Interpretacja Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie
1472/ROP1/423-4/07/MK
z 13 marca 2007 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
1472/ROP1/423-4/07/MK
Data
2007.03.13



Autor
Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
artykuł prasowy
broszury
grupa
koszty uzyskania przychodów
nieodpłatne przekazanie rzeczy
prezentacja
produkt leczniczy
promocja
próbki
reklama
sponsoring
szkolenie
świadczenie usług
związek przyczynowo-skutkowy
związek z przychodem


Pytanie podatnika
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. są reklamą zgodnie z definicją reklamy produktów leczniczych z art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego czynności wykonywane przez Spółkę w ramach usług na rzecz usługobiorcy – podmiotu z Grupy, kierowane głównie do osób uprawnionych do wystawiania recept i prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze, a wydatki na taką reklamę są kosztami uzyskania przychodów w takim samym zakresie i na takich samych zasadach, jak to było w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.?


P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 22.12.2006 r., złożonym w tutejszym Urzędzie w dniu 28.12.2006 r.

p o s t a n a w i a

uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonywaniem na rzecz usługobiorcy wymienionych w zapytaniu czynności.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że "S" P Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce świadczy usługi na rzecz zagranicznego usługobiorcy – podmiotu z Grupy "S". Z tytułu świadczonej usługi Spółka otrzymuje od zagranicznego odbiorcy usług wynagrodzenie kalkulowane na bazie kosztów faktycznie poniesionych przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług, powiększonych o określony procent marży.

Zasady oraz warunki świadczenia powyższej usługi regulowane są w Umowie podpisanej przez Spółkę z zagranicznym usługobiorcą. Czynności świadczone na podstawie powyższej umowy kierowane są głównie do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze, a tym samym spełniają definicję reklamy produktów leczniczych na gruncie przepisów art. 52 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 ze zm.).

W zakresie prowadzonej reklamy Spółka ponosi wydatki w związku z wykonywaniem następujących czynności na rzecz zagranicznego usługobiorcy:

- różne działania reklamowe adresowane do środowiska lekarskiego, dotyczące produktów Grupy "S" – dystrybucja ulotek, mailing, zamieszczanie reklam produktów w czasopismach fachowych, rozprowadzanie broszur dotyczących produktów, sponsorowanie artykułów prasowych i reprintów związanych z promowanymi produktami, umieszczanie wkładek reklamowych w czasopismach fachowych, przekazywanie upominków / gadżetów opatrzonych logo firmy lub produktu;

- organizowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze, podczas których promowane są (np. w formie prezentacji) produkty Grupy "S";

- dostarczanie bezpłatnych próbek produktów leczniczych Grupy "S" osobom uprawnionym do wystawiania recept w celach reklamowych przy uwzględnieniu wymogów zawartych w art. 54 ustawy Prawo farmaceutyczne;

- organizowanie oraz sponsorowanie przez Spółkę konferencji, zjazdów, sympozjów, seminariów, kongresów naukowych i szkoleń dla lekarzy i osób zajmujących się dystrybucją produktów leczniczych.

Na tle powyższego stanu faktycznego Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym w stanie prawnych obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.:

- dla celów podatku dochodowego od osób prawnych czynności wykonywane przez Spółkę powinny być traktowane jako reklama (zgodnie z definicją reklamy produktów leczniczych zawartą w art. 52 ust. 1 i 2 ustawy Prawo farmaceutyczne),

- konsekwentnie, wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę na reklamę produktów leczniczych, określoną w art. 52 ust. 1 i 2 ustawy Prawo farmaceutyczne, stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w takim samym zakresie i na takich samych zasadach, jak to miało miejsce w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy, na tle powyższego stanu faktycznego w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.:

- w odniesieniu do czynności wykonywanych przez Spółkę, wobec braku definicji reklamy w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dla celów podatku dochodowego od osób prawych stosuje się słownikową definicję reklamy, jak również definicję zawartą w przepisach szczególnych, tj. w art. 52 ust. 1 i 2 ustawy Prawo farmaceutyczne; na potwierdzenie swojego stanowiska Podatnik cytuje pismo sygn. PB3/24/GM-8214-8/02 z dnia 7 maja 2002 r. Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów: „(...) Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zwiera legalnej definicji reklamy. Tym samym należy posługiwać się pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego oraz unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych.”,

- konsekwentnie, wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę na reklamę produktów leczniczych, określoną w art. 52 ust. 1 i 2 ustawy Prawo farmaceutyczne, stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w takim samym zakresie i na takich samych zasadach, jak to miało miejsce w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. w oparciu o art. 52 ust. 4 ustawy Prawo farmaceutyczne).

