P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzelcach Opolskich po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24.05.2006 r. (złożonego dnia 25.05.2006 r.) postanawia, iż ocenę Pana własnego stanowiska w sprawie sposobu zamknięcia prowadzonej przez żonę pozarolniczej działalności gospodarczej oraz sporządzenia remanentu likwidacyjnego po śmierci małżonki i rozliczenia się z podatku dochodowego, zawartą w zapytaniu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przyjmuje się jako prawidłową.

U Z A S A D N I E N I E

W oparciu o art. 14a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa do tut. organu podatkowego w dniu 25.05.2006 r. złożony został przez Pana pisemny wniosek o udzielenie interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie sposobu zamknięcia działalności gospodarczej oraz sporządzenia remanentu likwidacyjnego po śmierci żony i rozliczenia się z podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pana żona od 1995 r. prowadziła samodzielną działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży artykułów spożywczo-przemysłowych. Handel odbywał się w jednym z pomieszczeń gospodarczych będących Państwa własnością i specjalnie przeznaczonych na potrzeby prowadzonej działalności. Działalność w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowana była w formie zasad ogólnych. Od 1999 r. sprzedaż odbywała się przy zastosowaniu kasy fiskalnej. W miesiącu maju br. żona zmarła.

W złożonym wniosku zaznaczył Pan również, że żona sama dokonywała wszystkich rozliczeń z Urzędem Skarbowym. Nikt nie był upoważniony do podpisywania deklaracji i reprezentowania jej przed organem podatkowym. Dodał Pan również, że ostatniego rozliczenia żona dokonała za miesiąc III/2006.

Niepokoi natomiast Pana nierozliczony przez żonę miesiąc IV/2006. W miesiącu tym wystąpiły obroty lecz żona nie zdążyła ich rozliczyć. Poinformował Pan ponadto, że żona nigdy nie miała wobec Urzędu Skarbowego żadnych długów.

Nie zamierza Pan kontynuować działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę. Z wniosku nie wynika jednak czy zmarła zostawiła testament i czy jest Pan nabywcą spadku.
<

Wobec przytoczonego wyżej stanu faktycznego Pan jako mąż zwrócił się do tut. organu podatkowego z zapytaniem w jaki sposób zgodnie z prawem zlikwidować prowadzoną przez żonę działalność gospodarczą oraz nie pozostawić z tego tytułu żadnych długów. Pyta Pan również o to, czy w powyższej sytuacji istnieje obowiązek sporządzenia remanentu likwidacyjnego.

Przedstawiając we wniosku własne stanowisko w sprawie przyjął Pan, że przepisy prawa podatkowego nie nakładają obowiązku sporządzenia remanentu w przypadku śmierci podatnika, gdyż obowiązek taki istnieje jedynie wobec podatnika a nie wobec jego następców prawnych. W Pana ocenie sporządzenie remanentu likwidacyjnego oraz złożenie deklaracji skutkowałoby powstaniem zobowiązania podatkowego u podatnika po jego śmierci, czyli u podmiotu już nie istniejącego. Ponadto uważa Pan, że wystarczającym dokumentem informującym o likwidacji działalności gospodarczej jest w takim przypadku akt zgonu przesłany do Urzędu Skarbowego za pośrednictwem właściwego Urzędu Miejskiego.

W odpowiedzi na zadane pytania, tut. organ podatkowy wyjaśnia:
Sposób rozliczenia zaliczki na podatek dochodowy osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą regulują przepisy art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z zapisem powyższego artykułu podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f. Podatnicy są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 19% dochodu za miesiące, w których uzyskali dochód, w terminie do dnia 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, a za grudzień w terminie złożenia zeznania podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Natomiast jak wynika z art. 97 § 2 powołanej wyżej ustawy jedynie w sytuacji, gdy na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwałyby prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek. Żaden przepis nie nakłada jednak na spadkobiercę niemajątkowych obowiązków.

W myśl art. 98 § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

W przypadku śmierci podatnika za nierozliczony okres prowadzenia działalności gospodarczej organ podatkowy w oparciu o art. 104 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, wydaje decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

Z zapisu § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) wynika, że do sporządzenia spisu z natury podatnicy są obowiązani na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Wśród wymienionych wyżej okoliczności, powodujących powstanie obowiązku sporządzenia spisu z natury nie wymienia się jednak śmierci podatnika.

Tym samym zarówno obowiązek składania deklaracji podatkowych, jak również obowiązek sporządzenia i składania spisu z natury spoczywa wyłącznie na podatniku, a nie na jego następcach prawnych.

Wobec powyższego biorąc pod uwagę przedstawione powyżej uzasadnienie uznano, że Pana własne stanowisko w sprawie zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy aktualnego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W oparciu o art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika (wnioskodawcy), jednakże w myśl art. 14b § 2 tej ustawy wiąże organ podatkowy i organ kontroli skarbowej właściwy dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie wydane w trybie art. 14a § 4, zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Na podstawie art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa z związku z art. 239 tej ustawy zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.