W dniu 8 listopada 2006r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Płatnika, o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim sprzedaż narzędzi skrawających, doradztwo techniczne i pomoc we wdrażaniu nowych projektów produkcyjnych. Wnioskująca dystrybuuje narzędzia jak również dokonuje kompleksowej obsługi klientów przez przedstawicieli techniczno – handlowych, pozostających do dyspozycji kontrahentów Spółki na terenie całego kraju. W celu efektywnego prowadzenia działalności, Wnioskująca utrzymuje system informatyczny, pozwalający przedstawicielom techniczno – handlowym na dokonywanie w szczególności następujących czynności za pomocą sieci internetowej:

• Uzyskiwanie informacji o klientach Spółki,

• Uzyskiwanie informacji o działaniach firm konkurencyjnych w stosunku do Spółki,

• Odbiór oraz przesyłanie poczty elektronicznej dotyczącej zapytań ofertowych, ofert handlowych, zamówień, porad technicznych, rysunków technicznych oraz korespondencja wewnętrzna,

• Dostęp przez serwer Wnioskującej do portali wewnętrznych Infonet oraz Intranet w celu uzyskiwania informacji o produktach firmy, dostępu do katalogów produktów, kontaktów do pracowników Spółki odpowiedzialnych za wykonywanie danych funkcji,

• Dostęp do systemu Blackbook w celu wprowadzenia danych, a następnie uzyskanie wyników analizy pracy danego przedstawiciela handlowego, dokonanej przez kierownictwo; system zawiera również informacje o projektach handlowych prowadzonych przez danego przedstawiciela handlowego,

• Dostęp do systemu Tool Raport System w celu uzyskania informacji oraz uzyskania danych znajdujących się w raportach dotyczących testów narzędzi jak również wprowadzania wyników przeprowadzonych testów oraz porównanie wyników testów narzędzi Spółki z wynikami testów przeprowadzonych na narzędziach konkurencji,

• Dostęp do systemu TESS w celu konstrukcji i kalkulacji kosztów wykonania narzędzi specjalnych,

• Dostęp do systemu GDW (centralna biblioteka rysunków produktów) w celu przeszukiwania produktów, pobierania i wprowadzania rysunków nowych produktów,

• Dostęp do systemu SAP w celu sporządzania ofert handlowych, uzyskania podglądu na stan magazynów, podglądu na przebieg procesu realizacji zamówień klientów przydzielonych danemu przedstawicielowi handlowemu, wprowadzania zapytań o nietypowe produkty, zdobywania dodatkowych informacji (np. termin wykonania, analizy).

Powyższe informacje i dane znajdują się serwerze Wnioskującej. Przedstawiciele techniczno – handlowi uzyskują dostęp do powyższych informacji poprzez VPN (virtual private network) łącząc się z Internetem poprzez łącza prywatne, zainstalowane w ich domach (np. przy wykorzystaniu Neostrady lub telewizji kablowej). Spółka zwraca pracownikom opłacany przez nich abonament związany z dostępem do Internetu. Jednocześnie, pracownicy składają co miesiąc pisemne oświadczenie, w którym oświadczają, że wykorzystują łącze internetowe jedynie dla celów służbowych. Ponadto, kwestia zwrotu omawianych kosztów została uregulowana w umowach z poszczególnymi przedstawicielami, które to umowy stanowią załącznik do Regulaminu Pracy.

Obecnie firma zatrudnia 10 przedstawicieli techniczno – handlowych, którzy pozostają do dyspozycji kontrahentów Spółki.

W związku ze stanem faktycznym opisanym powyżej, zrodziła się wątpliwość, czy zwrot na rzecz przedstawicieli techniczno – handlowych Spółki, kosztów połączeń z Internetem stanowi na gruncie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodatkowy przychód powstający po stronie danego pracownika Wnioskodawcy z tytułu istniejącego stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskującej, stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższy przepis – w opinii Wnioskującej – zwrot kosztów łącza internetowego na rzecz przedstawicieli techniczno – handlowych nie stanowi dodatkowego przychodu dla tych pracowników z tytułu stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie nosi on znamion jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego na ich rzecz, a więc dodatkowej korzyści materialnej, stanowiącej wynagrodzenie za świadczoną pracę. Powyższe wynika z faktu, że jak wyżej wskazano – łącze internetowe jest wykorzystywane wyłącznie dla celów Spółki.

