Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB1/415-500/08/KB
z 23 września 2008 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPB1/415-500/08/KB
Data
2008.09.23



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
amortyzacja
koszty uzyskania przychodów
lokale
spółka cywilna
środek trwały


Istota interpretacji
Możliwość dokonywania przez spółkę cywilną, w której wnioskodawczyni jest wspólnikiem, odpisów amortyzacyjnych od lokali, do których prawo użytkowania wniesiono do tejże spółki oraz sposobu ustalenia ich wartość początkowej i możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani P., przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 26 czerwca 2008r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania przez spółkę cywilną, w której wnioskodawczyni jest wspólnikiem, odpisów amortyzacyjnych od lokali, do których prawo użytkowania wniesiono do tejże spółki oraz sposobu ustalenia ich wartość początkowej i możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania przez spółkę cywilną, w której wnioskodawczyni jest wspólnikiem, odpisów amortyzacyjnych od lokali, do których prawo użytkowania wniesiono do tejże spółki oraz sposobu ustalenia ich wartość początkowej i możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 18 lipca 2008r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 29 lipca 2008r. wniosek powyższy został uzupełniony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

  1. Dnia 18 stycznia 2008r. uprawomocniło się postanowienie Sądu Rejonowego o dział spadku i zniesienie współwłasności. Zgodnie z tym postanowieniem dokonano działu spadku, ustanawiając nowe stosunki w zakresie własności nieruchomości będących składnikami majątku dorobkowego małżonków, w szczególności dotyczy to nieruchomości zabudowanej.
  2. Do tej pory, ze względu na będące w toku długotrwałe procedury związane najpierw ze spadkiem, a następnie również ze zniesieniem współwłasności, spadkobierczynie nieruchomości powstrzymywały się od jakichkolwiek działań, jako że uznały, iż podstawą jakichkolwiek decyzji jest faktyczny stan prawny, czyli uprawomocniony wyrok sądowy, i co za tym idzie, odpowiedni wpis do Ksiąg Wieczystych. Procedura spadkowa po śmierci spadkodawcy (męża i ojca) rozpoczęła się stosunkowo szybko, ale i tak potrzebne były dwie rozprawy sądowe, po których dnia 18 stycznia 2008r. uprawomocnił się wyrok określający dział spadku i zniesienie współwłasności. Niestety ze względu na powszechnie znane obciążenie sądów, a także procedury informująco – odwoławcze, ostateczne wpisy do właściwych Ksiąg Wieczystych są właśnie kończone.
  3. W celu uproszczenia wzajemnych rozliczeń oraz sposobu sprawowania nadzoru nad tą nieruchomością, osoby będące współwłaścicielami (matka i córki), w tym wnioskodawczyni, zawiązały spółkę cywilną, której podstawowym zadaniem jest wynajem lokali znajdujących się w tym budynku.
  4. Wszystkie zainteresowane osoby podjęły decyzje o wniesieniu do użytkowania przez spółkę, lokali będących ich własnością. Spółka uzyskała w ten sposób do użytkowania następujące lokale:
    a) na parterze – dwa lokale użytkowe kamienicy o powierzchni 10 m2 i 40 m2 (lokal o pow. 38,8 m2 użytkowany jest przez jedną ze współwłaścicielek dla celów prowadzenia indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej i tam amortyzowany),
    b) na I piętrze – lokal użytkowy o pow. 33,50 m2 oraz lokal mieszkalny o pow. 55,10 m2
    c) na II piętrze – lokal mieszkalny o pow. 88,60 m2
    d) na III piętrze – lokal mieszkalny o pow. 89,10 m2
    e) strych użytkowy o pow. około 70 m2 oraz piwnice użytkowe o powierzchni ok. 80 m2
    f) część wspólna, nieużytkowa, czyli klatka schodowa, podwórko, komórki itp.
  5. W okresie przed uprawomocnieniem się postanowienia Sądu stan faktyczny był następujący:
    a) lokal na II piętrze (ust. 4 lit. c) był własnością jednej ze współwłaścicielek, która nabyła go drogą darowizny od swych rodziców i w okresie od roku 2005 do końca roku 2007 wynajmowała go na zasadach najmu prywatnego, opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem dochodowym,
    b) pozostałe lokale (ust. 4 lit. a, b, d) były przedmiotem prywatnego najmu jako źródła dochodu drugiej współwłaścicielki, opodatkowanego na zasadach ogólnych; dla tego celu określono ich wartość początkową w sposób uproszczony, zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm.),
    c) części wspólne (ust. 4 lit. e, f) – nie podlegały wynajmowi
  6. W wyniku zmiany stosunków własnościowych, po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu, lokale wymienione w punktach stały się własnością:
    a) ust. 4 lit. a i e oraz f – wspólną wszystkich wspólniczek w 1/3 każdy
    b) ust. 4 lit. b – jednej wspólniczki
  7. Nie uległo zmianie prawo własności lokali wskazanych w ust. 4 lit c i d – ich właścicielkami pozostały poszczególne wspólniczki spółki.
  8. Kamienica ta została nabyta przez rodziców jednej ze wspólniczek około roku 1947, znajdują się w niej również lokale nie będące własnością wspólniczek spółki.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m. in., iż:

  • do spółki cywilnej wniesione zostało prawo do użytkowania lokali a nie prawo ich własności,
  • nie każdy z wymienionych we wniosku lokali stanowi odrębny przedmiot własności zgodnie ze stanem faktycznym wskazanym we wniosku,
  • przeznaczenie lokali pokrywa się z opisem wskazanym w pkt 4 stanu faktycznego i jako takie zostały wprowadzone do Ewidencji Środków Trwałych,
  • lokale stanowią odrębne nieruchomości,
  • ponad połowa kamienicy jest wykorzystywana w celach mieszkalnych, przeważający udział powierzchni mieszkalnych występuje w nieruchomościach podanych w pkt 4 b, c, d stanu faktycznego, zaś nieruchomości podane w pkt 4 a, e, f ponad połowa wykorzystywana jest na cele niemieszkalne
  • żaden z lokali nie był do tej pory wykorzystywany do prowadzenia indywidualnej, pozarolniczej działalności gospodarczej – lokale były do tej pory wykorzystywane dla celów prywatnego najmu jako źródła dochodu w podatku dochodowym i tam amortyzowane,
  • przed zawiązaniem spółki cywilnej lokale nie były wynajmowane przez żadnego ze wspólników w ramach prowadzonych działalności gospodarczych,
  • wskazany w pkt 4a stanu faktycznego lokal o pow. 38,8 m2 użytkowany jest przez jednego wspólnika dla celów prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej i tam amortyzowany, natomiast przed zawiązaniem spółki cywilnej lokal ten był przez tego wspólnika wykorzystywany na skutek użyczenia od właściciela, którym w tym przypadku był rodzic,
  • spółka cywilna prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w oparciu o „zasadę kasową”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy lokale wniesione do użytkowania przez wspólników spółki cywilnej do tej spółki podlegają amortyzacji zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm.) – zwanej dalej UPDOF...
  2. Czy w zakresie, w jakim nie nastąpiła zmiana własności lokalu (ust. 4 lit c i d), należy stosować zasady określenia wartości początkowej zgodnie z art. 22g ust. 12 UPDOF oraz kontynuować uprzednio przyjętą metodę amortyzacji, dotyczy lokali wymienionych w ust. 4 lit c i d...
  3. Czy w stosunku do lokali, co do których ustanowiono na nowo stosunki własnościowe (ust. 4 lit a, b, e, f) nabyte wskutek działu spadku, należy stosować zasady określenia wartości początkowej zdefiniowane w art. 22g ust. 1 lit c UPDOF – dotyczy lokali wymienionych w ust. 4 lit a, b i f...
  4. Czy ze względu na fakt, że budynek był używany przed nabyciem (w dniu 18 stycznia 2008r) przez okres dłuższy niż 40 lat, zgodnie z art. 22j ust. 1 UPDOF właściwie przyjęto indywidualną stawkę amortyzacyjną, określając okres amortyzacji na 10 lat, dotyczy lokali wymienionych w ust. 4 lit a, b i f...

Zdaniem wnioskodawczyni:

Ad. 1
Art. 22a ust. 1 pkt 1 UPDOF stanowi, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z tym przepisem aby móc amortyzować lokale będące odrębną własnością (a z takimi mamy do czynienia w opisanym przypadku) muszą one:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika – podatnikiem zgodnie z art. 1 UPDOF jest osoba fizyczna nie zaś spółka, dlatego też należy uznać, że ten warunek jest spełniony,
  • zostać nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania i ten warunek jest spełniony, fakt nabycia potwierdza postanowienie sądu, zaś kompletność i zdatność do użytku definiują odrębne przepisy i w tym przypadku (poza lokalem ust. 4 lit e, f) wnioskodawczyni nie ma wątpliwości,
  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok – lokale są stale użytkowane przez najemców od wielu lat,
  • wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą – ten warunek również nie powinien budzić wątpliwości, spółka została powołana dla realizacji wspólnych celów gospodarczych, przedsiębiorców zarejestrowanych w ewidencji działalności gospodarczej (w oparciu o postanowienia ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), a te środki trwałe mają służyć realizacji tych celów.

