Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-402/12/ZK
z 28 czerwca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-402/12/ZK
Data
2012.06.28



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
koszty uzyskania przychodów
stawka amortyzacyjna
środek trwały


Istota interpretacji
Czy prawidłowo Wnioskodawca dokonał zmiany okresu amortyzacji w poszczególnych latach używania, używanych środków trwałych?



Wniosek ORD-IN 426 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 03 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zmiany (podwyższenia) stawek amortyzacyjnych środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zmiany (podwyższenia) stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie lokali mieszkalnych i użytkowych. Posiadane przez niego kamienice przyjął do używania oraz ujął w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w dniach: 19 kwietnia 2002r., 17 października 2002r., 9 sierpnia 2006r. oraz 2 kwietnia 2008r. Wszystkie kamienice stanowiły w momencie przyjęcia do używania środki trwałe używane w rozumieniu art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym kamienice te zostały przyjęte do używania w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jako środki trwałe używane. Początkowo Wnioskodawca przyjął, że środki te będą używane w długim okresie czasu i zastosował wobec nich roczną stopę amortyzacji odpowiadającą stawce w wysokości 1,5%. W związku z tym, że od dnia 01 stycznia 2011r. wprowadził w ramach swojej działalności dwa rodzaje amortyzacji, tj. amortyzację stosowaną dla celów bilansowych i amortyzację właściwą dla celów podatkowych, zdecydował się podwyższyć amortyzację powyższych kamienic do poziomu odpowiadającego dziesięcioletniemu okresowi użytkowania. Tym samym od dnia 01 stycznia 2011r. stawka amortyzacji odpowiada stawce 10,0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo dokonał zmiany okresu amortyzacji w poszczególnych latach używania środków trwałych z zachowaniem warunku minimalnego okresu amortyzacji określonego normą wynikającą z przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane i w związku z tym można ustalić dla tych środków trwałych indywidualne stawki amortyzacyjne, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, okres amortyzacji dla powyższych środków trwałych nie może być krótszy niż 10 lat. Art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, pozwala ustalać indywidualne stawki amortyzacji również dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których roczna stawka amortyzacyjna z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - okres amortyzacji dla środków trwałych uznanych za używane może wynosić 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Posiadane przez Wnioskodawcę kamienice składają się zarówno z lokali mieszkalnych, jak i niemieszkalnych (użytkowych). Kamienice te (a w nich lokale mieszkalne) były używane przed wprowadzeniem ich przez niego do ewidencji środków trwałych przez co najmniej 30 lat, tj. przez okres dłuższy niż 60 miesięcy. Tym samym, zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w opinii Wnioskodawcy ma On prawo ustalić dla przedmiotowych kamienic indywidualne stawki amortyzacji odpowiadające 10-letniemu okresowi dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Przepisy ww. ustawy nie zawierają ograniczenia uniemożliwiającego zmianę okresu amortyzacji w trakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jeśli zachowany zostanie minimalny okres amortyzacji. Wnioskodawca uważa, że dokonana przez niego zmiana długości okresu amortyzacji kamienic jest zgodna z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano następujące metody amortyzacji:

  • tzw. „amortyzację liniową”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej (art. 22i ust. 1 ww. ustawy),
  • amortyzację przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (art. 22j ww. ustawy),
  • tzw. „amortyzację metodą degresywną” (art. 22k ust. 1 ww. ustawy),
  • amortyzację przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników” (art. 22k ust. 7 ww. ustawy).

Do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania i ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Stosownie bowiem do treści art. 22h ust. 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Skoro tak, to podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacji, która stanowi integralną część metody amortyzacji. Zatem podatnicy kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji mogą dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na ich sytuację gospodarczą.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. wyżej ustawy. Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
    - dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3),

dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie lokali mieszkalnych i użytkowych. Lokale znajdują się w posiadanych przez niego kamienicach ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2002, 2006 i 2008r. Wszystkie kamienice stanowiły w momencie przyjęcia do używania środki trwałe używane w rozumieniu art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym kamienice te zostały przyjęte do używania w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jako środki trwałe używane. Początkowo Wnioskodawca przyjął, że środki te będą używane w długim okresie czasu i zastosował wobec nich roczną stopę amortyzacji odpowiadającą stawce w wysokości 1,5%. Od dnia 01 stycznia 2011r. zdecydował się podwyższyć amortyzację powyższych kamienic do poziomu odpowiadającego dziesięcioletniemu okresowi użytkowania i od tego dnia stawka amortyzacji wynosi 10,0%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż podatnik dokonuje wyboru okresu przez jaki będzie amortyzował dany środek trwały. Wyboru tego, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, dla poszczególnych środków trwałych, dokonuje się przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Jednocześnie podatnik ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości zmiany długości okresu amortyzacji w trakcie jego trwania.

W związku z powyższym, odwołując się do art. art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca rozpoczął amortyzację wskazanych we wniosku środków trwałych z zastosowaniem jednej z metod amortyzacji określonych w art. 22i-22k ww. ustawy, to wybraną metodę winien stosować do pełnego zamortyzowania każdego środka trwałego. W konsekwencji brak jest podstaw prawnych do zmiany zastosowanej przez Wnioskodawcę stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanych przez niego we wniosku nieruchomości. Możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych została przewidzianą jedynie dla podatników korzystających z amortyzacji tzw. metodą liniową (art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podkreślić jednak należy, iż możliwość ta wynika jednoznacznie z ww. przepisów prawa podatkowego.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj