Pismem z dnia 11.04.2005 r. Podatnik zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, przekształconej ze spółki cywilnej, z której dochody wspólników podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki 19 %. Spółka jawna, jako następca prawny spółki cywilnej, zamierza dokonać sprzedaży prawa do znaku towarowego, stanowiącego obecnie składnik majątku Spółki, nie ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na tle opisanego stanu faktycznego, wnioskodawca formułuje stanowisko, iż przychód z tytułu zbycia prawa do znaku towarowego, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W kwestii kosztów uzyskania powyższego przychodu, Podatnik wskazuje na dyspozycję zawartą w przepisie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając, iż możliwość zastosowania 50 % zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów istnieje niezależnie od źródła, do którego zaliczone zostaną przychody ze zbycia znaku towarowego. W ocenie wnioskodawcy fakt, iż obecnie dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki 19 %, nie wpływa na wyłączenie możliwości przyjęcia 50 % zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, iż w przedstawionym stanie faktycznym i obowiązującym w dacie wydania niniejszego postanowienia stanie prawnym, stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę:

• w kwestii zaliczenia przychodów z tytułu odpłatnego zbycia prawa do znaku towarowego do źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza - jest prawidłowe,
• w sprawie zastosowania 50 % zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów z powyższego tytułu - jest nieprawidłowe.

Do przedstawionego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy prawa podatkowego:

• art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „c”, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. „b” i art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit „c” ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących wartościami niematerialnymi i prawnymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w literze b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c (...).

Definiując pojęcie składników majątkowych, art. 5a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła do ustawy o rachunkowości. Artykuł 3 ust. 1 pkt 14 lit. „b” ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), określa natomiast wartości niematerialne i prawne jako nabyte przez jednostkę, zaliczone do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych.

Posiadane zatem przez spółkę prawo do znaku towarowego, jako wartość niematerialna i prawna, winno być ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stosownie do dyspozycji zawartych w art. 22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niedopełnienie powyższego obowiązku nie stanowi jednak przeszkody, aby przychody z odpłatnego zbycia tego składnika majątku zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, tym bardziej, iż jak wskazuje sam wnioskodawca, przedmiotowy znak towarowy był składnikiem majątkowym, związanym z działalnością gospodarczą spółki. To spółka była bowiem pierwszym właścicielem znaku, posługiwała się tym znakiem, uzyskała prawo ochronne i będzie prawo do tego znaku zbywała.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód osiągnięty przez podatnika, determinuje dalszy sposób postępowania przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W zależności od źródła przychodów, ustawa podatkowa przewiduje bowiem m.in. różne zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu.

W przypadku działalności gospodarczej, przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajduje generalna zasada przewidziana w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z unormowaniem zawartym w powyższym przepisie, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego uregulowania wynika, iż koszty uzyskania przychodów związane są zawsze z przychodami z danego źródła oraz są ściśle i funkcjonalnie do tego źródła przyporządkowane. Zryczałtowane koszty uzyskania przychodów przewidziane zostały jedynie dla niektórych rodzajów przychodów, wśród których ustawodawca nie wskazał pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. „b” powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Natomiast przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej zastosowanie znajduje przepis art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazane wyżej uregulowania nie przewidują możliwości uwzględnienia zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów. Przytoczona zatem przez wnioskodawcę regulacja zawarta w art. 22. ust. 9 pkt 1 cyt. ustawy, traktująca o kosztach w wysokości 50 % uzyskanego przychodu z tytułu przeniesienia prawa własności znaku towarowego, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt opodatkowywania przez Podatnika dochodów z działalności gospodarczej 19 % podatkiem dochodowym, zgodnie bowiem z art. 30c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1 i 2 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Stosownie do uregulowań art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie za pośrednictwem tut. organu, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4, w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).