INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 11 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza nabyć nieruchomość zabudowaną budynkiem hotelu (wcześniej użytkowanym jako koszary wojskowe, przez okres przekraczający 60 m-cy), przy czym w momencie zakupu jego przebudowa będzie niezakończona.
Po jego nabyciu nakłady poniesione przez Spółkę na doprowadzenie hotelu do stanu, w którym będzie możliwa jego eksploatacja przekroczą 30 % wartości zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w oparciu o zapisy art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności ust. 1 pkt 3, po zakończeniu opisywanej inwestycji Spółka będzie mogła, w stosunku do oddanego do użytkowania budynku hotelu zastosować indywidualną stawkę amortyzacji nie krótszą niż 3 lata...

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do hotelu, który Spółka zamierza nabyć i zmodernizować, celem wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej, zastosowanie mają zapisy art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w szczególności zapisy art. 16j ust. 1 pkt 3).
Budynek ten będzie spełniał oba wyznaczone przez ustawodawcę w wyżej wymienionej ustawie obostrzenia (art. 16j ust.3), tzn. będzie go można uznać zarówno za używany (wykorzystywany wcześniej przez wiele lat – dłużej niż 60 miesięcy – jako koszary), jak również nakłady na jego modernizację potraktować jako wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie i w przypadku gdy przekroczą one wartość 30 % wartości początkowej, skorzystać z zapisów art. 16j ust. 3 pkt 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje sięza nieprawidłowe.

Zgodnie z art.16a ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz 654 ze zm.) środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są nabyte lub wytworzone we własnym zakresie:

1. budynki, budowle oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia oraz środki transportu,
3. inne przedmioty,
   

jeżeli spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  
  

Co do zasady odpisów amortyzacyjnych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej Wykaz stawek amortyzacyjnych) stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art.16i tej ustawy). Wykaz stawek amortyzacyjnych odwołuje się do symboli grup, podgrup lub rodzajów środków trwałych według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.).
Wg KŚT hotele ujęte są w grupie 1 podgrupie 10 – hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania (z wyjątkiem hoteli robotniczych zaliczonych do podgrupy 11). Wg poz. 04 Wykazu stawek amortyzacyjnych do Budynków niemieszkalnych zaliczonych wg KŚT do podgrupy 10 stosuje się 2,5 % roczną stawkę amortyzacyjną.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji:
- dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy w myśl którego podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji:
- dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
   - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata,
   w przedmiotowej sprawie nie może być zastosowany. Nie dotyczy on bowiem budynków (lokali) niemieszkalnych, do których zaliczono hotele, wymienionych w art. 16j ust. 1 pkt 4 tej ustawy.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.