P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki (wpływ do tut. Urzędu dnia 09.09.2005 r.), uzupełnionego pismami z dnia 20.09.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu dnia 21.09.2005 r.), z dnia 12.10.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu dnia 14.10.2005 r.) oraz z dnia 18.11.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu dnia 21.11.2005 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. jakie kursy walut powinny być stosowane w przypadku zapłaty z rachunku walutowego za zobowiązania opiewające na walutę obcą, aby ustalone różnice kursowe były uznawane przez prawo podatkowe, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka nabywa od kontrahentów zagranicznych usługi w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dostawcy wystawiają za nie faktury wyrażone w walucie obcej. Spółka reguluje swoje zobowiązania, przelewając na rachunek kontrahenta środki pieniężne z własnego rachunku walutowego, pochodzące z zapłaty od kontrahenta oraz naliczonych przez bank odsetek. Strona stoi na stanowisku, że różnice powinny być wyceniane przy zastosowaniu średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wystawienia faktury (powołując się przy tym na art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz kursu sprzedaży waluty ustalonego na dzień zapłaty za fakturę przez bank, z którego usług korzysta Strona (zgodnie z art. 15 ust. 1a wspomnianej ustawy). Różnicę kursową zdaniem Spółki, stanowi różnica wynikająca z zastosowania różnych kursów na dzień wystawienia faktury i dzień faktycznego dokonania zapłaty Tak ustalona różnica koryguje koszty wg zasad określonych w art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W ocenie Naczelnika tut. Urzędu zaprezentowane we wniosku stanowisku Spółki jest nieprawidłowe. Koszty poniesione z tytułu różnic kursowych, w wyniku zapłaty z własnego rachunku walutowego, związane są z deprecjacją waluty obcej, w której wyrażone są własne środki pieniężne. Zastosowanie znajdzie więc w tym wypadku art. 15 ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym koszty z tytułu różnic kursowych od środków własnych lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty ora kursu kupna walut z dnia ich otrzymania lub kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Z analizowanego stanu faktycznego wynika, że Spółka przechowuje na rachunku walutowym środki, które otrzymała jako zapłatę z tytułu dostaw i usług od zagranicznych kontrahentów, a także otrzymane od banku odsetki z tytułu przechowywania środków na rachunku. W związku z powyższym zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1a rzeczonej ustawy do przeliczenia na złote powinien zostać zastosowany kurs kupna obowiązujący w dniu otrzymania waluty, ustalony przez bank, z którego usług podatnik korzysta. Jeśli na dzień faktycznej zapłaty zobowiązania kurs sprzedaży tej waluty, ustalony przez wyżej wymieniony bank jest inny niż wspomniany kurs kupna, kwota ta będzie stanowić różnicę kursową odpowiednio zwiększającą lub zmniejszającą koszty uzyskania przychodów. W niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczący przeliczania wartości waluty według średniego kursu NBP z dnia zarachowania kosztów.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

1. Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów skarbowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).
2. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).