W dniu 21 marca 2007r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca wybrała „podatkową“ metodę ustalania różnic kursowych, określoną w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zastanawia się, czy w sytuacji, gdy do firmy wpływa faktura wystawiona w walucie obcej, gdzie data wystawienia faktury to np. 2.03.2007, data wpływu 8.03.2007, a data księgowania 13.03.2007, właściwym kursem do przeliczenia na złote kosztu w walucie obcej, będzie kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zaksięgowania (w analizowanym przypadku będzie to dzień 12.03.2007), czy kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (byłby to kurs z 1.03.2007)?

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy w świetle znowelizowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązujących od 1.01.2007 roku, koszty poniesione w walutach obcych należy przeliczać na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zaksięgowania kosztu, czy z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku)?

Zdaniem Wnioskującej, koszty poniesione w walutach obcych od 1.01.2007 roku należy przeliczać na złote według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zaksięgowania (ujęcia w księgach) kosztu. Zatem, w omawianym przypadku Spółka zastosowałby kurs z dnia 12.03.2007r.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Z kolei w art. 15 ust. 4e ustawy zapisano, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wnioskodawca podnosi, iż w celu dokładnego wyjaśnienia pojęcia „dzień, na który ujęto koszt w księgach“ odwołać się należy do art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości, który stanowi, że zapis księgowy musi zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej oraz datę dowodu, jeżeli różni się od operacji gospodarczej oraz datę zapisu. Zatem, data zapisu księgowego jest dniem, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, a więc i momentem poniesienia kosztu. Nie jest to data dokumentu, ani też data dokonania operacji gospodarczej. Jest to data zapisu księgowego, bowiem z tą właśnie datą ujęto koszt w księgach.

Art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mówi, że za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Zdaniem Spółki, przepis ten nie określa daty poniesienia kosztu innej niż wyrażona w art. 15 ust. 4e ww. ustawy, a określa on tylko, że dla celów obliczania różnic kursowych kosztem jest jedynie taki koszt, który można udokumentować fakturą, rachunkiem lub innym dokumentem.

W związku z powyższym, Wnioskująca wnosi o dokonanie oceny stanu faktycznego i prawnego oraz potwierdzenie słuszności Jej stanowiska w powyższej sprawie.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Na wstępie podjętych rozważań, organ podatkowy wskazuje, iż w niniejszej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego przedstawionego w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Stosownie do art. 15 ust. 1, zdanie drugie, ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje dzień poniesienia kosztu. Zgodnie bowiem z przepisem art. 15 ust. 4e ww. ustawy podatkowej, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W myśl art. 15a ust. 7 wskazanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Mając na względzie przedstawiony przez Wnioskującą stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa, tutejszy organ podatkowy pragnie wskazać, iż działanie Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe. W świetle wskazanych powyżej przepisów, dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) lub też dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Jednocześnie, przepis art. 15a ust. 7 ww. ustawy nie ustanawia odmiennego momentu poniesienia kosztu, lecz wskazuje jedynie na wartość kosztu, która ma wynikać z otrzymanej faktury, ujętej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro zatem, Wnioskująca dokonuje księgowania faktury dotyczącej kosztu w dniu 13.03.2007r., właściwym kursem do przeliczenia na złote polskie kosztu poniesionego w walucie obcej będzie kurs z dnia 12.03.2007r. czyli z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia tego kosztu tj. zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych).

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.