Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pismem z dnia 02.05.2006 r. Podatniczka wystąpiła do tutejszego organu z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

W 1992 r. obydwoje z mężem w swoich zakładach pracy otrzymali pożyczki z zakładowego funduszu mieszkaniowego na zakup mieszkania własnościowego w spółdzielni mieszkaniowej. Wnioskodawczyni oraz jej mąż dokonywali spłaty pożyczek wraz z odsetkami przez okres odpowiednio 4 i 5 lat.

W składanych zeznaniach podatkowych Podatniczka nie odliczała wydatków poniesionych z powyższego tytułu, tłumacząc ten fakt, nieznajomością przepisów prawa podatkowego.

Na tle opisanego stanu faktycznego wnioskodawczyni przedstawiając swoje stanowisko w sprawie możliwości dokonania korekt zeznań podatkowych za lata 1992 - 1995 i stwierdzenia nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, powołuje się na artykuł zamieszczony w „Gazecie Prawnej" z dnia 20.03.2006 r., informujący, iż podatnikom przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego oraz wniosku o stwierdzenie nadpłaty w sytuacji, gdy w deklaracji podatkowej wykazali zobowiązanie podatkowe nienależnie lub w wysokości większej od należnej (art. 75 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie po rozpatrzeniu wniosku dnia 02.05.2006 r o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stwierdza, iż w przedstawionym stanie faktycznym i obowiązującym w 2006 r. stanie prawnym, stanowisko wyrażone przez wnioskodawczynię jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego ma zastosowanie przepis art. 79 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zastosowanie powołanego przepisu skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska wnioskodawczyni w sposób następujący:

Z treści powołanego przepisu, w związku z odniesieniem do przepisu art. 75 § 2 pkt 1 lit. a i następnie art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej, wynika, iż prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania rocznego przez podatników podatku dochodowego.

Natomiast złożenie korekty zeznania podatkowego jest, stosownie do art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, niezbędną czynnością do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku. Sama korekta zeznania podatkowego bez wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku, nie inicjuje postępowania podatkowego w sprawie zwrotu nadpłaconego podatku.

Reasumując, w świetle powołanych przepisów, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wraz z korektami zeznań rocznych za lata 1992-1995, wygasa po upływie 5 lat od dnia, w których złożono zeznania roczne za poszczególne lata.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w 2006 r.

Stosownie do postanowień art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.