Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-418/12-4/AG
z 10 lipca 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-418/12-4/AG
Data
2012.07.10
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
adaptacja
budynek
modernizacja
odpisy amortyzacyjne
rozbudowa
stawka amortyzacyjna
stawka indywidualna
środek trwały
ulepszenie
Istota interpretacji
Czy spółka miała prawo zastosować do całej budowli amortyzację w wysokości 10% w stosunku rocznym w oparciu o art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając że jest to jeden obiekt?
Wniosek ORD-IN 322 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. znak ILPB1/415-418/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 czerwca 2012 r., a w dniu 25 czerwca 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 22 czerwca 2012 r.). W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Spółka jawna (apteka) prowadzi działalność farmaceutyczną na terenie gminy oraz wynajmuje lokale użytkowe na cele służby zdrowia. Wnioskodawca jest jednym ze wspólników tej spółki. Aktem notarialnym z dnia 28 grudnia 2010 r., spółka nabyła na własność:
Spółka zobowiązana została przez Gminę do zabudowy działki gruntu nr 2/25 budynkiem. Na przedmiotowych nieruchomościach wykonano następujące prace:
Wydatki poniesione na rozbudowę, modernizację i adaptację nieruchomości (budynku) przekroczyły 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości. Budynek położony na działkach nr 2/5 i 2/23 został zmodernizowany i dodatkowo rozbudowany, przy wykorzystaniu gruntu stanowiącego działkę nr 2/25 w sposób następujący: rozbudowano parter i piętra istniejącego budynku. Parter i I piętro stanowią jedno pomieszczenie z parterem i piętrem budynku istniejącego. Komunikacja dla całości jest jedna, tj. jest jedna klatka schodowa. Rozbudowana część budynku służy również celom użytkowym, tj.: parter i I piętro na wynajem na cele niemieszkalne, zaś II i III piętro na wynajem na cele mieszkalne. Wartość wykonanych prac przekroczyła 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości. Spółka zakwalifikowała całość, tj. budynek położony na działce nr 2/5 i 2/23 oraz rozbudowę budynku na działce nr 2/25 jako jeden budynek i wprowadziła do ewidencji środków trwałych jeden obiekt. W oparciu o art. 22j pkt 1 ust. 3 i art. 22j pkt 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalono indywidualną stawkę amortyzacyjną dla ulepszonego środka trwałego w wysokości 10% w stosunku rocznym. Dokonano rozbudowy i modernizacji istniejącego budynku i dlatego też spółka ma prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 10% jako ulepszony środek trwały. W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż budynek, który będzie podlegał amortyzacji ma charakter mieszkalny i zaliczony jest do KŚT pod symbolem 110 – budynki mieszkalne. W momencie nabycia przedmiotowy budynek spełniał definicję środka trwałego, tzn. był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy spółka miała prawo zastosować do całej budowli amortyzację w wysokości 10% w stosunku rocznym w oparciu o art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając, że jest to jeden obiekt... Zdaniem Wnioskodawcy, budynek został rozbudowany i zmodernizowany, nakłady na poniesione prace przekroczyły 30% wartości zakupionej nieruchomości, dlatego można było zastosować amortyzację jak dla ulepszonych środków trwałych. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Generalna zasada określona w art. 22i ust. 1 ww. ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
– dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata. W myśl art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka w 2010 roku nabyła nieruchomość, na którą składały się nieruchomość zabudowana oraz nieruchomość niezabudowana. Spółka zobowiązana została przez Gminę do zabudowy działki gruntu budynkiem. Z tego zobowiązania spółka wywiązała się przez rozbudowę i modernizację budynku znajdującego się na gruncie zabudowanym. Wydatki poniesione na rozbudowę, modernizację i adaptację nieruchomości (budynku) przekroczyły 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości. Rozbudowany budynek potraktowano jako jeden obiekt, jest to budynek mieszkalny zaliczony do KŚT pod symbolem 110 – budynki mieszkalne. W momencie nabycia przedmiotowy budynek spełniał definicję środka trwałego, tzn. był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż spółka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, miała prawo na podstawie art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną do całej budowli uznając, że jest to jeden obiekt – maksymalnie 10%, dla zakupionego budynku, który przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych został ulepszony, a wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.