P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika, przedstawionej w piśmie Nr ARP/DKF/HW/7684/2006 z dnia 26 października 2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 30 października 2006 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 września 2005 r. Spółka Akcyjna (dalej określana jako “Podatnik” lub “Spółka”), podpisała wielostronną “Umowę Inwestycyjną w sprawie projektu zakładu produkcji modułów L. G. P LCD” (zwana dalej “Umową”).

Na mocy tej Umowy, Inwestorowi zostały m. in. przyznane różnego rodzaju zwolnienia od należności i opłat o charakterze publicznoprawnym, które stanowią pomoc publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. Nr 123, poz. 1291). Pomoc ta została notyfikowana przez Komisję Europejską, która w dniu 19.07.2006 r. wydała decyzję aprobującą udzielenie pomocy publicznej na rzecz Inwestora w zakresie objętym Umową.

Zgodnie z działem VI pkt 2 Umowy (“Pomoc Państwa”), Strony Polskie zapewnią, że Inwestor uzyska pomoc państwa w formach, w wysokości (wyrażonej w wartościach nominalnych) i w terminach określonych w Załączniku Nr 8 do Umowy pod warunkiem, że Komisja Europejska podejmie decyzję lub pod warunkiem, że taka decyzja została przez Komisję Europejską podjęta, zezwalającą na udzielenie takiej pomocy zgodnie z art. 88 Traktatu WE oraz Rozporządzeniem Rady Nr 659/1999 ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (OJ L 1999 83/1).

Umowa dalej stanowi, że na pomoc publiczną będzie składać się regionalna pomoc publiczna, wymieniona w pozycjach 1 – 7 Załącznika Nr 8 oraz horyzontalna pomoc publiczna wymieniona w pozycjach 10 – 12 oraz 14 Załącznika Nr 8 (zwanego dalej “Załącznikiem”).

W poz. 5 Załącznika wymieniono rodzaj pomocy regionalnej “Zwolnienie z opłat strefowych” wraz ze wskazaniem kwot tego zwolnienia, przypadających na poszczególne lata (2006 – 2017).

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 120, poz. 600), sposób wykonywania zarządu strefą poprzez zarządzającego określa regulamin strefy. Regulamin strefy wydaje zarządzający. Wydanie oraz zmiana regulaminu strefy wymaga zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki. Zarządzający doręcza regulamin strefy przedsiębiorcom prowadzącym działalność na terenie strefy oraz poddaje regulamin do wiadomości publicznej.

W ramach T Strefy Ekonomicznej E–P W (zwany dalej “TSSE”) podmiotem zarządzającym jest Spółka. Na terenie TSSE obowiązuje Regulamin T Strefy Ekonomicznej E–P W (zwany dalej “Regulaminem”). Ponadto Spółka wydała dokument pt. “Zasady partycypacji przedsiębiorców prowadzących na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie T Strefy Ekonomicznej E–P W – podstrefa W–K w kosztach ponoszonych przez Zarządzającego związanych z administrowaniem Strefą”.

Z przedmiotowego Regulaminu wynika, że przedsiębiorcy posiadający zezwolenie i prowadzący działalność gospodarczą zobowiązani są pokrywać koszty ponoszone przez Zarządzającego (Spółka) lub przedsiębiorców, którym Zarządzający zlecił świadczenie usług, związanych z administrowaniem strefą oraz utrzymaniem ogólnej infrastruktury strefy (§ 17 Regulaminu). Jednocześnie zasady partycypacji w powyższych kosztach określa Zarządzający (§ 20 Regulaminu). Zgodnie z Regulaminem, przyjętym przez Zarządzającego, zasadom podlegają wszyscy przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na terenie TSSE na podstawie ważnego zezwolenia.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o interpretację w zakresie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Wnioskodawcy brak jest zasadnych podstaw do twierdzenia, że Spółka realizując “nakaz” wynikający z Umowy i nie pobierając opłat partypacyjnych od Spółki, będzie w kolejnych latach osiągać przychody należne z tytułu opłat partypacyjnych. W stosunku do Spółki, mocą tego aktu prawnego (Umowy), wywołującego skutki o charakterze publicznoprawnym, został zniesiony obowiązek pobierania i dochodzenia od Spółki opłat z tytułu zarządzania strefą; tym samym opłaty w tym zakresie straciły walor należnych, co skutkuje brakiem konieczności rozpoznania przychodów należnych po stronie Spółki.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza, co następuje:

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze m.) - dalej u.p.d.o.p. - nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawodawca wymienił jedynie przykładowe kategorie pożytków, których otrzymanie kreuje u podatnika przychód podatkowy.

Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Natomiast za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się, zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania powołany przez Spółkę we wniosku art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. stanowiący, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Podatnik w opisanym stanie faktycznym nie otrzymuje bowiem żadnych nieodpłatnych przysporzeń majątkowych. To nie Spółka jest zobowiązana do zapłacenia za usługi administrowania strefą, a więc nie jej sytuacji prawno-podatkowej dotyczą rozważania w zakresie otrzymania nieodpłatnego świadczenia w postaci niepłacenia za w/w usługę.

Spółka zarządzająca SSE osiąga przychody z generalnie rozumianej działalności gospodarczej. Są to przychody należne określone w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. w rozumieniu przedstawionym powyżej. Ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych nie określa zasad uzyskiwania przychodów podmiotu zarządzającego SSE z tytułu administrowania strefą. Natomiast Regulamin T Strefy Ekonomicznej E–P W, wydany z upoważnienia ustawowego, w § 17 stanowi, że przedsiębiorcy posiadający zezwolenie i prowadzący działalność gospodarczą zobowiązani są pokrywać koszty ponoszone przez Zarządzającego lub przedsiębiorców, którym Zarządzający zlecił świadczenie usług, związanych z administrowaniem Strefą oraz utrzymaniem ogólnej infrastruktury Strefy. Jak wynika z § 20 Regulaminu, zasady partycypacji w kosztach określonych w § 18 określa Zarządzający, a należności z tego tytułu pobierane są w okresach miesięcznych i mogą być zryczałtowane. Na tej podstawie Zarząd Podatnika uchwalił “Zasady partycypacji przedsiębiorców prowadzących na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie T Strefy Ekonomicznej E–P W – podstrefa W–K w kosztach ponoszonych przez Zarządzającego związanych z administrowaniem Strefą”.

Ze wskazanego dokumentu wynika, że obowiązkowi podlegają wszyscy przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na terenie TSSE na podstawie ważnego zezwolenia. Ustalone kwoty partycypacji naliczane są z góry w okresach miesięcznych, na podstawie zatwierdzonej przez Zarząd listy, przy czym zmiany opłat mogą być dokonywane co 6 lub 12 miesięcy. Przedsiębiorcy partycypują w kosztach ponoszonych przez zarządzającego na administrowanie strefą na podstawie umowy o partycypację, która jest zawierana najpóźniej w dniu uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie. Obowiązek partycypacji dla przedsiębiorców powstaje od dnia zawarcia umowy o partycypację. Dodać należy, że wykładnię omawianej uchwały ustala zarządzający strefą, co wynika wprost z jej treści.

Jeżeli zgodnie z wyżej wymienionymi regulacjami doszło do zawarcia umowy o partycypację z Inwestorem budowy zakładu produkcji modułów L.G. P LCD a Spółką zarządzającą strefą, to na podstawie tej umowy określone kwoty należy potraktować jako przychód należny Spółki. W takiej sytuacji należałoby potraktować zwolnienie przewidziane w Umowie Inwestycyjnej jako umorzenie wierzytelności do wysokości przewidzianych w tej umowie i zastosować art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p. stanowiący, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań.

Podatnik w złożonym wniosku nie wspomina o zawartej umowie o partycypację kosztów administrowania strefą. Jeżeli zatem taka umowa nie została zawarta, to należy uznać, że nie doszło do konkretyzacji obowiązku ponoszenia kosztów przez przedsiębiorcę prowadzącego na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie T Strefy Ekonomicznej E–P W – podstrefa W–K z tytułu partycypacji w kosztach ponoszonych przez Zarządzającego związanych z administrowaniem Strefą. W takim wypadku Spółka nie będzie osiągała przychodów należnych z w/w tytułu.

Określone przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód podatkowy w dacie jego uzyskania albo w dacie, kiedy to przysporzenie stało się należne. Ponieważ z opisanego stanu faktycznego we wniosku nie wynika, aby Podatnik otrzymywał jakiekolwiek przysporzenia majątkowe od Inwestora, ani też aby przysługiwały mu względem niego należności, w związku z tym dla Podatnika nie powstaje przychód w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie pozostawia natomiast bez oceny kwestie sprzeczności Umowy Inwestycyjnej z Regulaminem TSSE E–P W jako wykraczającą poza interpretację przepisów prawa podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji. Tutejszy organ podatkowy zaznacza, że załączniki do złożonego wniosku nie były przedmiotem jego oceny.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.