INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe zbywcy składników majątku – jest:

• prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1, nr 2 i nr 3,
• bezprzedmiotowe w części dotyczącej pytania nr 4 i nr 5.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe zbywcy składników majątku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar dokonać/dokonywać zakupu/ów sieci telekomunikacyjnej/ych lub: aktywów trwałych o znacznej wartości, stanowiącej/cych majątek wspólny przedsiębiorców będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej (dalej zamiennie „Spółka Cywilna” albo „Zbywca”). Faktury, potwierdzające dokonanie powyższych transakcji, wystawiane będą przez Spółkę Cywilną – jako zbywającego.

Zgodnie z art. 112 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nabywca składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli ich wartość jednostkowa w dniu zbycia wynosi co najmniej 16.100 zł, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze zbywcą za powstałe do dnia nabycia, zaległości podatkowe zbywcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Spółka chcąc zabezpieczyć się przed określoną powyżej odpowiedzialnością zamierza, kierując się treścią art. 112 § 6 Ordynacji podatkowej, wystąpić do właściwych organów podatkowych o wydanie zaświadczeń o wysokości zaległości podatkowych zbywającego sieć telekomunikacyjną („Zaświadczenie”).

Właściwość organów podatkowych, do których Spółka powinna zwracać się celem uzyskania Zaświadczeń z tytułu podatków dochodowych oraz podatku od towarów i usług jest bezsprzeczna – będą to:

• Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy ze względu na miejsce siedziby Zbywcy (przedsiębiorców będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej) – dla uzyskania zaświadczenia o stanie zaległości z tytułu podatku od towarów i usług oraz z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącego wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez zbywającego,

• Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy ze względu na miejsca zamieszkania każdego z przedsiębiorców będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej – dla uzyskania zaświadczeń o stanie zaległości, każdego z tych wspólników z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.
  
  

Spółka ma wątpliwości, co do ubiegania się o wydanie przedmiotowych zaświadczeń o zaległościach w podatku od nieruchomości. Niejasna jest także skuteczność zabezpieczenia Wnioskodawcy przed odpowiedzialnością, określoną w przytoczonych przepisach, w przypadku uzyskania różnych odpowiedzi na składane wnioski. W świetle obowiązujących przepisów – organem właściwym w sprawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest wójt, burmistrz (prezydent miasta) jednostki samorządu terytorialnego właściwej ze względu na położenie przedmiotu opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowym i w pełni zabezpieczającym Spółkę przed odpowiedzialnością wynikającą z art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej będzie – wystąpienie przez Spółkę, za zgodą zbywającego (tj. przedsiębiorców będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej) z wnioskiem o wydanie Zaświadczeń, do wszystkich wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast, właściwych ze względu na miejsca wykonywania działalności – zgłoszone przez wspólników Spółki Cywilnej na formularzu NIP-2...
2. Czy organ podatkowy (wójt, burmistrz, prezydent miasta) zobowiązany będzie wydać Spółce wnioskowane Zaświadczenie, jeśli we wniosku, o którym mowa w pytaniu nr 1 powyżej, Spółka wskaże, że na terenie jednostki samorządu terytorialnego, do której (wójta, burmistrza, prezydenta miasta) jest on kierowany – podatnik (Spółka Cywilna) lub podatnicy (przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej), zgodnie ze zgłoszeniem NIP-2, wykonuje/ą działalność gospodarczą...
3. Czy organ podatkowy, o którym mowa powyżej, uprawniony będzie do wydania postanowienia o odmowie wydania Zaświadczenia, powołując się na fakt, iż podatnik (Spółka Cywilna) lub podatnicy (przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej) nie figurują w prowadzonej przez ten organ ewidencji podatkowej...
4. Czy postanowienie, o którym mowa w powyższym punkcie będzie dla Spółki tak samo skutecznym zabezpieczeniem przed konsekwencjami wynikającymi z art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej jak Zaświadczenie...
5. Czy w przypadku określonym w pytaniu nr 3, jeśli po jakimś czasie, np. w wyniku przeprowadzonej kontroli przez organy podatkowe okaże się, że Zbywca (tj. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej) nie dopełnił obowiązku zgłoszenia posiadanych nieruchomości lub budowli do opodatkowania i właściwy organ podatkowy wyda decyzję określającą jego zobowiązanie podatkowe za okres sprzed nabycia przez Spółkę środków trwałych, o których mowa we wstępie, to pomimo posiadania wspomnianego postanowienia Spółka będzie ponosiła solidarną ze Zbywcą odpowiedzialność za opisane zobowiązanie...

