INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2008 r. (data wpływu 17 marca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów nieodpłatnie przekazanych w celach reklamowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów nieodpłatnie przekazanych w celach reklamowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka „E”, w związku z działaniami reklamowymi i promocyjnymi, nabywa różnego rodzaju towary, odliczając podatek od towarów i usług. Następnie towary te, są przekazywane nieodpłatnie klientom w ramach organizowanych akcji reklamowych. Są to prezenty opatrzone widocznym logo firmy (długopisy, smycze do telefonów komórkowych, parasole, kalendarze, kubki, odtwarzacze MP3 itp.), które uznane zostały jako materiały przekazane na cele związane z prowadzoną działalnością i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Niektóre z nich, z uwagi na wartość jednostkową, nie mogą być uznane za prezenty o małej wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów nieodpłatnie przekazanych w celach reklamowych...

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, nieodpłatne przekazywanie towarów innych niż prezenty o małej wartości, próbki lub drukowane materiały reklamowe i informacyjne, w związku z prowadzoną działalnością promocyjną ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W związku z tym przekazanie towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne uzasadnienie prawne.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W myśl zapisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. W ust. 3 pkt 3 powołanego wyżej przepisu zastrzeżono jednak, iż przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje swoim klientom w ramach akcji reklamowych różnego rodzaju towary opatrzone logo firmy (długopisy, smycze do telefonów komórkowych, parasole, kalendarze, kubki, odtwarzacze MP3 itp.), które zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy, a także biorąc pod uwagę interpretację ITPP2/443-254A/08/AD z dnia 17 czerwca 2008 r. wydaną w odpowiedzi na wniosek Spółki, w której uznano, iż nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę towarów w celach reklamowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów (towarów przekazywanych nieodpłatnie w celach reklamowych) na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 86 ust. 1 powoływanej ustawy, pod warunkiem, iż nie występują przesłanki ograniczające to prawo wynikające z art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.