INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorygowania podatku należnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorygowania podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w dniach: 15, 21, 22, 29, 30 czerwca 2007 r. i 6, 13, 20 lipca 2007 r. dokonała eksportu towarów na zasadach określonych w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, tj. transport towarów z magazynu Spółki do portu oraz odprawa celna dokonywane są przez i na koszt dostawcy, a od portu przez nabywcę (transport). Spółka wystawiła faktury dokumentujące sprzedaż eksportową i z chwilą wystawienia tych faktur nastąpiło przeniesienie praw do rozporządzania towarami jak właściciel. Towary były i są przechowywane w magazynie na terenie kraju (w porcie), który jest wynajmowany przez i na koszt oraz odpowiedzialność kontrahenta ze Szwecji (wywóz do Norwegii). Termin wyjazdu i koszty związane z transportem leżą w gestii nabywcy. Spółka przed wydaniem towaru nie otrzymała zaliczki, przedpłaty, zadatku, raty części należności za towar. W związku z nieotrzymaniem dokumentów SAD w miesiącach wystawienia faktur Spółka naliczyła podatek od towarów i usług przy zastosowaniu stawki 22%. Faktury sprzedaży eksportowej zastały zapłacone przez kontrahenta:

• z 15 czerwca 2007 r. zapłata 26 lipca 2007 r.
• z 21 i 22 czerwca 2007 r. zapłata 31 lipca 2007 r.
• z 29 i 30 czerwca 2007 r. zaplata 20 sierpnia 2007 r.
• z 6 lipca 2007 r. zaplata 23 sierpnia 2007 r.
• z 13 lipca 2007 r. zaplata 30 sierpnia 2007 r.
• z 20 lipca 2007 r. zaplata 4 września 2007 r.

W miesiącu październiku 2007 r. Spółka otrzymała dokument SAD do faktur z dnia 15 czerwca 2007 r. i w deklaracji za ten miesiąc skorygowała (zmniejszyła) sprzedaż opodatkowaną stawką 22% i wykazała eksport. W miesiącu grudniu 2007 r. Spółka otrzymała dokument SAD do faktur z dni 21 i 22 czerwca 2007 r. i jednej z 29 czerwca 2007 r. i w deklaracji za ten miesiąc skorygowała (zmniejszyła) sprzedaż opodatkowaną stawką 22% i wykazała eksport. W miesiącu styczniu 2008 r. towary z faktur z dnia 29 czerwca 2007 r. zmieniły status z eksportu na wewnątrzwspólnctową dostawę towarów, ponieważ kontrahent towar określony na tych fakturach wywiózł do Szwecji. W związku z tym Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur eksportowych i wystawiła faktury mające dokumentować dostawę wewnątrzwspólnotową. W deklaracji za miesiąc styczeń 2007 r. Spółka na podstawie wystawionych faktur korygujących dostawę towarów zmniejszyła sprzedaż opodatkowaną stawką 22% (VAT rozliczony w deklaracji za czerwiec 2007 r.) i wykazała dostawę wenatrzwspólnotową (posiada dokumenty potwierdzające wywóz towarów, tj. kopię faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty przewozowe. Do tej chwili Spółka nie posiada dokumentów potwierdzających wywóz towarów z faktur eksportowych z dni 30 czerwca 2007 r. i 6, 13 i 20 lipca 2007 r. Towar dalej znajduje się w magazynie nabywcy (w porcie) na terenie kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo skorygowała (zmniejszyła) sprzedaż opodatkowaną stawką 22% w miesiącu styczniu 2008 r. w związku ze zmianą statusu eksportu na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i wykazała w tym samym miesiącu jako wewnątrzwspólnotową dostawę...

Zdaniem Spółki prawidłowo została skorygowana sprzedaż opodatkowana stawką 22% w miesiącu styczniu 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005";

Zgodnie z art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ww. ustawy,
• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy, stawka podatku wynosi 0%.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 41 ust. 6 cyt. ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług). Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (ust. 8 art. 41 ww. ustawy). Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument, o czym stanowi art. 41 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b), jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

W art. 13 ust. 1 ustawodawca określił, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Stosownie do postanowień art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju, o czym stanowi art. 42 ust. 12 cyt. ustawy. Jednocześnie w art. 42 ust. 13 ustawodawca zastrzegł, iż otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca rozpoznał pierwotnie eksport towarów, które nie zostały wywiezione poza terytorium Wspólnoty, w związku z czym transakcję opodatkowano 22% stawką podatku. W miesiącu styczniu 2008 r. towary, które po sprzedaży nadal znajdowały się na terytorium kraju zostały wywiezione przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego UE (Szwecji). Wobec powyższego dokonano korekty deklaracji poprzez zmniejszenie sprzedaży opodatkowanej stawką 22% w miesiącu styczniu 2008 r. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdą zastosowania przepisy art. 42 ust. 12 i 13 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż transakcja uzyskała status wewnątrzwspólnotowej dostawy w miesiącu styczniu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie odnoszą się wprost do przedstawionego stanu faktycznego, należy wskazać jednak, że Spółka prawidłowo dokonała korekty sprzedaży opodatkowanej stawką 22% i wykazała wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze względu na zmianę charakteru czynności podlegającej opodatkowaniu i wywóz towarów na terytorium innego państwa Wspólnoty.

Zauważa się, iż w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano kwestii w zakresie prawidłowości rozpoznania przez Wnioskodawcę eksportu towarów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz właściwego udokumentowania wskazanych czynności, ponieważ zagadnienia te nie były przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.