Reasumując: lokale wniesione do użytkowania przez wspólników spółki cywilnej do tej spółki są środkami trwałymi, które mogą podlegać amortyzacji zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 UPDOF, a odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami UPDOF mogą zostać wpisane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów spółki cywilnej w kolumnie 13, jako koszt uzyskania przychodów.

Ad. 2
Art. 22g ust 12 i 13 stanowią, że w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Przepis ten, stosuje się odpowiednio w razie zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu). Ponadto art. 22h ust. 3 mówi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 i 13 dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.
Reasumując: lokale (ust. 4 lit. c i d), które po nabyciu, a przed wniesieniem do użytkowania do spółki były wynajmowane i dokonywane były odpisy amortyzacyjne powinny kontynuować przyjęte uprzednio zasady zarówno określenia wartości początkowej jak i zasady amortyzacji.

Ad. 3
Art. 22g ust. 1 lit 3 nakazuje określić wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
Reasumując: w opisanym przypadku mamy do czynienia z możliwością posiłkowania się decyzją naczelnika urzędu skarbowego, który dla potrzeb podatku od spadków i darowizn określił wartość rynkową dziedziczonych lokali; kwoty stanowiące podstawę opodatkowania dla poszczególnych lokali przemnożone przez udział poszczególnych właścicieli winny stanowić wartość początkową.

Ad. 4
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawione je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy), przy czym zgodnie z art. 22h ust. 4 ustawy odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane w równych ratach co miesiąc, albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Natomiast art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej stanowi, iż od ujawnionych środków trwałych, nieobjętych dotychczas ewidencją odpisów amortyzacyjnych dokonuje się – począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.
Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i – 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego (art. 22h ust. 2).
W myśl art. 22i ust. 1 UPDOF odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 221 – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Art. 22j ust. 1 pkt 3 UPDOF stanowi, iż podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3 , domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy, raz budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% -40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
W myśl przepisu art. 22j ust. 3 pkt 1 UPDOF, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Reasumując: fakt, że lokale zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz to, że lokale przed ich nabyciem w 2008r. (w drodze dziedziczenia) były wykorzystywane przez co najmniej okres 40 lat przez poprzedniego właściciela, pozwala na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, poprzez wyznaczenie minimalnego okresu amortyzacji, tj. 10 lat, jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.
Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
    - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, iż odpisów amortyzacyjnych mogą dokonywać, co do zasady, jedynie podmioty będące właścicielami lub współwłaścicielami wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy składników majątku.
W przypadku spółki cywilnej przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do spółki cywilnej, a nie do wspólników tejże spółki. W myśl bowiem § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U Nr 152, poz. 1475 ze zm.), ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązane są prowadzić osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1 tego rozporządzenia. W związku z powyższym, aby środek trwały mógł podlegać amortyzacji w spółce cywilnej musi wchodzić w skład majątku tejże spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki). Z powyższego wynika, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje spółka a nie poszczególni jej wspólnicy.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego (określanego w dalszej części skrótem k.c.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c. – wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. W myśl art. 862 k.c. – regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy – w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 k.c.). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Zaznaczyć przy tym należy, iż wniesienie do spółki cywilnej wkładu w postaci nieruchomości wymaga zachowania formy aktu notarialnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 158 k.c. umowa przenosząca własność nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Brak zachowania tej formy powoduje nieważność takiej umowy a w konsekwencji brak skutku w postaci zmiany właściciela (art. 73 § 2 k.c.).

Mając na uwadze cyt. wyżej przepisy, w szczególności art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia stwierdzić należy, iż aby spółka cywilna mogła dokonywać amortyzacji lokali do spółki tej musi zostać wniesione prawo ich własności. Zgodnie bowiem z cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegać mogą jedynie lokale będące własnością lub współwłasnością podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych tj. w przedmiotowej sprawie spółki cywilnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni razem z pozostałymi wspólnikami spółki cywilnej wniosła do tejże spółki prawo użytkowania określonych we wniosku lokali, z których część stanowi wyłączną własność poszczególnych wspólników a część stanowi ich współwłasność. Na spółkę nie zostało zatem przeniesione prawo ich własności. W konsekwencji właścicielami przedmiotowych lokali pozostają nadal wspólnicy spółki jako osoby fizyczne. Dlatego też w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie ma podstaw prawnych do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez spółkę cywilną, w której wnioskodawczyni jest wspólnikiem. Lokale te nie spełniają bowiem podstawowego kryterium dla uznania ich przez spółkę za środek trwały tj. kryterium własności. Tym samym rozstrzygnięcie kwestii przedstawionych w pytaniach oznaczonych we wniosku Nr 2 – 4 jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj