Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-562/12-5/JL
z 12 października 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP1/443-562/12-5/JL
Data
2012.10.12



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatku


Słowa kluczowe
inwestycje w obcych środkach trwałych
nakłady
złom
zniszczenie


Istota interpretacji
Prawo do odliczenia podatku naliczonego od zdemontowanych urządzeń oraz korekty podatku, w przypadku ich sprzedaży oraz fizycznej utylizacji



Wniosek ORD-IN 487 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.06.2012r. (data wpływu 02.07.2012r.) – uzupełnionym w dniu 05.10.2012r. pismem z dnia 04.10.2012r. (data wpływu 08.10.2012r.) na wezwanie Organu z dnia 26.09.2012r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zdemontowanych urządzeń oraz korekty podatku, w przypadku ich sprzedaży oraz fizycznej utylizacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.07.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zdemontowanych urządzeń oraz korekty podatku, w przypadku ich sprzedaży oraz uszkodzenia i fizycznej utylizacji.

Wniosek uzupełniony został w dniu 05.10.2012r. pismem z dnia 04.10.2012r. (data wpływu 08.10.2012r.) na wezwanie Organu z dnia 26.09.2012r. (doręczenie 28.09.2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz w zakresie prowadzenia Salonów Gier. W salonach dodatkowo Spółka prowadzi działalność gastronomiczną. Spółka na terenie Polski prowadzi również puby.

Spółka w 2007 roku rozpoczęła inwestycję w obcym środku trwałym (lokalu wynajętym na podstawie umowy najmu) polegającą na przystosowaniu wynajętej powierzchni do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej - lokal gastronomiczny z klubem nocnym. Od przedmiotowych wydatków poniesionych w latach 2007, 2008 oraz 2009 oraz wydatków na ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym w latach 2010 oraz 2011, Spółka miała prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie nakładów poniesionych na inwestycje w obcym środku trwałym. Inwestycję w obcym środku trwałym stanowiły wydatki poniesione na ulepszenie lokalu tj. jego przebudowę, modernizację, a przede wszystkim na adaptację lokalu na potrzeby prowadzenia przez Spółkę opodatkowanej działalności gospodarczej. Były to głównie wydatki na roboty budowlane (wykonanie instalacji elektrycznej, oświetleniowej, nagłośnieniowej, klimatyzacji, sanitarnej: wodnej kanalizacji, grzewczej, sieci informatycznej i monitoringu,) oraz roboty budowlano-wykończeniowe (wykonywanie w lokalu tynków lub sztukaterii wewnętrznych, zakładanie stolarki budowlanej w tym między innymi wyposażanie pomieszczeń w meble wbudowane „ wykańczanie wnętrz w zakresie sufitów, ruchomych ścianek działowych, a także posadzkarstwo, tapetowanie, przygotowanie ścian).

Spółka zakończoną inwestycję w obcym środków trwałym wprowadziła do ewidencji środków trwałych przyjmując okres amortyzacji 10 lat dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach). W wyniku braku racjonalnych przesłanek do dalszego użytkowania obcego środka trwałego, (dalsze prowadzenie klubu nie było uzasadnione ekonomicznie z punktu widzenia interesu Spółki i jej przyszłych przychodów, klub generował duże straty, które spółka musiała pokrywać z zysków uzyskanych z innych źródeł, tj. podstawowej działalności), w roku 2011 podjęto decyzję o zakończeniu użytkowania obcego środka trwałego, pomimo tego, że nie nastąpiło rozliczenie wszystkich odpisów amortyzacyjnych i rozwiązała umowę najmu.

Spółce pomimo prowadzonych negocjacji nie udało się odsprzedać tej inwestycji właścicielowi lokalu (kwestii tej nie regulowała umowa), ani nie udało się odsprzedać za zgodą właściciela inwestycji innemu inwestorowi. W wyniku zaistniałej sytuacji, Spółka postanowiła zdemontować część poniesionych nakładów, przywracając część danego środka trwałego do stanu początkowego, co zdaniem Spółki oznacza faktyczną likwidację nakładów inwestycyjnych. W celu tym firma wynajęła firmy usługowe (budowlaną i elektryczną), do przeprowadzenia fizycznej likwidacji części inwestycji. Na okoliczność tą powstały protokoły z likwidacji, a zdemontowane części wycenione zostały na podstawie kosztorysów powykonawczych wg. cen nabycia (uwzględniając dotychczasowe odpisy amortyzacyjne). W wyniku zleconych prac Spółka zdemontowała części instalacji: elektrycznych niskoprądowych, sanitarnej, wentylację mechaniczną, części klimatyzacji, oprawy chromowe, transformator elektroniczny, moduł awaryjny, zasilacze led, automatyczny wyłącznik, zestaw RGB, instalacja tablicy rozdzielczej, uchwyty montażowe, złącza, wtyki, gniazda, okablowanie systemu, kable wieloparowe, drzwi suwane, elementy z tworzywa sztucznego, gabloty szklane, umywalki, pisuary, muszle WC, elementy ze stali kwasoodpornej. Spółka odzyskane elementy w części przeznaczy na cele inwestycyjne prowadzone przez Spółkę oraz w części do sprzedaży.

