POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 10 stycznia 2007r. (data wpływu do Urzędu – 16.01.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnionego pismem z dnia 08.02.2007r., Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik działa jako Przedstawicielstwo Fundacji na podstawie decyzji administracyjnej Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Jak wynika z w/w decyzji, Podatnik nie ma zgody na prowadzenie działalności gospodarczej. Nie wykonuje on działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług określonej w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest również podatnikiem tego podatku określonym w art. 15 ust.1, art. 16 i art. 17. w/w ustawy. Podatnik nie wystawia faktur na usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Począwszy od deklaracji za luty 2004r., kiedy to Podatnik wyczerpał środki z bezzwrotnej pomocy zagranicznej, składa on do urzędu skarbowego zerowe deklaracje VAT-7.

Przedmiotowym wnioskiem Podatnik zwrócił się z pytaniem, czy podatek naliczony od towarów i usług jest w całości jego kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Podatnika, w związku z tym, iż nie prowadzi on działalności gospodarczej, nie wykonuje również czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz nie jest podatnikiem tego podatku, może zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek naliczony od towarów i usług.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przedstawiona argumentacja Strony jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U.z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a w/w ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Ustawodawca, normując zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, co do zasady wykluczył podatek naliczony z kosztów uzyskania przychodu. W określonych jednak przypadkach, wskazanych w cytowanym wyżej przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zezwolił na obciążenie kosztów uzyskania przychodów podatkiem naliczonym.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.- dalej VAT), zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.Z treści wyżej powołanego przepisu wynika kilka istotnych kwestii:

- prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje jedynie podatnikowi podatku od towarów i usług,

- prawo do odliczenia podatku naliczonego, przysługuje podatnikowi jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni, zgodnie z art. 88 ust. 4 w/w ustawy. Reasumując, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług, jeżeli nabywane przez niego towary i usługi wykorzystywane są następnie do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Jeżeli służą one czynnościom zwolnionym z podatku od towarów i usług lub w ogóle niepodlegającym temu podatkowi, prawo do odliczenia podatku naliczonego od ich nabycia nie przysługuje.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikiem jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przy czym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy; działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Oznacza to, że status podatnika podatku od towarów i usług związany jest z samodzielnym prowadzeniem działalności gospodarczej, w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów ustawy. Natomiast przepisy art. 16 i art. 17 w/w ustawy określają szczególne kategorie podatników.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Podatnik ma zakaz wykonywania działalności gospodarczej, w związku z czym nie wykonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i jednocześnie nie jest podatnikiem tego podatku. W związku z powyższym Podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami powołanych ustaw, podatnik, któremu nie przysługuje prawo zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, może uznać naliczony podatek od towarów i usług za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, nieodliczony podatek od towarów i usług, niejako automatycznie staje się kosztem uzyskania przychodu, o ile sam wydatek jest takim kosztem, czyli spełnia definicję ustawową zawartą w art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik będzie miał możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem jednak, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz że poniesione wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.