Spółka stoi na stanowisku, że aby zakwalifikować wydatki ponoszone przez nią jako działalność w zakresie reklamy produktów leczniczych do kosztów w pełni odliczalnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, spełnione muszą zostać następujące dwa warunki:

(i) przedmiotowe wydatki powinny wpływać na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie przychodów podatkowych generowanych przez Spółkę oraz

(ii) koszty te nie mogą być objęte listą wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartą w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Podatnika, w przedstawionym stanie faktycznym oba warunki zostały spełnione. Opisane wydatki stanowią bowiem koszty reklamy produktów leczniczych, prowadzonej przez Spółkę w ramach usług świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy. Podatnik otrzymuje wynagrodzenie z tytułu tych usług. Konsekwentnie, wydatki te pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami z usług – tj. z kwotami wynagrodzenia fakturowanymi przez Spółkę na usługobiorcę.

Spółka wskazuje, że istotę opisanych w stanie faktycznym czynności stanowi reklama produktów dystrybuowanych przez Grupę "S" w Polsce, poprzez podejmowanie szeregu działań reklamowych skierowanych do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w te produkty. Zdaniem Podatnika, treść tych czynności odpowiada ogólnie przyjętemu, językowemu rozumieniu pojęcia reklamy. Ponadto czynności te spełniają definicję reklamy produktu leczniczego zawartą w art. 52 ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne. Spółka zauważa, że przedstawione w stanie faktycznym czynności można bezpośrednio powiązać z czynnościami wymienionymi w art. 52 ust. 2 ustawy Prawo farmaceutyczne, zawierającym przykładowe (niemające wyczerpującego, zamkniętego charakteru) wyliczenie czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Dlatego czynności wykonywane przez Spółkę powinny być traktowane jako reklama dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. W konsekwencji spełniona jest przesłanka do kwalifikacji wydatków związanych z powyższymi czynnościami jako w pełni odliczalnych kosztów uzyskania przychodu, przewidziana w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, polegająca na istnieniu związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a osiąganymi przychodami. Na potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska Spółka ponownie cytuje wyżej wymienione pismo Ministerstwa Finansów: „definicja zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381) powinna być stosowana, ale tylko w odniesieniu do reklamy produktów leczniczych. W związku z powyższym przy określaniu skutków podatkowych wynikających z działalności polegającej na reklamie produktu leczniczego powinny być brane pod uwagę przepisy art. 52-64 Prawa farmaceutycznego. Przepisy te definiują bowiem czynności, które uznawane są za reklamę produktów leczniczych (...)”. Jako potwierdzające konieczność stosowania przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne do oceny klasyfikacji podatkowej kosztów ponoszonych na działalność reklamową dotyczącą produktów leczniczych Spółka wymienia postanowienie Nr 1472/ROP1/423-30/05/AW z dnia 21 marca 2005 r. Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie oraz informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego sygn. PD-005U-785/04/WD z dnia 31 grudnia 2004 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Według Podatnika, w następstwie zmian wprowadzonych do art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2007 r. wydatki ponoszone na działalność reklamową nie zostają w żaden sposób wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla potwierdzenia prawidłowości tego twierdzenia Wnioskodawca cytuje treść uzasadnienia do projektu ustawy, która dokonała zmian w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2007 r. (projekt ustawy przekazany do Sejmu przez Prezesa Rady Ministrów – druk 773): „Zrezygnowano z dotychczasowego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Projekt zakłada likwidację limitu wydatków na reklamę niepubliczną zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. W wyniku zaproponowanych zmian wydatki na reklamę zaliczane będą do kosztów podatkowych w pełnej wysokości bez względu na charakter reklamy”.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku i informuje, co następuje:

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wydatków pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz udowodni, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem koniecznym jest również to, aby dany wydatek, nawet ten pozostający w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża Podatnika.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym, w zamian za usługi świadczone w ramach działalności gospodarczej, na podstawie Umowy, Podatnik otrzymuje od usługobiorcy wynagrodzenie kalkulowane na bazie kosztów faktycznie poniesionych przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług, powiększonych o określony procent marży. Spełniona zatem jest podstawowa przesłanka pozwalająca na zaliczenie wydatków ponoszonych w związku ze świadczeniem usług do kosztów uzyskania przychodów: wydatki pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Mocą ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) z dniem 01.01.2007 r. zmieniony został przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulujący poprzednio limit kosztów reklamy podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Obecnie obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalają na uznanie za koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości wszelkich wydatków na reklamę. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnika, czynności świadczone na podstawie umowy zawartej z usługobiorcą spełniają definicję reklamy produktów leczniczych na gruncie ustawy Prawo farmaceutyczne. Wobec faktu, że wydatki ponoszone w związku ze świadczeniem usług, o których mowa we wniosku Podatnika, nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, stanowią one koszty uzyskania przychodów Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie poddał ocenie czynności wykonywanych przez Podatnika na tle przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne. Interpretacja w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa – zgodnie z literalnym brzmieniem § 1 tego artykułu – dotyczy zakresu i sposobu zastosowania p r a w a p o d a t k o w e g o, do których nie należy ustawa Prawo farmaceutyczne. Również ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym na dzień 01.01.2007 r. – do którego odnosi się zapytanie Podatnika – nie reguluje kosztów reklamy. Zatem stanowisko Pytającego w tym zakresie nie podlega ocenie prawnej w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj