INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2011 r. (data wpływu 09.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania nabytej Bazy klientów za know - how – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodu – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 09 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 07.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania nabytej Bazy klientów za know - how,
• możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Bazy klientów,
• momentu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Bazy klientów,
• kosztów uzyskania przychodu,
• obowiązku pobrania i odprowadzenia podatku u źródła od Bazy klientów.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Spółka z siedzibą w Polsce jest polskim rezydentem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wobec powyższego, Spółka jest zobowiązana do rozliczania się w Polsce z całości dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym, włączając w to dochody uzyskane poza granicami Polski. Ponadto, Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) w Polsce i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w kraju innym niż Jej siedziba w rozumieniu przepisów o VAT.

Spółka nabyła za wynagrodzeniem (co zostało udokumentowane fakturą) od kontrahenta z siedzibą na Słowacji, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce w rozumieniu przepisów o VAT (dalej: „A”), bazę klientów (dalej: „Baza klientów”) A z Węgier, Czech, Rumunii i Słowacji ze wszystkimi danymi kontaktowymi i informacjami o klientach i dostawcach oraz rodzaju surowca, który był do tej pory dostarczany, bądź nabywany. Nabycie Bazy klientów przez Spółkę nie nastąpiło dla jakiegokolwiek stałego miejsca prowadzenia działalności Spółki w kraju innym niż Polska.

Sprzedaż Bazy klientów związana jest z planowanym przez A zakończeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z zapisami umowy nabycia Bazy klientów:

• A przekazała Bazę klientów Spółce bez zwłoki w momencie wejścia w życie umowy;
• zobowiązała się do nieużywania Bazy klientów po przekazaniu jej na rzecz Spółki, chyba że jest to niezbędne do realizacji lub zakończenia już istniejących stosunków umownych;
• A będzie chroniła Bazę klientów (po przekazaniu na rzecz Spółki) przed dostępem osób trzecich;
• A przekazała na rzecz Spółki wszelkie prawa właściciela Bazy klientów, co uniemożliwia udostępnienie Bazy klientów innej osobie albo spółce.
  
  

Spółka planuje wykorzystywać nabytą Bazę klientów przez okres dłuższy niż rok do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

A nie prowadzi działalności na terytorium Polski przez położony w Polsce zakład w rozumieniu UPO oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 2 marca 2012 r. Spółka wskazała, że informacje, które uzyskała zawierając umowę nabycia Bazy klientów:

1. zostały uzyskane podczas prowadzenia działalności gospodarczej na określonym rynku przez sprzedawcę Bazy klientów i tym samym, są wynikiem wypracowanego doświadczenia,
2. są poufne, czyli nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,
3. są istotne, czyli ważne dla całości lub części prowadzonej przez Spółkę sprzedaży oraz są użyteczne,
4. są zidentyfikowane we właściwej formie, czyli opisane lub utrwalone w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria poufności i istotności.
   
   

Tym samym, zdaniem Spółki, informacje, które Spółka uzyskała zawierając umowę nabycia Bazy klientów spełniają warunki umożliwiające zaliczenie ich do know - how.

Baza klientów, którą Spółka nabyła, jest zbiorem danych kontaktowych i informacji o klientach i dostawcach oraz rodzaju nabywanego lub dostarczanego surowca, który słowacki kontrahent Spółki uzyskał w trakcie prowadzenia swojej działalności, w wyniku stałej współpracy z klientami. Należy zatem uznać, że Baza klientów jest rezultatem doświadczenia kontrahenta Spółki wynikającego z jego wieloletniej działalności na rynku.

W interesie Spółki jest, aby informacje zawarte w Bazie klientów nie zostały ujawnione podmiotom trzecim. W związku z powyższym, Spółka podjęła odpowiednie czynności techniczne i prawne mające na celu ochronę Bazy klientów przed dostępem do niej osób nieupoważnionych. W szczególności, na mocy odpowiednich zapisów umowy, kontrahent słowacki, od którego Spółka nabyła Bazę klientów, został zobowiązany do ochrony Bazy klientów przed dostępem osób trzecich.

