POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pana z dnia 12.07.2005r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Słupsku 18.07.2005r.) uzupełnionego pismem z dnia 23.08.2005r. (data wpływu 25.08.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w sprawie zastosowania indywidualnej stawki i dokonania amortyzacji w okresie nie krótszym niż 36 miesięcy budynku przeznaczonego na krótkotrwały wynajem pokoi

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w firmie. W dniu 01.02.2005r. podatnik nabył na cele działalności gospodarczej polegającej na krótkotrwałym wynajmie pokoi budynek mieszkalny. Budynek został wybudowany ok. 1960r. i do momentu sprzedaży użytkowany był jako budynek mieszkalny. Podatnik, po dokonaniu drobnej adaptacji wykorzystuje go do działalności gospodarczej polegającej na krótkotrwałym wynajmie pokoi. Zdaniem podatnika – budynek należy zakwalifikować do rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Pan zwrócił się z pytaniem czy może stosować dla potrzeb amortyzacji stawkę indywidualną i dokonać amortyzacji budynku w okresie nie krótszym niż 36 miesięcy. Podatnik uważa, że do amortyzacji w/w środka trwałego może być zastosowana indywidualna stawka amortyzacyjna i będzie on mógł dokonać amortyzacji w okresie nie krótszym niż 36 miesięcy.

Do przedstawionego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy:

Zgodnie z treścią art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m.3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Klasyfikacja Środków Trwałych, do rodzaju 109 zalicza hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania (z wyj. hoteli robotniczych), schroniska młodzieżowe, górskie, domki kempingowe, domy wypoczynkowe oraz pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego.

W myśl przepisu art. 22j ust. 3 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane-jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego i odpowiadającego mu stanu prawnego wynika, że Pan może indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla używanego środka trwałego, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 36 miesięcy.