W piśmie będącym uzupełnieniem do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż Spółka dokonała fizycznej likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym, który wykorzystywała do prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu. Inwestycję w obcym środku trwałym stanowiły wydatki poniesione na adaptację lokalu na potrzeby prowadzonej działalności opodatkowanej, a także modernizację. Spółka zakończoną inwestycję w obcym środku trwałym wprowadziła do ewidencji przyjmując okres amortyzacji 10 lat. Jednakże przed dokonaniem wszystkich odpisów amortyzacyjnych, Spółka rozwiązała umowę najmu. Spółce nie udało się sprzedać przedmiotowej inwestycji właścicielowi lokalu ani za zgodą właściciela lokalu innemu inwestorowi. W związku z tym faktem, Spółka wynajęła firmy usługowe (budowlaną i elektryczną), do przeprowadzenia fizycznej likwidacji inwestycji, przywracając część danego środka trwałego do stanu początkowego. Spółka posiada protokoły likwidacyjne ze zdemontowanych urządzeń i części. W wyniku demontażu Spółka odzyskała cześć urządzeń, które przeznaczyła do dalszego wykorzystania, w części na cele inwestycyjne prowadzone przez Spółkę, w części do sprzedaży podmiotom zewnętrznym. W związku z faktem, iż część urządzeń i części podczas demontażu zostały trwale uszkodzone i nie nadawały się do dalszej sprzedaży, Spółka dokonała ich fizycznej utylizacji - w rozumieniu Spółki likwidacji z magazynu (tj. przekazanie na złom lub wywóz na wysypisko śmieci).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VA T od zdemontowanych urządzeń w przypadku ich sprzedaży oraz ewentualnej likwidacji z magazynu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku dokonania korekty VAT naliczonego, wcześniej odliczonego od faktur dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne w obcym środku trwałym, z tytułu likwidacji tej inwestycji w obcym środku trwałym, gdyż przedmiotowe inwestycje w chwili ich zakupu służyły do działalności opodatkowanej podatnika. Zdaniem Spółki samo poczynienie nakładów na cele związane z działalnością podlegającą opodatkowaniu uprawnia podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy wydatkach poniesionych w celu prowadzenia sprzedaży opodatkowanej. Spółka prowadziła opodatkowaną działalność gospodarczą w wynajętym lokalu, w którym poczyniła inwestycje w celu przystosowania lokalu do prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę, jednakże z przyczyn niezależnych od niej (klub generował duże straty) zmuszona była do podjęcia decyzji o zakończeniu użytkowania obcego środka trwałego i rozwiązano umowę najmu. Powodem rezygnacji z dalszej działalności prowadzenia klubu były uwarunkowania ekonomiczne (klub generował duże stary, które Spółka musiała pokryć z zysków uzyskanych z innych źródeł), które nastąpiły po poniesieniu przez Spółkę wydatków na inwestycję, w postaci przystosowania lokalu do działalności gospodarczej. Spółka stoi na stanowisku, iż skoro poczynioną inwestycję da się zakwalifikować do działań mających związek z działalnością gospodarczą, z której osiąga obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT, to ma ona prawo do odliczenia podatku. Zatem w momencie ponoszenia tych wydatków ich cel uprawniał Spółkę do odliczenia podatku naliczonego, a cel tych wydatków nie uległ zmianie w dacie rezygnacji przez Spółkę z prowadzenia klubu. Ponadto, części odzyskane z inwestycji Spółka przeznaczy na dalszą działalność inwestycyjną prowadzoną przez Spółkę oraz do sprzedaży.

Znane Spółce wyroki: TSUE sprawa C-37/95 w sprawie Ghent Coal Terminal NV, C-268/83 w sprawie Rompelman oraz C-110/98 w sprawie Gabalfrisa, potwierdzają stanowisko Spółki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko wskazując, iż nie ma obowiązku dokonania korekty VAT naliczonego, wcześniej odliczonego od faktur dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne w obcym środku trwałym, z tytułu likwidacji tej inwestycji w obcym środku trwałym, gdyż przedmiotowe inwestycje w chwili ich zakupu służyły działalności opodatkowanej. Spółka poczynioną inwestycję zakwalifikowała do działalności opodatkowanej VAT, to ma ona prawo do odliczenia podatku w momencie ponoszenia wydatków na cel inwestycyjny. W ocenie Spółki, w momencie likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym, cel wydatków inwestycyjnych nie uległ zmianie w dalszym ciągu służą działalności opodatkowanej jaką jest sprzedaż czy likwidacja. W związku z tym, obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego nie wystąpi, gdyż cel w jakim nakłady inwestycyjne zostały poniesione nie zmienił się, urządzenia te w dalszym ciągu służą działalności opodatkowanej, a Spółka nie traci prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, korekty podatku naliczonego, uprzednio odliczonego, dokonuje się w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W ocenie Spółki powyższy artykuł nie ma zastosowania. Stanowisko Spółki potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2012 roku IPPP1/443-562/12-2/JL dla Spółki w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego od dokonanych wydatków inwestycyjnych, a następnie w wyniku likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym przekazanych zdemontowanych urządzeń do dalszej działalności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 3 uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (ust. 2).