W przedmiocie pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu zabezpieczenia się przed ewentualną odpowiedzialnością za zobowiązania Zbywcy z tytułu podatku od nieruchomości – należy wystąpić z wnioskiem o wydanie zaświadczeń o wysokości zaległości podatkowych Zbywającego do wszystkich wójtów, burmistrzów (prezydentów miast) właściwych ze względu na miejsca wykonywania działalności – zgłoszone przez wspólników Spółki Cywilnej na formularzu NIP-2.

W przedmiocie pytania nr 2:

W opinii Wnioskodawcy, adresat takiego wniosku zobowiązany jest wydać przedmiotowe zaświadczenie również w przypadku, gdy podmiot, którego wniosek dotyczy – w ogóle nie figuruje w ewidencji organu podatkowego (adresata wniosku). Organ podatkowy zobowiązany jest, w takim przypadku wypełnić zaświadczenie ZAS-Z, określając stan zaległości podatkowych na kwotę „0”.

W przedmiocie pytania nr 3:

W ocenie Wnioskodawcy, wójt, burmistrz (prezydent miasta) nie może wydać postanowienia o odmowie wydania Zaświadczenia, powołując się na fakt, iż podatnik (Spółka Cywilna) i/lub podatnicy (przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej) nie figurują w prowadzonej przez niego ewidencji podatkowej. Jeśli wymienieni we wniosku wykonują działalność gospodarczą na terenie, dla którego właściwym organem podatkowym w podatku od nieruchomości jest adresat wniosku o wydanie zaświadczenia ZAS-Z – organ ten zobowiązany jest wydać zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych Zbywającego.

W przedmiocie pytania nr 4:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wydania przez organ podatkowy (wójta, burmistrza) postanowienia, o którym mowa w punkcie 3, będzie ono dla Spółki tak samo skutecznym zabezpieczeniem przed konsekwencjami wynikającymi z art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej, jak zaświadczenie wydane na druku ZAS-Z. Adresat wniosku jest bowiem zobowiązany wydać wnioskodawcy (Spółce) wnioskowane zaświadczenie i jako takie należało będzie traktować wydane postanowienie o odmowie wydania tego zaświadczenia, powołujące się na fakt, iż podatnik (Spółka Cywilna) i/lub podatnicy (przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej) nie figurują w prowadzonej przez adresata wniosku ewidencji podatkowej.

W przedmiocie pytania nr 5:

W ocenie Wnioskodawcy, jeśli w przypadku określonym w pytaniu nr 3, po jakimś czasie, organ podatkowy wyda decyzję określającą zobowiązanie podatkowe Spółki Cywilnej w podatku od nieruchomości, za okres sprzed nabycia przez Spółkę środków trwałych, o których mowa we wstępie, nie będzie to rodziło odpowiedzialności ze strony Spółki, stosownie do art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1, nr 2 i nr 3,
• bezprzedmiotowe w części dotyczącej pytania nr 4 i nr 5.

Zagadnienia dotyczące odpowiedzialności podatkowej osób trzecich zawarte zostały w rozdziale 15 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z art. 112 § 1 nabywca:

1. przedsiębiorstwa,
2. zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
3. składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienionych w § 2, jeżeli ich wartość jednostkowa w dniu zbycia wynosi co najmniej 15.000 zł

- odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wyjaśnić przy tym należy, iż z dniem 1 stycznia 2008 r. określona w art. 112 § 1 pkt 3 kwota, zgodnie z pkt 2 obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 21 sierpnia 2007 r. w sprawie wysokości kwot wymienionych w art. 41 § 1 i w art. 112 § 1 pkt 3 ustawy – Ordynacja podatkowa (M.P. z 2007 r. Nr 54, poz. 614) podwyższona została do 16.100 zł.

Stosownie do treści art. 112 § 2 ww. ustawy składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, z wyłączeniem należności długoterminowych, udzielonych pożyczek i długoterminowych rozliczeń międzyokresowych. W myśl § 3 ww. artykułu zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub składników majątku.

