Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-383/12-2/TW
z 12 lipca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 27 czerwca 2011 r. Wnioskodawca nabył wspólnie z małżonką do majątku wspólnego samodzielny lokal niemieszkalny – lokal użytkowy.

Lokal ten został oddany po raz pierwszy do używania przed 1 stycznia 1981 r. i spełnia warunki umożliwiające zakwalifikowanie go jako używany środek trwały.

W dniu 4 lipca 2011 r. Wnioskodawca zawarł ze swoja żoną umowę użyczenia, na mocy której został uprawniony do używania i najmu całego lokalu.

W dniu 4 lipca 2011 r. Zainteresowany przyjął lokal do używania. Lokal był kompletny i zdatny do użytku. Wnioskodawca przewidywał okres używania lokalu dłuższy niż rok.

W dniu 4 lipca 2011 r., na podstawie pisemnej umowy najmu, lokal wynajął na cele gospodarcze na zasadzie tzw. najmu prywatnego, tj. lokal został wynajęty przez Niego jako osobę fizyczną, nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej.

W dniu 4 lipca 2011 r. Wnioskodawca po raz pierwszy wprowadził lokal do ewidencji środków trwałych.

W dniu 28 lipca 2011 r. do naczelnika urzędu skarbowego Zainteresowany podał informację o wyborze formy opodatkowania – zasady ogólne oraz oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodów tylko przez jednego z małżonków, tj. przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy Wnioskodawca może stosować stawkę amortyzacji lokalu równą 9,6%?
  2. Po jakim czasie wykorzystywania budynku (lokalu) niemieszkalnego, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy, uznaje się go za używany środek trwały?

Zdaniem Wnioskodawcy, może stosować stawkę 9,6%, ponieważ Jego lokal spełnia wszystkie warunki umożliwiające indywidualne ustalenie stawki. Podatnicy, zgodnie z art. 22j ww. ustawy, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla lokali niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych dla lokalu niemieszkalnego Zainteresowanego (KŚT 1-12-121) wynosi 2,5%, lokal został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Zainteresowanego, lokal spełnia warunki umożliwiające zakwalifikowanie go jako używany środek trwały i był oddany do użytku przed 1 stycznia 1981 r., co sprawia że okres amortyzacji nie będzie krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełna liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania lokalu po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz okres amortyzacji nie będzie krótszy niż 10 lat.

Budynek (lokal) niemieszkalny, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy, uznaje się za używany środek trwały, jeśli był w ogóle wykorzystywany, przy czym czas wykorzystywania budynku (lokalu) może być dowolnie krótki, ponieważ nie jest ten czas określony w ustawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przez rozpoczęciem ich amortyzacji, wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków

   - dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika.

Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik Nr 1 do ww. ustawy dla lokali niemieszkalnych, zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych, stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Jednocześnie należy zauważyć, że przepis art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wskazuje na minimalny okres amortyzacji. Oznacza to, że podatnik może dowolnie ustalić okres amortyzacji - co jest istotą zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych - z zastrzeżeniem jednak, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż wskazany w ustawie.

Sposób ustalania minimalnego okresu amortyzacji dla omawianego budynku określa cytowany wyżej art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym minimalny okres amortyzacji to liczba lat jaka wynika z odjęcia od 40 pełnej liczby lat jakie upłynęły od dnia oddania budynku po raz pierwszy do używania. Jeśli wynik ten jest mniejszy niż 10 lat, to jako minimalny okres amortyzacji trzeba przyjąć właśnie 10 lat, nigdy mniej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył wspólnie z małżonką do majątku wspólnego, samodzielny lokal niemieszkalny. Lokal ten został oddany po raz pierwszy do używania przed 1 stycznia 1981 r. i spełnia warunki umożliwiające zakwalifikowanie go jako używany środek trwały.

Zgodnie z przedstawionym w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposobem określania minimalnego okresu amortyzacji należy przyjąć, że wynosi on 10 lat - wynika to z czasu jaki upłynął od wybudowania budynku (oddania go do używania) do dnia jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych.

Zatem, chcąc zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne Wnioskodawca może w przedmiotowej sprawie przyjąć okres amortyzacji budynku, nie krótszy jednak niż 10 lat.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy zasadnym jest uznać, iż możliwym jest, aby w przedmiotowej sprawie Zainteresowany amortyzował lokal niemieszkalny wg stawki nie wyższej niż wskazana w ww. przepisach, a więc – jak Wnioskodawca przyjął – wg stawki 9,6%.

Wyjaśnić ponadto należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje po jakim czasie wykorzystywania budynku (lokalu) niemieszkalnego, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 tej ustawy, uznaje się za używany. W takim przypadku, aby mieć możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej określonej w ww. przepisie, obiekt (budynek) powinien być wcześniej używany i zostać po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz spełniać definicję środka trwałego zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj