DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z dnia 29.03.2005 r. na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie z dnia 17.03.2005 r. Nr PD III-423/3/05 stwierdzające, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.02.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, która została umieszczona przez Sędziego Komisarza na liście wierzytelności sporządzonej w postępowaniu układowym wszczętym przez dłużnika Spółki jest nieprawidłowe - Dyrektor Izby Skarbowej zmienia zaskarżone postanowienie poprzez stwierdzenie, iż zaprezentowane przez Spółkę stanowisko w zakresie zaliczenia części nieodzyskanej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym postanowienie o zatwierdzeniu układu stanie się prawomocne jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

X Sp. z o.o. w dniu 11.02.2005 r. złożyła w Drugim Urzędzie Skarbowym w Tarnowie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka jest wierzycielem innego przedsiębiorcy na kwotę przekraczającą 400 tysięcy złotych. W 2002 r. w stosunku do przedsiębiorcy zostało wszczęte postępowanie układowe prowadzone według przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo o postępowaniu układowym.

W postępowaniu układowym Spółka nie dokonała zgłoszenia swojej wierzytelności, gdyż w międzyczasie złożyła dłużnikowi oświadczenie o potrąceniu swojej wierzytelności z wierzytelnością dłużnika. W konsekwencji Spółka w 2002 r. nie utworzyła rezerwy na pokrycie w/w wierzytelności. Pomimo powyższego wierzytelność Spółki została przez sędziego komisarza umieszczona na liście wierzytelności. Spółka podejmowała dostępne prawem środki w celu wykreślenia wierzytelności z listy. Po wyczerpaniu postępowania sądowego, które zakończyło się w 2003 r. wierzytelność Spółki nadal znajduje się na liście wierzytelności.

Układ zawarty przez dłużnika nie został jeszcze prawomocnie zatwierdzony i wykonany.
Zdaniem Podatnika:
a) nieodzyskaną część wierzytelności Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym postanowienie o zatwierdzeniu układu stanie się prawomocne, albo
b) Spółka ma możliwość utworzenia rezerwy stanowiącej koszt uzyskania przychodów w roku 2002 i skorygowania zeznań podatkowych za 2002 i 2003 rok, albo
c) nieodzyskaną część wierzytelności Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym nastąpi zakończenie postępowania układowego.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa po rozpatrzeniu wniosku Spółki postanowieniem z dnia 17.03.2005 r. stwierdził, że przedstawione we wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

W zażaleniu na w/wym. postanowienie, Spółka stwierdziła, iż nie zgadza się ze stanowiskiem dotyczącym braku możliwości korekty zeznań podatkowych. Przepisy ustawy o rachunkowości nie mogą bowiem być podatkotwórcze i tym samym nie mogą kształtować i wpływać na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po rozpatrzeniu zażalenia Strony, stwierdza, że w konkretnej sytuacji najwłaściwszym rozwiązaniem - spośród proponowanych przez samą Spółkę - jest zaliczenie nieodzyskanej części wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów tego roku, w którym postanowienie o zatwierdzeniu układu stanie się prawomocne.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia fakt, iż z przepisu art. 16 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez użycie zwrotu „w szczególności" wynika, że katalog zdarzeń uprawdopodobniających nieściągalność wierzytelności nie jest zamknięty. W konkretnym zatem przypadku należy wziąć pod uwagę, iż Podatnik dokonując kompensaty był przekonany o jej skuteczności. Z przyczyn od niego niezależnych wierzytelność została umieszczona przez sędziego komisarza na liście wierzytelności i pomimo podjętych przez Spółkę środków w celu wykreślenia jej z listy, nadal się na niej znajduje.

Biorąc pod uwagę fakt, iż z obiektywnego punktu widzenia Spółka nie miała żadnych prawem przewidzianych możliwości zaliczenia nieodzyskanej części wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, w przedstawionym stanie faktycznym, w sytuacji gdy wierzytelność została zarachowana jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 cyt. wyżej ustawy prawidłowe jest zaliczenie części nieodzyskanej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym postanowienie o zatwierdzeniu układu stanie się prawomocne. Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30-tu dni od daty jej doręczenia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.