Zgodnie natomiast z art. 112 § 4 ww. ustawy zakres odpowiedzialności nabywcy nie obejmuje:

1. należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1;
2. odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych oraz oprocentowania, o którym mowa w art. 107 § 2 pkt 3, powstałych po dniu nabycia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż odpowiedzialność nabywcy dotyczy jedynie powstałych do dnia nabycia zaległości podatkowych, a więc takich zobowiązań zbywcy, dla których upłynął już termin płatności. Ponadto, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 107 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiedzialność nabywcy obejmuje też wskazane w tym przepisie należności, z zastrzeżeniem wynikającym z art. 112 § 4 tej ustawy. Odpowiedzialność ta nie dotyczy więc podatków niepobranych oraz pobranych, a nie wpłaconych przez płatników lub inkasentów, a także odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych oraz oprocentowania niezwróconych w terminie zaliczek naliczonego podatku od towarów i usług.

Podkreślić również należy, że zaległości podatkowe oraz inne należności, za które odpowiada nabywca, muszą być związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez zbywcę. Będą to zatem zaległości w takich podatkach jak: podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy, podatek dochodowy od osób fizycznych czy podatek od nieruchomości uiszczany od gruntów, budynków, budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Potencjalny nabywca przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części oraz składników majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, może przed podjęciem ostatecznej decyzji o nabyciu, uzyskać informacje co do ewentualnych zaległości ciążących na zbywcy, za które mógłby ponosić odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 306g § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organy podatkowe, za zgodą zbywającego, wydają na wniosek nabywcy, o którym mowa w art. 112 § 1, zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego. W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia (art. 306 § 2 ww. ustawy). Natomiast w myśl art. 112 § 6 ww. ustawy nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na art. 112 § 7 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa zgodnie, z którym nabywca odpowiada również za zaległości podatkowe i inne należności zbywcy, wymienione w art. 107 § 2 pkt 2-4, z zastrzeżeniem § 4 pkt 2, powstałe po dniu wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306g, a przed dniem nabycia przedsiębiorstwa, jego części lub składników majątku, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia:

• upłynęło 30 dni - w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego części;
• upłynęły 3 dni - w przypadku zbycia składników majątku.
  
  

Jednocześnie należy zauważyć, iż uzyskanie zaświadczenia o zaległościach zbywcy nie jest zależne wyłącznie od woli potencjalnego nabywcy. Art. 306g ww. ustawy, regulujący kwestie związane z wydawaniem tego rodzaju zaświadczeń, stanowi bowiem, iż organ podatkowy wydaje je na wniosek nabywcy (potencjalnego nabywcy), za zgodą zbywającego. W zaświadczeniu tym określa się wysokość zaległości podatkowych, a także innych należności zbywającego, za które odpowiedzialność może ponosić nabywca, znanych na dzień wydania zaświadczenia.

Zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. Nr 165, poz. 1374 ze zm.), zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego wydaje się na żądanie podmiotów wymienionych w art. 306g § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawę do wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzającego stan zaległości, związanych z działalnością gospodarczą, stanowi zgoda podatnika wyrażona na piśmie, z jego podpisem i pieczęcią używaną dla celów tej działalności.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż w celu zabezpieczenia się przed ewentualną odpowiedzialnością za zobowiązania Zbywcy w zakresie podatku od nieruchomości Spółka winna wystąpić do właściwych organów podatkowych (wójta, burmistrza lub prezydenta miasta) z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o wysokości zaległości podatkowych zbywającego. Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 112 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g.

Odpowiedź w zakresie pytania 2.

Zgodnie z art. 306g § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organy podatkowe, za zgodą zbywającego, wydają na wniosek nabywcy, zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego. W zaświadczeniu tym, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia. Tym samym, w przypadku, gdy podmiot, którego wniosek dotyczy, nie figuruje w ewidencji organu podatkowego, organ ten zobowiązany będzie do wydania zaświadczenia, w którym mowa w art. 306g § 1 ww. ustawy.

Odpowiedź w zakresie pytania 3.

Mając na uwadze treść art. 306g § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, obligujący właściwe organy podatkowe do wydawania na wniosek nabywcy (i za zgodą zbywającego) zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach lub zaświadczenia stwierdzającego stan zaległości, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym właściwy organ podatkowy (wójt, burmistrz lub prezydent miasta) nie może wydać postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia, powołując się na fakt, iż podatnik lub podatnicy nie figurują w prowadzonej przez organ ewidencji podatkowej.

W świetle powyższego, odpowiedź w zakresie pytania nr 4 i nr 5 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – Ordynacja podatkowa, przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.