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4).

Stosownie do art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ust. 6 stanowi natomiast, że do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

W myśl ust. 8, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (ust. 9).

Zgodnie z art. 90 ust. 10, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

  1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
  2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Przepisy dotyczące korekty podatku naliczonego zawarte zostały w art. 91 ustawy o VAT. Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Przepis art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, z dniem 1 kwietnia 2011r. otrzymał brzmienie: „Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.”

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) przepis art. 91 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011r. stosuje się począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

W myśl art. 91 ust. 2 ww. ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W myśl ust. 4, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (ust. 5).

W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

  1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
  2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu (ust. 6).

Zgodnie z ust. 7, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie natomiast do ust. 7a, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Z wniosku Spółki wynika, że Spółka w 2007 roku rozpoczęła inwestycję w obcym środku trwałym (lokalu wynajętym na podstawie umowy najmu) polegającą na przystosowaniu wynajętej powierzchni do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej - lokal gastronomiczny z klubem nocnym. Od przedmiotowych wydatków poniesionych w latach 2007, 2008 oraz 2009 oraz wydatków na ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym w latach 2010 oraz 2011, Spółka miała prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie nakładów poniesionych na inwestycje w obcym środku trwałym. Inwestycję w obcym środku trwałym stanowiły wydatki poniesione na ulepszenie lokalu tj. jego przebudowę, modernizację, a przede wszystkim na adaptację lokalu na potrzeby prowadzenia przez Spółkę opodatkowanej działalności gospodarczej. Spółka zakończoną inwestycję w obcym środków trwałym wprowadziła do ewidencji środków trwałych przyjmując okres amortyzacji 10 lat dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach). W wyniku braku racjonalnych przesłanek do dalszego użytkowania obcego środka trwałego, w roku 2011 podjęto decyzję o zakończeniu użytkowania obcego środka trwałego, pomimo tego, że nie nastąpiło rozliczenie wszystkich odpisów amortyzacyjnych i Spółka rozwiązała umowę najmu. W wyniku zaistniałej sytuacji, Spółka postanowiła zdemontować część poniesionych nakładów, przywracając część danego środka trwałego do stanu początkowego. Spółka odzyskane elementy w części przeznaczy na cele inwestycyjne prowadzone przez Spółkę oraz w części do sprzedaży. W związku z faktem, iż część urządzeń i części podczas demontażu zostały trwale uszkodzone i nie nadawały się do dalszej sprzedaży, Spółka dokonała ich fizycznej utylizacji - w rozumieniu Spółki likwidacji z magazynu (tj. przekazanie na złom lub wywóz na wysypisko śmieci).

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od zdemontowanych urządzeń przekazanych do sprzedaży wskazać należy, iż w tym przypadku sprzedaż nie zmieniła ich pierwotnego przeznaczenia – wykorzystanie do wykonywania czynności opodatkowanych - i Spółka zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu tych urządzeń. Jak wynika bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Ustawodawca zawarł w ustawie również definicję sprzedaży, zgodnie z którą przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Dokonując sprzedaży zdemontowanych urządzeń podmiotom zewnętrznym Spółka wykonała więc czynność opodatkowaną podatkiem VAT. W tym przypadku zatem w dalszym ciągu istniał związek zakupionych urządzeń z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę (podstawowa przesłanka prawa do odliczenia, o której mowa w art. 86 ust. 1) i Spółka zachowała prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu tych urządzeń. W odniesieniu do tych urządzeń należy również stwierdzić, że ponieważ Spółka nie utraciła prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie wystąpi również obowiązek dokonania korekty tego podatku.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu urządzeń, które wskutek zniszczenia poddane zostały fizycznej utylizacji należy zauważyć, że do momentu ich likwidacji wykorzystywane były one przez Spółkę do wykonywania działalności opodatkowanej i nie doszło do zmiany ich przeznaczenia podczas użytkowania. Spółka użytkowała zatem te towary zgodnie z przeznaczeniem deklarowanym przy zakupie – wykorzystanie do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem VAT. Przy czym fizyczna likwidacja urządzeń będąca następstwem ich uszkodzenia i braku przydatności do użytkowania nie zmienia powyższego faktu, iż służyły one do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie wystąpiła zatem żadna okoliczność powodująca utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego przysługującego Spółce w chwili zakupu tych urządzeń oraz rodząca obowiązek dokonania korekty tego podatku. Spółka nie ma zatem obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego również w odniesieniu do urządzeń poddanych likwidacji.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz korekty tego podatku w przypadku sprzedaży zdemontowanych urządzeń bądź ich likwidacji należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że przedmiotowa interpretacja dotyczy pytania nr 3 zadanego we wniosku. W zakresie pytań nr 1 i 2 wydana została odrębna interpretacja nr IPPP1/443-562/12-2/JL.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj