INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 22 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniu 13 marca 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ujęcia w wartości początkowej środka trwałego kosztów prowizji bankowych dotyczących pożyczki inwestycyjnej naliczonych do momentu oddania inwestycji do użytkowania i możliwości ich zaliczania do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2- stan faktyczny) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ujęcia w wartości początkowej środka trwałego kosztów prowizji bankowych dotyczących pożyczki inwestycyjnej naliczonych do momentu oddania inwestycji do użytkowania i możliwości ich zaliczania do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka otrzymała w 2010 i 2011 r. dwie pożyczki:

• pożyczkę obrotową w 2010 r., przedłużoną na podstawie aneksu do umowy w roku 2011 oraz;
• pożyczkę inwestycyjną w 2011 r.
  
  

Pożyczka inwestycyjna została udzielona Spółce z przeznaczeniem na sfinansowanie określonego zadania (projektu) inwestycyjnego. W ramach tej umowy został przyznany Spółce limit pożyczki, a Spółka zaciąga kolejne transze pożyczki zgodnie z ustalonym harmonogramem. Realizacja inwestycji ma zostać zakończona w 2012 r., zaś spłata pożyczki inwestycyjnej rozpocznie się od 2013 r. i ma się zakończyć w 2018 r. (termin płatności przypada 31 grudnia każdego roku).

W związku z zawartymi umowami Spółka ponosi koszty prowizji bankowych. Koszty prowizji bankowych rozliczane są dla celów rachunkowych w czasie poprzez rozliczenia międzyokresowe czynne (RMC), stosownie do okresu korzystania z pożyczek. Przy czym koszty prowizji bankowych dotyczące pożyczki inwestycyjnej do momentu oddania inwestycji kapitalizowane są w miesięcznych ratach w nakładach inwestycyjnych i będą rozpoznawane jako koszty dla celów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty prowizji bankowych naliczone do momentu oddania do użytkowania inwestycji i alokowane do pożyczki inwestycyjnej, powinny być kapitalizowane w miesięcznych ratach w nakładach inwestycyjnych, a następnie zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2- stan faktyczny).

Zdaniem Spółki, stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), Spółka dokonuje kapitalizacji do wartości inwestycji kosztów prowizji bankowych dotyczących pożyczki inwestycyjnej, poniesionych do dnia oddania inwestycji do używania.

Powyższe stanowisko Spółki wynika z brzmienia art. 16g ust. 4 updop, zgodnie z którym, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Na podstawie art. 16a updop Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych dot. inwestycji po oddaniu jej do używania.

Zdaniem Spółki, koszty prowizji bankowych dotyczące pożyczki inwestycyjnej powinny być rozliczane zgodnie z zasadą współmierności przychodów i kosztów. Otrzymana pożyczka inwestycyjna służy sfinansowaniu określonego projektu inwestycyjnego - efektem będzie wytworzenie środków trwałych. Zgodnie z art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości koszt wytworzenia środków trwałych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu itp. do dnia przyjęcia do używania, w tym również koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania, pomniejszony o przychody z tego tytułu. Zatem koszt wytworzenia powinien obejmować również wartość prowizji naliczonych do dnia oddania składników aktywów trwałych do użytkowania.

Reasumując, prowizje naliczone do czasu oddania środka trwałego do użytku będą zwiększały jego wartość początkową, natomiast po oddaniu środka trwałego do użytkowania pozostała część naliczanych prowizji będzie odnoszona w ciężar kosztów finansowych sukcesywnie w kolejnych okresach sprawozdawczych.

Wniosek

koszty prowizji bankowych, alokowane wg efektywnej stopy procentowej do pożyczki inwestycyjnej, rozliczane dla celów rachunkowych poprzez RMC Spółka powinna kapitalizować do wartości inwestycji w okresie do dnia oddania inwestycji do używania, a po jej oddaniu do używania rozpoznawać jako koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w updop, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Z powyższego wynika, iż w odniesieniu do składników majątku uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, w zakresie kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca przewidział rozłożenie wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie w czasie, poprzez dokonywanie – zgodnie z przepisami updop – odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16a ust. 1 updop stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia.

Natomiast za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 updop, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że prowizje naliczone (zgodnie z zawartą umową pożyczki) do dnia przekazania środka trwałego do używania powiększają - dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego – koszt wytworzenia tego środka.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka otrzymała pożyczkę inwestycyjną w 2011 r. Pożyczka inwestycyjna została udzielona Spółce z przeznaczeniem na sfinansowanie określonego zadania (projektu) inwestycyjnego. W ramach tej umowy został przyznany Spółce limit pożyczki, a Spółka zaciąga kolejne transze pożyczki zgodnie z ustalonym harmonogramem. Realizacja inwestycji ma zostać zakończona w 2012 r., zaś spłata pożyczki inwestycyjnej rozpocznie się od 2013 r. i ma się zakończyć w 2018 r. (termin płatności przypada 31 grudnia każdego roku). W związku z zawartą umową pożyczki Spółka ponosi koszty prowizji bankowych. Koszty prowizji bankowych rozliczane są dla celów rachunkowych w czasie poprzez rozliczenia międzyokresowe czynne, stosownie do okresu korzystania z pożyczki. Przy czym koszty prowizji bankowych dotyczące pożyczki inwestycyjnej do momentu oddania inwestycji kapitalizowane są w miesięcznych ratach w nakładach inwestycyjnych i będą rozpoznawane jako koszty dla celów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania powiększają koszt wytworzenia tego środka. Wobec tego, prowizje te stanowią element jego wartości początkowej, od której Spółka dokonywać będzie odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 6 updop.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, iż koszt wytworzenia powinien obejmować również wartość prowizji naliczonych do dnia oddania składników aktywów trwałych do użytkowania a prowizje naliczone do czasu oddania środka trwałego do użytku będą zwiększały jego wartość początkową, natomiast po oddaniu środka trwałego do użytkowania pozostała część naliczanych prowizji będzie odnoszona w ciężar kosztów finansowych sukcesywnie w kolejnych okresach sprawozdawczych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1, 3, – stan faktyczny oraz pytania nr 1, 2, 3 – zdarzenie przyszłe) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.