Baza klientów stanowi dla Spółki zbiór cennych i użytecznych informacji, który jest elementem wpływającym w znacznym stopniu na Jej przewagę rynkową. Baza klientów zawiera bowiem m.in. dane kontaktowe, dzięki którym Spółka ma możliwość bezpośredniego kontaktu z klientami w celu przedstawienia oferty Spółki, a następnie realizacji zawieranych umów. Ponadto informacje na temat klientów oraz nabywanych / dostarczanych surowców pozwalają na odpowiednie dostosowanie oferty Spółki do potrzeb danego klienta.

Informacje zawarte w Bazie klientów są utrwalone w postaci analogowej i elektronicznej, a także znajdują się na zabezpieczonym przed dostępem osób trzecich serwerze Spółki. Dostęp do nich mają upoważnieni pracownicy Spółki, którzy wykorzystują je w działalności Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy nabycie przez Spółkę Bazy klientów, może być uznane za nabycie informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know - how), o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. W sytuacji odpowiedzi pozytywnej na pierwsze pytanie Spółki, czy w świetle przepisu art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości praw do Bazy klientów przez okres 60 miesięcy, zgodnie z przepisem art. 16b ust. 1 pkt 7 ww. ustawy...
3. W sytuacji odpowiedzi pozytywnej na pierwsze pytanie Spółki, od jakiego momentu Baza klientów powinna być amortyzowana...
4. Czy w sytuacji uznania przez organ podatkowy, iż nabycie Bazy klientów nie stanowi know - how w rozumieniu przepisu art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na jej nabycie można zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodu...
5. Czy w związku z nabyciem Bazy klientów, Spółka była zobowiązana do pobrania i odprowadzenia tzw. „podatku u źródła” z tytułu osiągniętego przez A przychodu powstałego wskutek zbycia Bazy klientów...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 14 marca 2012 r. nr ILPB4/423-484/11-5/ŁM, ILPB4/423-484/11-6/ŁM, ILPB4/423-484/11-7/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, po

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
  
  

Z powyższego przepisu wynika, iż wartością podlegającą amortyzacji jest m.in. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know – how).

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu know - how. Wskazuje jednak, że know - how dotyczy:

• informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (art. 16b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy);
• informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 21 ust. 1 ww. ustawy).
  
  

Natomiast w praktyce przyjmuje się, że termin know - how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know - how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know - how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno - organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym, przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

Z szerokiej definicji know - how można zatem wyodrębnić kategorię know - how technicznego oraz know - how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową, przydatną nie tylko w procesie produkcji.

Know - how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know - how można uznawać również doświadczenia techniczno - organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną.

Przedmiotem know - how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym, przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty / informacje usprawniające organizacje i zbyt w handlu).

Know - how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania, np. z poufnych projektów wynalazczych - umów licencji know - how oraz umów przenoszących know - how. Zaś rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży. W takiej sytuacji nastąpi przeniesienie na nabywcę praw, które służyły wyłącznie dysponentowi know - how. Zbywca, przenosząc know - how, jest zobowiązany zapewnić prawną i faktyczną możliwość korzystania z pewnej wiedzy oraz do powstrzymywania się od jednoczesnego korzystania z tej wiedzy, jak również do nieujawniania know - how, jeżeli jest ono tajemnicą.

Zdaniem Spółki, należy przyjąć, iż w przedstawionym w stanie faktycznym dojdzie do nabycia przez Spółkę know – how, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem zakupiona wiedza w postaci Bazy klientów będzie służyła Spółce m.in. do usprawnienia organizacji handlu / zwiększenia obrotów na rynku, na którym operuje Spółka. Dodatkowo, za faktem uznawania Bazy klientów za know - how świadczą zapisy umowy dotyczącej nabycia Bazy klientów, z których wynika, że A zobowiązała się do nieużywania Bazy klientów po przekazaniu jej na rzecz Spółki, A będzie chroniła Bazę klientów (po przekazaniu na rzecz Spółki) przed dostępem osób trzecich oraz że przekazanie wszelkich praw właściciela do Bazy klientów uniemożliwia jej udostępnienie przez A innej osobie lub spółce.

