Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-73/07-2/AMN
z 17 października 2007 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-73/07-2/AMN
Data
2007.10.17



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z działalności gospodarczej

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
amortyzacja
budynek usługowy
koszt wytworzenia
koszty uzyskania przychodów
środek trwały
usługi najmu
wartość początkowa


Istota interpretacji
Czy obiekt budowlany wybudowany w dużej mierze systemem gospodarczym może być wyceniony przez biegłego i ustalona w ten sposób wartość może być podstawą amortyzacji, skoro wprowadzona do ewidencji udokumentowana kwota nie odpowiada całości poniesionych nakładów a wartość rynkowa jest większa.



Wniosek ORD-IN 675 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Z. W. przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2007 roku (data wpływu 3 września 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy amortyzacji – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 września 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy amortyzacji.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w latach 2005-2007 wybudował na nieruchomości stanowiącej jego własność obiekt budowlany – stację kontroli pojazdów. Zdaniem Wnioskodawcy obiekt budowlany w dużej części został wybudowany systemem gospodarczym, przez jego własnych pracowników z wcześniej zakupionych materiałów budowlanych. Wnioskodawca określił, że w czasie budowy prowadził ewidencję VAT z faktur zakupowych dla celów inwestycyjnych i łączna wartość faktur, list płac i odsetek od kredytu inwestycyjnego wyniosła 1.815.776,76 zł. Wnioskodawca wskazał, że po oddaniu inwestycji do użytku, dokonał podziału kosztów na kwoty: 1.628.922,74 zł (wartość początkowa budynku) oraz 186.854,00 zł (wartość początkowa) infrastruktury, które wprowadził do ewidencji środków trwałych.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy wykonany w tych warunkach obiekt budowlany może być wyceniony przez biegłego i ustalona w ten sposób wartość początkowa może być podstawą amortyzacji, skoro wprowadzona do ewidencji środków trwałych kwota w wysokości 1.815.776 zł nie odpowiada całości poniesionych nakładów, a wstępna opinia biegłego ustala wartość tego obiektu na ponad 4.000.000,00 złotych, przy czym wartość rynkowa podobnych obiektów jest wielokrotnie większa...

Zdaniem Wnioskodawcy może on, za pośrednictwem uprawnionego biegłego, dokonać przeszacowania wartość całego obiektu, skoro wartość wprowadzona do ewidencji środków trwałych nie odpowiada rzeczywistej wartości obiektu.


Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty,

   -    o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się – w razie ich wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Zgodnie z treścią przepisu art. 22g ust. 4 powołanej wyżej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika, tj. cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Jak wynika z powyższego, tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Dotyczy to m.in. sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe. Należy jednak pamiętać, iż taki sposób określenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przesłanką przesądzającą o wyłączeniu zasady ogólnej, wynikającej z art. 22g ust.1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zastosowaniu art. 22g ust. 9 tej ustawy, jest brak możliwości ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego według reguł wynikających z art. 22g ust. 4 powołanej ustawy. Wnioskodawca w okresie budowy obiektu budowlanego przeznaczonego do działalności gospodarczej gromadził faktury oraz inne dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków prowadzonej inwestycji, co umożliwia w prawidłowy sposób ustalić wartość początkową przedmiotowego budynku.

Reasumując należy stwierdzić, iż brak jest podstaw do ustalenia wartości początkowej budynku w oparciu o wycenę biegłego. Natomiast fakt, iż wartość wytworzenia środka trwałego będzie znacznie niższa niż jego ewentualna wartość rynkowa nie może stanowić podstawy do ustalenia wartości początkowej przez biegłego. Metoda wyceny środka trwałego przez biegłego może bowiem zostać zastosowana wyłącznie w sytuacji ziszczenia się przesłanki braku możliwości wyceny środka trwałego w oparciu o koszty jego wytworzenia.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj