Wnioskiem Nr EF (3291) 2007 z 24.04.2007 r. (data wpływu 25.04.2007 r.), uzupełnionym pismem Nr FF (4830) 2007 z 25.06.2007 r., Spółdzielnia Mieszkaniowa zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółdzielnia Mieszkaniowa, na mocy art. 16 c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma prawo do amortyzacji budynków niemieszkalnych. Na lokalach znajdujących się w tych budynkach ustanowione są spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu lub prawa odrębnej własności. Koszty budowy lokali, na które ustanowiono spółdzielcze prawo własności zostały sfinansowane przez właścicieli lokali.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółdzielnia wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy tylko właściciel lokalu, który sfinansował koszt budowy lokali i garaży na prawach własnościowych ma prawo do amortyzacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia Mieszkaniowa nie powinna korzystać z prawa do amortyzacji budynków niemieszkalnych, bowiem koszty budowy lokali i garaży na prawach własnościowych zostały sfinansowane przez właściciela lokalu i tylko on powinien mieć prawo do odzyskania włożonych środków. Natomiast koszty amortyzacji liczone przez Spółdzielnię obciążałyby po raz drugi właściciela lokalu poprzez czynsz.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000, Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednym z istotnych warunków dokonywania amortyzacji podatkowej jest posiadanie tytułu własności (współwłasności) do danego środka trwałego (w tym budynku). W związku z powyższym, Spółdzielnia Mieszkaniowa ma prawo, na mocy w/w art. 16a ust. 1, do amortyzacji budynków będących Jej własnością, a więc m.in. tych, w których na poszczególne lokale ustanowiono spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Jednakże na mocy art. 16 c pkt 2 w/w ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno – wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe.

Przez zasoby mieszkaniowe (pismo Ministerstwa Finansów Nr DD6-8213-438/WK/06/339/39 z 22 grudnia 2006 r.), należy rozumieć m.in.:
- budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami;
- pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych,
- urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki w/w.

Z powyższego pisma wynika, że do zasobów mieszkaniowych nie zalicza się budynków niemieszkalnych (lokali usługowych, garaży), a więc jeżeli stanowią one własność Spółdzielni i spełniają dodatkowe warunki wymienione w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to podlegają amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się jednak za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a – 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Skoro wydatki na wytworzenie tych budynków zostały w części (lub całości) sfinansowane przez członka Spółdzielni w postaci wniesionych wkładów budowlanych, to art. 16 ust. 1 pkt 48 ma w tej sytuacji zastosowanie.

Zatem, budynki niemieszkalne będące własnością Spółdzielni Mieszkaniowej, w których znajdują się lokale, na które ustanowiono spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, nie stanowią zasobów mieszkaniowych i podlegają amortyzacji podatkowej. Jednakże dokonane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, w tej części w jakiej nakłady poniesione przez Spółdzielnię na wybudowanie tych budynków zostały Jej zwrócone poprzez wniesione przez członków Spółdzielni wkłady budowlane. Natomiast Spółdzielnia nie ma prawa do amortyzacji tych budynków niemieszkalnych, które nie stanowią Jej własności.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.