Interpretacja Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Tarnowie
T/PD-2/41170-0001/07
z 23 kwietnia 2007 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
T/PD-2/41170-0001/07
Data
2007.04.23
Autor
Izba Skarbowa w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Tarnowie
Temat
Ordynacja podatkowa --> Zobowiązania podatkowe --> Przedawnienie
Słowa kluczowe
przechowywanie dokumentów
termin przedawnienia
zobowiązanie podatkowe
Pytanie podatnika
Czy posiadane zeznania podatkowe dotyczące rozliczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych i rachunki remontowe, z okresu 1993-2000 nadal należy przechowywać, czy też można je zniszczyć?
DECYZJA Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia nadanego w urzędzie pocztowym w dniu 06.02.2007 r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie z dnia 24.01.2007 r. Nr DO/415-49/06 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych odmawia zmiany przedmiotowego postanowienia uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. UZASADNIENIE Pismem z dnia 29.12.2006 r. Pan X zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca ma wątpliwość co do tego, czy ma nadal obowiązek przechowywać dokumenty związane z rozliczeniem rocznym podatku dochodowego od osób fizycznych, czy też dokumenty te może zniszczyć. Wątpliwość wnioskodawcy powstała na tle następującego stanu faktycznego. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie postanowieniem z dnia i znak jak wyżej przyjął, że przedstawione stanowisko jest nieprawidłowe, ponieważ okres przechowywania dokumentacji dotyczącej zobowiązań podatkowych jest związany z istnieniem zobowiązania podatkowego, którego skrajne granice wyznaczają data jego powstania oraz data jego przedawnienia. Następnie wyjaśnił, że zobowiązanie podatkowe powstające z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie okresu czasu określonego w art. 68 § 1-4 i art. 69 § 1-3 Ordynacja podatkowa. Natomiast zobowiązanie podatkowe już powstałe, czy to z mocy samego prawa z chwilą zaistnienia zdarzenia określonego ustawą podatkową, czy to z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego ustalającą jego wysokość, ulega przedawnieniu z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Generalnie zatem upływ okresów powodujący przedawnienie prawa do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe, jak i przedawnienie samego zobowiązania zwalnia podatnika oraz jego spadkobierców od konieczności przechowywania dokumentacji dotyczącej rozliczenia danego podatku. Jednakże taka sytuacja nie zawsze będzie miała miejsce z uwagi na regulacje zawarte w innych przepisach Ordynacji podatkowej. Przepis art. 68 § 5 stanowi o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia do wydania decyzji, jeżeli wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Przepisy art. 70 § 3 i 4 wskazują w jakich przypadkach następuje przerwanie biegu przedawnienia już istniejących zobowiązań. Natomiast przepisy art. 70 § 2 i 6 określają w jakich przypadkach następuje z mocy prawa zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W zażaleniu nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 06.02.2007 r. wnioskodawca postawił zarzut błędnego rozstrzygnięcia sprawy przez organ pierwszej instancji. Skarżący uważa, że stan faktyczny przedstawiony został w zapytaniu w sposób wyczerpujący, niewskazujący w żadnym przypadku na okoliczności z którymi ustawa Ordynacja podatkowa wiąże skutek w postaci zawieszenia lub przerwania biegu przedawnienia, a w konsekwencji pozwalający na zaakceptowanie stanowiska o braku potrzeby przechowywania wskazanych w nim dokumentów. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie dokonując oceny okoliczności przedmiotowej sprawy stwierdza, co następuje. Podkreślić należy, że właśnie w przypadku zaakceptowania stanowiska wnioskodawcy organ pierwszej instancji przyjąłby w drodze domniemania, że żadna z okoliczności z którymi powołane wyżej przepisy wiążą skutki prawne nie wystąpiła. Wnioskodawca bowiem w przywołanym stanie faktycznym zaistnienia ich bowiem nie wykluczył. W zakończeniu zauważyć należy, że organ podatkowy pierwszej instancji ograniczył się w swoich rozważaniach wyłącznie do przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w brzmieniu obecnie obowiązującym. Pominął bowiem przepisy art. 20 § 1 i 2 ustawy z dnia 12.09.2002 r. (Dz. U. Nr 169 poz. 1387). W myśl pierwszego z przywołanych paragrafów: „Do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z zastrzeżeniem § 2." Drugi natomiast stanowi: „Jeżeli dotychczasowe przepisy określają korzystniejsze dla podatnika, płatnika lub inkasenta zasady i terminy przedawnienia zobowiązań podatkowych, stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy." Pominął także przepis art. 21 ustawy z dnia 30.06.2005 r. (Dz. U. Nr 143, poz. 1091) stanowiący: „Do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 70 § 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą." Pozostaje to jednak bez wpływu na poprawność rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.