Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
PD-2-415-19-07a
Data
2007.05.02
Autor
Urząd Skarbowy w Nowym Sączu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszt
koszty uzyskania przychodów
kurs faktycznie zastosowany
kurs waluty
różnice kursowe
waluta obca
Pytanie podatnika
1.Czy za dzień poniesienia kosztu, w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe należy uznać dzień , na który zaksięgowano koszt w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dokumentu w przypadku braku faktury?2.Czy do określenia wysokości powstałych różnic kursowych, w związku z ujęciem kosztu w księgach należy przyjąć kurs z dnia poprzedzającego dzień jego poniesienia – zaksięgowania, jako koszt wynikający z otrzymanej faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury?,3.Czy przez kurs faktycznie zastosowany, o którym mowa w art. 24c, w przypadku posiadania rachunku walutowego, z którego realizowane są zapłaty i dokonywane wpłaty w walucie należy przyjąć kurs kupna i sprzedaży banku, a w przypadku zakupu waluty – po kursie przeprowadzonej transakcji?
P O S T A N O W I E N I E Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23.03.2007 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe. U Z A S A D N I E N I E We wniosku skierowano zapytanie: -czy za dzień poniesienia kosztu, w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe należy uznać dzień, na który zaksięgowano koszt w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dokumentu w przypadku braku faktury, -czy do określenia wysokości powstałych różnic kursowych, w związku z ujęciem kosztu w księgach należy przyjąć kurs z dnia poprzedzającego dzień jego poniesienia – zaksięgowania, jako koszt wynikający z otrzymanej faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury, -czy przez kurs faktycznie zastosowany, o którym mowa w art. 24c, w przypadku posiadania rachunku walutowego, z którego realizowane są zapłaty i dokonywane wpłaty w walucie należy przyjąć kurs kupna i sprzedaży banku, a w przypadku zakupu waluty – po kursie przeprowadzonej transakcji. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 , poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Natomiast stosownie do art. 22 ust. 5d powołanej ustawy u podatników prowadzących księgi rachunkowe za koszt uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Ww. definicja dotyczy wszystkich kosztów poniesionych przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a więc zarówno kosztów bezpośrednich związanych z przychodami, takich jak np. zakup towarów handlowych, jak również kosztów pośrednich. W przypadku zakupu przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe towarów handlowych w walutach obcych, udokumentowanego fakturą, za dzień poniesienia kosztu należy rozumieć dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), a przeliczenie kosztów wyrażonych w walutach obcych na złote następuje przy zastosowaniu kursu średniego NBP obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień poniesienia tego kosztu. A zatem w przypadku zakupu towarów handlowych w walutach obcych udokumentowanych fakturą, za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, a przeliczenia tych kosztów na złote należy dokonać przy zastosowaniu średniego kursu NBP obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień poniesienia kosztu. Zasady rozliczania różnic kursowych zostały uregulowane w art. 24c ww. ustawy. Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Na podstawie art. 24c ust. 1 - 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określającego przeliczenie waluty wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, kwota otrzymana z tytułu sprzedaży powinna być wyceniona wg faktycznie zastosowanego kursu waluty (kursu kupna banku) z dnia wpływu na rachunek banku, z którego usług podatnik korzysta. Zobowiązanie w walucie obcej powinno zostać zapłacone z posiadanych na rachunku walutowym własnych środków, przy faktycznie zastosowanym kursie sprzedaży waluty z dnia zapłaty. Wg art. 24c ust. 4, jeżeli nie jest możliwe faktyczne zastosowanie kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się średni kurs NBP. Ponadto zgodnie z art. 24c ust. 5, o ile kurs kupna lub sprzedaży waluty byłby wyższy lub niższy o więcej niż 5% wartości kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zastosowania kursu, wtedy winien być zastosowany średni kurs NBP. Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stanowisko w sprawie uznaje się za prawidłowe. Na dzień wydania postanowienia nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa jak również postępowanie przed sądem administracyjnym. Powyższa interpretacja: -dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących, -nie jest wiążąca dla podatnika/następcy prawnego podatnika (osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
|