Powyższe stanowisko Spółki podzielają także organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, i tak tytułem przykładu:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 września 2011 r. nr IPPB5/423-611/11-2/RS organ wskazał, że: „należy przyjąć, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, wbrew twierdzeniom Spółki, dojdzie do zakupu „know-how”. Nabyte przez Spółkę prawa do baz danych klientów będą stanowiły „know-how” nietechniczne, którego przedmiotem są informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym oraz handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa Spółki. Zakupiona wiedza o bazie danych klientów - będzie służyła usprawnieniu organizacji i zbytu w handlu na danym rynku, który jest ściśle związany z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Według tut. Organu, nabycie prawa do wiedzy (informacji) handlowej związanej z określonym rynkiem, należy uznać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartości niematerialne i prawne oraz amortyzować na warunkach określonych w cytowanym wyżej art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2011 r. nr ITPB3/423-614/10/AW organ uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym: „w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym dojdzie do zakupu baz danych oraz przejęcia praw i zobowiązań wynikających z umów z klientami stanowiących „know-how”. Przedmiotem umowy będą informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym oraz handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa Spółki. Zakupiona wiedza o bazie danych klientów służyć będzie usprawnieniu organizacji i zbytu w handlu na danym rynku, który jest ściśle związany z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nabyte prawa do wiedzy (informacji) handlowej związanej z określonym rynkiem, należy – w ocenie Spółki - uznać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartości niematerialne i prawne oraz amortyzować na warunkach określonych w art. 16b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy”;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 marca 2010 r. nr IPPB5/423-858/09-3/PS organ uznał, że: „należy przyjąć, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym doszło do zakupu „know-how” i nabyte przez Spółkę prawa do baz danych klientów stanowią „know-how” nietechniczne, którego przedmiotem są informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym oraz handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa Spółki. Zakupiona wiedza o bazie danych klientów - służy usprawnieniu organizacji i zbytu w handlu na danym rynku, który jest ściśle związany z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nabyte prawa do wiedzy (informacji) handlowej związanej z określonym rynkiem, należy uznać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartości niematerialne i prawne oraz amortyzować na warunkach określonych w art. 16b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy. Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ww. ustawy - amortyzacji podlega nabyta, nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą”;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2009 r. nr IPPB5/423-636/09-2/AJ organ uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym: „z szerokiej definicji „know-how” można wyodrębnić kategorię „know-how” technicznego, związanego z patentami i projektami wynalazczym i oraz „know-how” nietechnicznego, obejmującego informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym, przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa kupującego. Zdaniem Spółki w przedstawionej sytuacji należy przyjąć, że doszło do zakupu „know-how” i nabyte przez spółkę prawa do baz danych stanowią „know-how” nietechniczne, którego przedmiotem są informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym oraz handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa Spółki. Zakupiona wiedza o złożonych ofertach sprzedaży, zawartych umowach oraz bazie danych klientów - służy usprawnieniu organizacji i zbytu w handlu na danym rynku, który jest ściśle związany z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy”;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2009 r. nr ITPB3/423-142b/09/DK organ uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym: „nietechniczne „know-how” - jego przedmiotem będą informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa Kupującego. Przykładami „know-how” nietechnicznego będą głównie projekty służące usprawnianiu organizacji i zbytu w handlu. Podsumowując, zdaniem Spółki można przyjąć, iż w rozważanej sytuacji doszło do sprzedaży „know-how”. Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 omawianej ustawy amortyzacji podlega nabyta nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zatem sprzedaż wiedzy technicznej i handlowej stanowi w rozważanej sytuacji „know-how” (tj. wartość niematerialną i prawną na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), o ile są spełnione wszystkie warunki w tym przepisie i podlega ona amortyzacji podatkowej”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe, wniosek Spółki w części dotyczącej pytania nr 4 jest bezprzedmiotowy.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w przedmiocie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.