Interpretacja Pomorskiego Urzędu Skarbowego
DM/436-007/05/BD
z 20 września 2005 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
DM/436-007/05/BD
Data
2005.09.20
Autor
Pomorski Urząd Skarbowy
Temat
Podatek od czynności cywilnoprawnych --> Przedmiot opodatkowania
Słowa kluczowe
karty
przewłaszczenie
umowa
wierzytelność
wykonanie zobowiązania
zabezpieczenie
zabezpieczenie wykonania
Pytanie podatnika
Jaki jest obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku przeniesienia przez osobę trzecią wierzytelności w celu zabezpieczenia wykonania zobowiązania wynikającego ze stosunku prawnego łączącego odrębne podmioty?
POSTANOWIENIE Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 czerwca 2005 r.. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (data wpływu do tut. Urzędu: 20.06.2005 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdza, iż stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. UZASADNIENIE Spółka z ograniczoną odpowiedzialności, dalej: Spółka, zamierza zawrzeć z Bankiem umowę ramową dotyczącą zasad wydawania i użytkowania kart paylink w systemie internetowym, polegającą na udostępnieniu wybranym klientom, w ramach udzielonego im przez Bank kredytu, finansowania zakupu towarów Spółki. Strony postanowią, iż w celu zabezpieczenia spłaty zobowiązań klientów wobec Banku z tytułu udzielonego kredytu Spółka przenosi na rzecz Banku swoje wierzytelności w stosunku do klienta wynikające z rozliczanych faktur handlowych. Zdaniem Spółki cesja wierzytelności na zabezpieczenie kredytów nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, gdyż czynność ta nie została ujęta w zamkniętym katalogu zdarzeń podlegających opodatkowaniu, wymienionym w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wskazuje przy tym, że celem planowanych cesji jest zabezpieczenie zapłaty na rzecz Banku przez Spółkę zobowiązań klientów z tytułu zakupu towarów od Spółki, a przelew stanowi formę rozliczenia zapłaty za faktury. Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje: Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 41 z 2005 r., poz. 399 z późn. zm.), dalej: ustawa o pcc, zawiera zamkniętą listę czynności podlegających temu podatkowi. Oznacza to, iż wyłącznie zdarzenia w niej wskazane podlegają podatkowi. Wszelkie inne, o ile nie można ich zakwalifikować jako którąkolwiek z wymienionych w katalogu czynności, są wyłączone z zakresu regulacji ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jedną z takich czynności, tj. wyłączonych z zakresu regulacji ustawy, jest przewłaszczenie na zabezpieczenie. Istotą tej umowy jest przeniesienie przez dłużnika lub osobę trzecią własności rzeczy lub praw w celu zabezpieczenia spełnienia świadczenia przez dłużnika. Przedmiotowo istotnym postanowieniem takiej umowy, jej cechą identyfikującą jest zamieszczenie w jej treści postanowienia o zwrotnym przeniesieniu własności w przypadku spełnienia świadczenia. Przewłaszczenie na zabezpieczenie jest więc jedną z postaci rzeczowego zabezpieczenia wierzytelności. Podstawę prawną stosowania tej formy zabezpieczenia stanowi zasada swobody umów wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Banki w swojej działalności opierają się ponadto na regulacji zamieszczonej w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. prawo bankowe (Dz. U. Nr 72 z 2002r., poz. 665 z poźn. zm.) zgodnie z którym zabezpieczenie wierzytelności banku może być dokonane w drodze przeniesienia na bank przez dłużnika lub osobę trzecią, do czasu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją, prawa własności rzeczy ruchomej lub papierów wartościowych. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zamierza zawrzeć umowę ramową z Bankiem, na podstawie której Bank będzie kredytował wybranym klientom Spółki zakupy towarów oferowanych przez Spółkę. Kredytowanie ma następować z wykorzystaniem elektronicznych kart bankowych, za pomocą których klienci będą dokonywać zakupów towarów Spółki, Bank natomiast będzie te transakcje akceptował. W celu zabezpieczenia wierzytelności Banku względem klientów z tytułu udzielanego kredytu Spółka dokona dwojakiego rodzaju zabezpieczeń: osobistego – w postaci poręczenia oraz rzeczowego - w postaci przewłaszczenia na zabezpieczenie wierzytelności przysługujących jej względem klienta z tytułu wystawianych faktur. Zakładając, że celem dokonywanych cesji nie będzie definitywne przeniesienie wierzytelności na Bank, tzn. ich sprzedaż bądź zamiana, lecz wyłącznie przewłaszczenie tych wierzytelności w celu zabezpieczenia spłaty długu przez klienta wobec Banku z tytułu udzielonego mu kredytu, z jednoczesnym zastrzeżeniem ich zwrotnego przeniesienia przez Bank w momencie spłaty kredytu, należy przyjąć, że czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu tym podatkiem, stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o pcc będzie podlegał wyłącznie przelew, którego podstawę będzie stanowić jedna z czynności wyszczególnionych, w zawartym w powyższym przepisie, katalogu czynności podlegających temu podatkowi ( np. umowa sprzedaży albo zamiany). Przewłaszczenie na zabezpieczenie nie zostało natomiast w nim zawarte. Z tych samych względów podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlega również umowa poręczenia. Prawidłowe jest więc stanowisko Spółki, w myśl którego nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych cesja wierzytelności w celu zabezpieczenia kredytu udzielonego przez Bank klientom Spółki. Jednocześnie Organ podatkowy podkreśla, iż ocena prawna wyrażona w niniejszym postanowieniu dotyczy wyłącznie stanu faktycznego wskazanego we wniosku, nie podlegały natomiast ocenie załączone do wniosku umowy. Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę - we wniosku - i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i nie jest wiążąca dla wnioskodawcy. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.