Jednocześnie, Wnioskująca wskazuje, iż zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i inne akty prawne nie zawierają definicji „zwrotu kosztów“. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji należy się odwołać do definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, zgodnie z którą wyrażenie „zwrot“ oznacza „oddanie, zwrócenie czegoś, spłata“. Mając na uwadze powyższe, należy dojść do wniosku, iż „zwrot kosztów“ będzie oznaczać oddanie, zwrócenie, spłatę przez Spółkę wydatków poniesionych przez pracowników Wnioskodawcy, w związku z wykorzystywaniem przez nich w celach służbowych dostępu do Internetu poprzez łącze prywatne, zainstalowane w ich domach.

Spółka podkreśla, iż w związku z faktem, że łączenie się z Internetem poprzez łącza prywatne przedstawicieli techniczno – handlowych dokonywane jest wyłącznie w celach służbowych, a powyższe udokumentowane jest pisemnymi oświadczeniami składanymi każdego miesiąca przez pracowników Wnioskującej, nie istnieje problem rozgraniczenia przedmiotowych wydatków na cele służbowe i prywatne. Ponadto, Spółka wskazuje, iż łączenie się z systemem Spółki umożliwia pracownikom wypełnianie zadań służbowych, powierzanych im przez Wnioskującą, gdyż ze względu na specyfikę zawodu przedstawiciela handlowego nie jest możliwy dostęp do serwera danej firmy w inny sposób jak poprzez sieć internetową. Zazwyczaj miejsce pracy przedstawiciela handlowego zlokalizowane jest w innym miejscu niż siedziba firmy, w związku z czym nie są możliwe codzienne wizyty przedstawicieli handlowych w biurze firmy w celu wykonania ich podstawowych obowiązków służbowych czyli zebranie zamówień od klientów, a następnie przekazanie zamówienia do realizacji poprzez wprowadzenie niezbędnych danych do systemu. Ponadto, przedstawiciel handlowy prowadząc negocjacje z klientem określa podstawowe warunki, na jakich zamówienie będzie zrealizowane, czyli cenę oraz termin realizacji zamówienia, który jest uzależniony od dostępności danego produktu w bieżącej ofercie. W przypadku Wnioskodawcy, poprzez dane dostępne na serwerze, przedstawiciele handlowi mają dostęp do informacji, czy dany produkt znajduje się na magazynie, a jeśli nie – w jakim terminie będzie możliwa dostawa. Bez tych danych nie możliwe mogłoby okazać się skuteczne zawarcie transakcji kupna – sprzedaży z klientem.

W praktyce – zdaniem Spółki – w związku z faktem, iż połączenia z Internetem są wykonywane wyłącznie w celach służbowych, a pracownik pierwotnie ponosi ciężar ekonomiczny wydatków związanych z łączeniem się z systemem pozwalającym na uzyskanie informacji o klientach Spółki, tworzenie nowych i dostęp do już istniejących zapytań ofertowych klientów, dostęp do szczegółowej dokumentacji technicznej, dotyczącej produktów dystrybuowanych przez Spółkę, dokonywanie zamówień testów narzędzi oraz umożliwiającym dostęp do systemu SAP, pozwalającego na bieżący podgląd stanu magazynu, złożonych zamówień jak i zrealizowanej sprzedaży, a Spółka dokonuje jedynie ich refundacji, zwrot przedmiotowych kosztów nie będzie stanowił dodatkowego przysporzenia majątkowego, tj. przychodu powstającego po stronie przedstawicieli techniczno – handlowych z tytułu istniejącego stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, zwrot na rzecz przedstawicieli techniczno – handlowych Wnioskującej, kosztów łącza internetowego wykorzystywanego wyłącznie dla celów służbowych na podstawie oświadczenia złożonego przez danego pracownika Spółki, nie będzie stanowić dodatkowego przychodu z tytułu stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii stwierdza się, co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przytoczona powyżej definicja przychodów ze stosunku pracy określa, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy zarówno świadczenia pieniężne jak i niepieniężne. Przychodem pracownika jest więc każde świadczenie otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na źródło finansowania tego świadczenia. Zatem, przychodami ze stosunku pracy będą zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wobec powyższego, świadczenie otrzymane przez pracownika, będące przychodem ze stosunku pracy będzie podlegało kumulacji z innymi dochodami z tego źródła, uzyskanymi przez danego pracownika od tego zakładu pracy.

