109">

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieliczce, działając na podstawie art. 14a par. 1 oraz par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity DZ. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.03.2006 r. (uzupełnionego w dniu 07.04.2006 r.)w sprawie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, uznaje stanowisko wyrażone we wniosku, w stosunku do pytań nr 1 i 2, za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:
Pan jest przedsiębiorcą zajmującym się produkcją bram od 1997 r.
Do grudnia 2005 r. produkcja odbywała się w halach magazynowych wynajmowanych od Gminnej Spółdzielni.... W grudniu 2005 r. użytkowane nieruchomości: 2 hale magazynowe oraz 2 działki gruntowe, zostały zakupione przez wnioskodawcę.Budynki wymagają remontu polegającego na odtworzeniu dobrego stanu budynków.
Wymienione roboty wykonywane będą sposobem gospodarczym.Wartość robót znacznie przekroczy kwotę 3.500 zł i będzie rozłożona na okres ok. 2 lat.
W czasie przeprowadzanych prac budynki będą użytkowane w całości, w obiektach odbywać się będzie produkcja, która nie będzie przerywana czy wstrzymywana.
Wniosek o zamiarze przystąpienia do wykonania robót budowlanych został zgłoszony w Starostwie Powiatowym w W. i w/g uzyskanych tam informacji nie ma obowiązku zgłaszania zakończenia prac budowlanych na w/w obiektach.
Wątpliwości podatnika dotyczą zagadnień związanych z amortyzacją budynków.

Pytania podatnika:
- jaką należy przyjąć stawkę amortyzacji dla 2 hal, w których ma miejsce produkcja wyrobów firmy?
Czy może to być stawka 10% przez okres 10 lat?

Stanowisko podatnika:
Podatnik uważa, że przedmiotowe obiekty powinny być zakwalifikowane do KŚT jako grupa 01, podgrupa 10- Budynki niemieszkalne.
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych – normalna stawka amortyzacji na obiekty budowlane wynosi 2,5%, jednak wg art. 22j istnieje możliwość ustalenia indywidualnych stawek amortyzacji dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż (...) dla budynków i budowli – 10 lat – z wyjątkiem określonym w ustawie. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 art. 22j uznaje się za używane jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 m-cy.
Została więc ustalona indywidualna stawka amortyzacyjna dla w/w hal w wysokości 10% rocznie.
Jako dowód, że hale były użytkowane, wnioskodawca dysponuje umowami najmu z ....

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z 2000 r., Dz. U. nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. (art. 22i ust 1)
W wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (Zał. nr 1 do ustawy) w poz. 01 umieszczone są między innymi budynki niemieszkalne a przewidziana dla nich stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%.

W oparciu o art. 22j ust. 1 podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
a) 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25000 zł,
b) 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25000 zł i nie przekracza 50000 zł,
c) 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach,
2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a – 30 miesięcy,
3) dla budynków (lokali) i budowli – 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie możebyć krótszy niż 36 miesięcy.
Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1) używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2) ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. (art. 22j ust. 3).
Zgodnie z podziałem klasyfikacyjnym środków trwałych zamieszczonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112 poz. 1317 ze zm.).
Grupa 1 obejmuje: budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.
Grupa ta dzieli się na podgrupy:
10 – budynki niemieszkalne,
11 – budynki mieszkalne,
12 – lokale spółdzielcze.
Budynki niemieszkalne podzielone są na rodzaje w tym między innymi:
101 budynki przemysłowe
103 budynki handlowo – usługowe
104 Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe
109 Inne budynki niemieszkalne

W przedstawionym stanie faktycznym budynki niemieszkalne są budynkami używanymi:
a) przed 1998 rokiem jako budynki magazynowe przez GS,
b) później przez wnioskodawcę jako budynki produkcyjne.
Budynki te spełniają wymogi, postawione przez art.22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do zastosowania przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
Opisane budynki zalicza się do budynków przemysłowych (101) zgodnie z opisem zawartym w KŚT - ,, rodzaj ten obejmuje budynki przeznaczone na cele produkcyjne dla wszystkich przemysłów np. fabryki, warsztaty, hale produkcyjne, rzeźnie, browary, montownie, wytwórnie filmowe itp.”
Okres amortyzacji można ustalić dowolnie (tj. w granicach 40-10 lat), lecz nie może on być krótszy niż 10 lat. Ten rodzaj budynków (101) nie może korzystać z wyjątkowego skrócenia okresu amortyzacji (do 36 m-cy) przewidzianego w art. 22j ustawy dla budynków używanych należących do rodzaju 103 i 109 KŚT.

Z powyższych względów metoda amortyzacji przyjęta przez wnioskodawcę jest prawidłowa.
Resumując powyższe orzeczono jak na wstępie.
Powyższa interpretacja dotyczy:
-stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i traci swą moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
-nie wiąże podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia.

109">