P O S T A N O W I E N I E

Działając w trybie art. 14a § 4 oraz art. 14a §1 ustawy z dn.29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm. ), po rozpatrzeniu wniosku nr RS/RP/530-1544/05 z dnia 23.06.2005r. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki przedstawione w złożonym wniosku za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank, na podstawie umowy leasingu wykorzystywał dla potrzeb działalności gospodarczej bankomaty, od których finansujący (leasingodawca) dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Bank dokonał w bankomatach ulepszeń, które zostały uznane jako inwestycje w obcych środkach trwałych i podlegały amortyzacji według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z umową leasingu Bankowi przysługuje prawo do wykupu bankomatów po zakończeniu umowy, z którego to prawa ma zamiar skorzystać. Zdaniem Banku, z chwilą nabycia bankomatów, przy ustalaniu wartości początkowej należy uwzględnić, oprócz ceny należnej finansującemu (leasingodawcy), niezamortyzowaną dla celów podatkowych wartość dokonanych ulepszeń. Od tak ustalonej wartości początkowej należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, poczynając od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym bankomaty zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Banku.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie potwierdza stanowisko Spółki i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dn.15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Za takie inwestycje należy uznać działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia. Inwestycje w obcych środkach trwałych mogą być amortyzowane według indywidualnych stawek, których górne granice wyznaczają przepisy powołanej ustawy poprzez określenie minimalnego okresu ich amortyzacji (art. 16j ust. 4 ustawy).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego inwestycje w obcych środkach trwałych-bankomatach nie zostały przez podatnika całkowicie zamortyzowane przed zakończeniem umowy leasingowej i przejęciem bankomatów na własność Banku na podstawie umowy kupna. Z chwilą nabycia na własność bankomatów, w których dokonano ulepszenia podatnik przestanie użytkować inwestycje w obcych środkach trwałych jako odrębne środki trwałe, gdyż środkami trwałymi staną się nabyte urządzenia. Zatem nie będzie już możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcych środkach trwałych.

Ustalając wartość początkową nabytych urządzeń należy mieć na względzie art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiący iż w razie odpłatnego nabycia, za wartość początkową środków trwałych uważa się cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 w/w ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W związku z powyższym, ustalając wartość początkową bankomatów Bank powinien zaliczyć do niej także niezamortyzowaną wartość inwestycji w obcych urządzeniach, tj. sumę nakładów poniesionych na ulepszenie przed ich nabyciem, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki wprowadzono do ewidencji.

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Banku oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z 14b §1i §2 ustawy ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej.

Zgodnie z art. 14 a § 4 ordynacji podatkowej na wydane postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, które należy wnieść w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji za niewłaściwą. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dn. 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004r. Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.).