Jednocześnie, podnieść należy, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonuje katalog zwolnień przedmiotowych, stanowiących odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania. Zauważyć przy tym należy, iż każda ulga podatkowa, jako czyniąca wyłom w zasadzie powszechności opodatkowania i równego traktowania podmiotów, musi być stosowana ściśle, skutkiem czego – nie są dopuszczalne interpretacje wyjątków poza literalne ich brzmienie.

Jeżeli zatem świadczenie wypłacane (stawiane do dyspozycji) pracownikowi przez pracodawcę nie zostało ujęte w zamkniętym katalogu dochodów wolnych od podatku, wówczas stanowi ono przychód ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu organ podatkowy przywołuje przepis art. 21 ust. 1 pkt 13 powołanej ustawy, zgodnie z którym, wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Aby świadczenie podlegało zwolnieniu z podatku dochodowego, łącznie powinno spełniać następujące przesłanki: wypłata świadczenia musi być związana z faktem używania przez pracownika określonych rzeczy (narzędzi, materiałów, sprzętu) przy wykonywaniu pracy, składniki te wykorzystywane przez pracownika przy wykonywaniu pracy muszą stanowić jego własność oraz kwota wypłaty musi być określona przez pracodawcę jako ekwiwalent pieniężny, odpowiadający z racjonalnego punku widzenia wartości rzeczy (narzędzi, materiałów, sprzętu) używanych dla celów pracodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęć narzędzie, materiał, sprzęt. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A. 2003) „narzędzie“ to „urządzenie proste lub złożone, umożliwiające wykonywanie jakiejś czynności, „materiał“ to „to z czego są wytworzone lub z czego się składają przedmioty, tworzywo, surowiec“, z kolei „sprzęt“ to „przedmiot użytkowy, narzędzie“.

Abonament – zgodnie z definicja zawartą w Słowniku Języka Polskiego – to „prawo do korzystania z czegoś lub otrzymania czegoś w określonym czasie, na zasadzie opłaty z góry; dowód stwierdzający to prawo; stała, regularna opłata za prawo do użytkowania czegoś“.

W świetle powyższego, abonament za usługę dostępu do Internetu nie może być uznany za narzędzie, materiał czy sprzęt.

W sytuacji, gdy świadczenie pieniężne w postaci refundacji abonamentu związanego z dostępem do Internetu poprzez zainstalowane w domach łącza prywatne pracowników nie zostało ujęte w przepisie art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej, świadczenie owo otrzymać mogą jedynie pracownicy pozostający w stosunku pracy z Wnioskodawcą, wówczas zwrot abonamentu uznać należy za przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy.

Oświadczenie złożone przez pracownika i przyjęte przez Pracodawcę o wykorzystaniu opłaconych abonamentowo prywatnych łączy internetowych np. typu Neostrada dla celów służbowych, nie wpływa na kwalifikację otrzymanego świadczenia, jako przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia za pracę.

Tutejszy organ podatkowy pragnie jednocześnie podkreślić, iż nie może zgodzić się z twierdzeniem Wnioskującej, jakoby pracownicy, w przedstawionym stanie faktycznym, nie uzyskiwali żadnego przysporzenia majątkowego. Pracownicy uzyskują bowiem przysporzenie majątkowe w wysokości wartości abonamentu, zwracanego im przez Pracodawcę. Powyższa refundacja powoduje, iż w istocie pracownik nie ponosi wydatku na opłacenie abonamentu za dostęp do Internetu z własnych środków, w sytuacji, gdy łącze ma charakter prywatny, zainstalowany w domu pracownika, zaś obowiązek uiszczania opłat abonamentowych wynika z umowy zawartej między dostawcą usług dostępu do Internetu, a nabywcą tych usług.

Mając na względzie okoliczności faktyczne sprawy oraz przywołane regulacje ustawy podatkowej, należało orzec, jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.