INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 3 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w tym budynku mieszkalno-usługowego w części wykorzystywanego do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w tym budynku mieszkalno-usługowego w części wykorzystywanego do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W dniu 28 kwietnia 1994 roku wnioskodawca wraz z małżonką zakupił budynek mieszkalno-usługowy, składający się z dwóch kondygnacji o łącznej kubaturze 923,10 m#61448; i powierzchni użytkowej 230,90 m#61447;. Parter budynku przeznaczony był na działalność usługową, natomiast piętro budynku przeznaczono na mieszkanie.Budynek został zakupiony z majątku dorobkowego małżonków.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług taxi osobowej i gastronomii – bar. Działalność w zakresie gastronomii (baru) została zawieszona na okres od miesiąca kwietnia do końca 2007 roku. Do celów prowadzonej działalności gospodarczej (baru) podatnik wykorzystywał pomieszczenia znajdujące się na parterze ww. nieruchomości, tzn. część usługową o powierzchni użytkowej około 147,50 m#61447;, dokonywał również jej amortyzacji ustalając wartość na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość powyższa obliczona była jako iloczyn metrów kwadratowych powierzchni użytkowej i kwoty 988 zł. Zastosował stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5% co daje roczny odpis w wysokości 2185,95 zł, wg wyliczenia 147,50 m#61447; * 988 zł = 145730,00 * 1,5%. Koszty amortyzacji oraz inne wydatku związane z użytkowaniem lokalu usługowego, np. remont, zaliczał do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak należy opodatkować przychód ze sprzedaży przedmiotowego budynku mieszkalno-usługowego, który w części wykorzystywany był do celów prowadzonej działalności gospodarczej w postaci baru...

Zdaniem Wnioskodawcy budynek został nabyty przed styczniem 2007 roku, w którym to zmieniły się przepisy odnośnie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. W związku z powyższym wnioskodawca w momencie sprzedaży budynku będzie zwolniony z 10% podatku zryczałtowanego, ponieważ upłynęło 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie (art. 28 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, iż zgodnie z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Skoro ze złożonego wniosku wynika, iż powierzchnia użytkowa wskazanego w nim budynku wynosi 230,90 m#61447; w tym około 147,50 m#61447; stanowi powierzchnię usługową, to w świetle ww. przepisów powyższy budynek w całości jest budynkiem niemieszkalnym.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   
   

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż już z samej istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy, stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Na gruncie niniejszej sprawy, przedmiotem planowanego zbycia będzie (jak wykazano) budynek niemieszkalny wykorzystywany w prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, który jako środek trwały winien być ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Sprzedaż powyższa spełniać zatem będzie warunki pozwalające uznać, uzyskane w jej wyniku przychody, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dochód z tej sprzedaży ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 ww. ustawy, zgodne z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Jednocześnie i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zauważyć należy, iż niemieszkalny charakter przedmiotowego budynku wyklucza możliwość dokonywania tzw. amortyzacji uproszczonej od wartości początkowej ustalonej w sposób określony w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z tym przepisem podatnicy mogą ustalić wartości początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł; przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko wnioskodawcy, że odpłatne zbycie ww. nieruchomości nabytej w 1994 r., wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, dokonane po upływie pełnych pięciu lat kalendarzowych od nabycia, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.