DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z 7 listopada 2005 r. Nr II USr.V/415-1/05/GH, stanowiące interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych płaconego w innym urzędzie skarbowym niż urząd, w którym wystąpił zwrot podatku.

UZASADNIENIE

Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika następujący stan faktyczny:

Pismem z 29 sierpnia 2005 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku o udzielenie informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:

Zgodnie z właściwością miejscową organów skarbowych podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest przez Pana w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Białymstoku, zaś podatek od towarów i usług w Drugim Urzędzie Skarbowym w Białymstoku. W zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2004 r. wykazał Pan zobowiązanie w kwocie 8.692,10 zł, jednocześnie w deklaracji VAT-7 za luty 2005 r. złożonej 22 marca 2005 r. wykazał Pan kwotę VAT do zwrotu w wysokości 19.535 zł. 22 kwietnia 2005r. wystąpił Pan do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z prośbą o przerachowanie części zwrotu podatku VAT za luty na poczet w/w zobowiązania w podatku dochodowym. W związku z tym, że podanie nie zawierało opłaty skarbowej, Urząd pozostawił je bez rozpatrzenia, zaś Pan poprosił o zajęcie stanowiska, czy prośba o przerachowanie była zasadna.

Zdaniem Pana przepisy art. 76b Ordynacji podatkowej pozwalają na zaliczenie zwrotu podatku na poczet bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych - skoro możliwość taka istnieje w przypadku dwóch różnych podatków rozliczanych w jednym urzędzie skarbowym, to takiej możliwości nie powinien być pozbawiony podatnik rozliczający się w dwóch różnych urzędach; tym bardziej, że zgodnie z definicją zawartą w art. 6 Ordynacji podatkowej podatek jest świadczeniem pieniężnym na rzecz Skarbu Państwa, a nie organu podatkowego.

W postanowieniu z 7 listopada 2005 r. Nr II USr.V/415-1/05/GH Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku udzielił pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie dotyczącej zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych płaconego w innym urzędzie skarbowym niż urząd, w którym wystąpił zwrot podatku. Organ podatkowy stwierdził, iż "nie jest możliwa realizacja wniosku o zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług, posiadanego w tutejszym Urzędzie na poczet zobowiązań powstałych w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Białymstoku".

Zgodnie z art. 14b 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Kwestia możliwości zaliczenia nadpłaty powstałej na koncie podatnika w jednym urzędzie skarbowym na poczet zaległości powstałej z innego tytułu prawnego na koncie drugiego urzędu przedstawia się następująco:

Zasada dotycząca zaliczenia przez organ podatkowy nadpłat została uregulowana w art. 76 § 1 ustawy ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Powyższy zapis w Ordynacji podatkowej nakłada na organ podatkowy działanie z urzędu, jednocześnie wskazuje, że w przypadku braku zaległości i bieżących zobowiązań nadpłata podlega zwrotowi. Inne postępowanie - to jest możliwość zatrzymania nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań, możliwe jest wyłącznie na wniosek podatnika. Powyższy zapis z jednej strony zabezpiecza interes Skarbu Państwa, z drugiej zaś zabezpiecza interes podatnika.

Przedstawiony powyżej stan faktyczny mieści się w granicach cytowanego przepisu, chociaż zaliczenie takie możliwe jest wyłącznie na wniosek podatnika. Organ podatkowy z urzędu bada stan zobowiązań podatnika tylko w tym urzędzie w którym nadpłata bądź zwrot podatku powstał. Dyspozycja art. 76 § 1 ustawy ordynacja podatkowa dotyczy jednak ogólnie zaległości podatkowych i bieżących zobowiązań. Żaden przepis prawa nie ogranicza możliwości dokonania zaliczenia w przypadku zaistnienia przesłanek z art. 76 Ordynacji. Przepis ten nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. W przypadku, jednak gdy z prośbą o zaliczenie zwraca się podatnik i przedstawia dane dotyczące wysokości zobowiązania bieżącego i dane organu podatkowego w którym ono widnieje należy stwierdzić, że występują przesłanki do zaliczenia. Jeżeli urząd skarbowy, w którym istnieje zobowiązanie potwierdzi ten fakt, to należy uznać, że brak jest przeszkód prawnych do zaliczenia zwrotu VAT (w tej sytuacji) na poczet wskazanego zobowiązania bieżącego. Zaliczenie takie nie będzie działaniem na szkodę ani podatnika, ani Skarbu Państwa.

W przedstawionym stanie faktycznym należy przyjąć, że zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych winno nastąpić zgodnie z art. treścią art. 76b Ordynacji podatkowej, tj. z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku.

Postanowienie w trybie art. 76b Ordynacji podatkowej winno zostać wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w którym znajduje się kwota do zwrotu i do którego podatnik złożył wniosek o jej zaliczenie na poczet bieżącego zobowiązania. Egzemplarz postanowienia powinien trafić do urzędu skarbowego do którego powyższa kwota zostanie przekazana.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku postanowił jak na wstępie.

Interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy - stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie zaś z art. 14b § 2 wymienionej ustawy jest wiążąca dla organów podatkowych do czasu jej zmiany lub uchylenia w związku ze zmianą przepisów podatkowych.