretację dotyczącą zaliczenia w koszty działalności gospodarczej służbowych rozmów telefonicznych prowadzonych z domowego - stacjonarnego aparatu telefonicznego znajdującego się w miejscu zamieszkania w wysokości 30% opłaty za wykonane połączenia z wyłączeniem opłaty za abonament.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 01.03.2005 r. (data wpływu 07.03.2005 r.) oraz pismem uzupełniającym z dnia 04.04.2005 r. zwrócił się Pan o interpretację przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. o wyjaśnienie czy wydatki związane z wykorzystaniem w prowadzonej działalności gospodarczej telefonów: komórkowego i domowego-stacjonarnego dokonuje się zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz czy wielkość zaewidencjonowanych wydatków stanowi koszt uzyskania przychodów w myśl przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik składając zapytanie do właściwego urzędu zgodnie z art.1 4a § 2 w/w ustawy jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości na cele handlowe i usługowe. Biuro firmy znajduje się w miejscu zamieszkania. Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje Pan dwa telefony. Pierwszy to telefon domowy-stacjonarny, z którego 30% opłat za wykonane połączenia z wyłączeniem opłaty za abonament obciążają koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Podstawą obciążenia kosztów jest faktura VAT Telekomunikacji Polskiej, do której sporządzano dowód wewnętrzny.Ponadto dla celów służbowych użytkuje Pan również zarejestrowany na firmę telefon komórkowy, którego koszty na podstawie faktury VAT operatora w całości obciążają koszty firmy.

Przedstawiając własne stanowisko podnosi Pan, iż wydatki ponoszone przez firmę na połączenia telefoniczne są cyt. "umiarkowane i pozostają we właściwej proporcji do jej rozmiarów".

Tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.Użyty zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika stanowią koszt uzyskania przychodu. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Koszt domowego abonamentu telefonicznego jest bezwzględnie związany z posiadaniem telefonu domowego, a nie z prowadzoną działalnością gospodarczą, bez względu na charakter rozmów prowadzonych z aparatu domowego (prywatny czy związany z prowadzoną działalnością) - Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2001r. sygn. akt I SA./Łd 786/99, niepubl.

Nie można natomiast wykluczyć możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu kosztów rozmów związanych z działalnością gospodarczą, prowadzonych z domowego aparatu telefonicznego, ale jedynie wówczas, jeżeli udokumentuje Pan wysokość wydatków z tego tytułu, przy czym na Panu będzie również spoczywał ciężar udowodnienia związku poniesionych wydatków z uzyskanym przychodem.

Dlatego też, nie można uznać za prawidłową interpretację Pana dotyczącą zaliczenia w koszty działalności gospodarczej rozmów służbowych z domowego aparatu telefonicznego w wysokości z góry ustalonej, stałej wielkości procentowej tj. w Pana przypadku 30% za wykonane połączenia, nawet w sytuacji, gdy ponoszone przez firmę cyt. "wydatki na połączenia telefoniczne są umiarkowane i pozostają we właściwej proporcji do jej rozmiarów".

W związku z powyższym, organ podatkowy stoi na stanowisku, iż przy ustalaniu wysokości wydatków, o których wyżej mowa zasadnym jest posługiwanie się wydrukiem rozmów telefonicznych (bilingiem) dokumentującym przeprowadzone rozmowy związane z prowadzoną działalnością.

Przepis § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz.1475 ze zm.) stanowi, że na udokumentowanie zapisów w księdze dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Natomiast ust. 2 pkt 7 określa, iż dowody o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wydatków związanych z opłatami min. za telefon, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele. Przepis § 12 ust. 1 wyżej cytowanego rozporządzenia, na który powołuje się Pan we wniosku określa natomiast, że zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

W przypadku użytkowania przez Pana telefonu komórkowego zarejestrowanego na podmiot gospodarczy (firmę) i wykorzystywanego wyłącznie w prowadzonej działalności za koszt uzyskania przychodu uznać należy wielkość wydatków netto wynikających z faktury VAT operatora sieci w pełnej wysokości, a zatem przedstawione w tej kwestii własne stanowisko organ podatkowy uznaje za prawidłowe.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja stosownie do przepisu art.14b §1 i §2 Ordynacji podatkowej nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organ podatkowy i organy kontrolni skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z dyspozycją art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.Zażalenie zgodnie z przepisem art.222 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.