Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-730/08/AP
z 19 listopada 2008 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP1/443-730/08/AP
Data
2008.11.19


Referencje


Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Czynności opodatkowane

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług

Podatek od towarów i usług --> Przepisy ogólne --> Definicje legalne

Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawki podatku


Słowa kluczowe
budynek niemieszkalny
lokal użytkowy
roboty budowlane
sprzedaż budynków
stawki podatku


Istota interpretacji
Czy opodatkowując sprzedaż budynku stawką 22% Spółka postąpiła prawidłowo, czy też winna sprzedać budynek z 7% stawką podatku od towarów i usług?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż budynku niemieszkalnego - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 25 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż budynku niemieszkalnego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka realizuje zadania inwestycyjne, polegające na rewitalizacji budynków starego miasta. Kupuje usługi w postaci robót budowlanych i po doprowadzeniu budowy do stanu surowego zamkniętego dokonuje sprzedaży nieruchomości. Dostawca robót budowlanych sklasyfikował budynek jako mieszkalny i sprzedaż robót opodatkował 7% stawką podatku od towarów i usług. W dniu 19 marca 2007 r. Wnioskodawca sprzedał budynek w stanie surowym zamkniętym, który w dokumentacji projektowej i akcie notarialnym został następująco opisany:


powierzchnia użytkowa budynku – 284,20 m2,
pokój do wynajęcia nr 1 – 23,35 m2,
pokój do wynajęcia nr 2 - 30,56 m2,
lokal usługowy – 82,24 m2,
lokal mieszkalny – 113,65 m2,
powierzchnia wspólna – 5,35 m2.


Spółka sprzedając budynek sklasyfikowała go jako niemieszkalny (przewaga powierzchni niemieszkalnej – pokoje do wynajęcia i lokal usługowy) i opodatkowała sprzedaż tej nieruchomości 22% stawką podatku od towarów i usług. W dniu 16 lipca 2008 r. nabywca przedmiotowej nieruchomości zwrócił się z prośbą o wystawienie korekty faktury, w związku z nieprawidłową stawką podatku od towarów i usług. Nabywca zasugerował, że należało zastosować preferencyjną 7% stawkę podatku z uwagi na to, że budynek miał przewagę powierzchni mieszkalnej, gdyż pokoje na wynajem jako pomieszczenia mogą służyć do stałego pobytu ludzi i należy przyporządkować je do powierzchni mieszkalnej budynku.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że rewitalizacja polega na wybudowaniu nowego budynku, a nie remoncie już istniejącego. Budynek będący przedmiotem sprzedaży sklasyfikowano wg PKOB w grupowaniu 1211.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy opodatkowując sprzedaż budynku stawką 22% Spółka postąpiła prawidłowo, czy też winna sprzedać budynek z 7% stawką podatku od towarów i usług...


Zdaniem Wnioskodawcy preferencyjną 7% stawkę podatku od towarów i usług można zastosować przy sprzedaży budynków mieszkalnych (przewaga powierzchni mieszkalnej), czyli przeznaczonych na stały pobyt ludzi i służących zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych. Pokoje na wynajem, apartamenty, lokale usługowe nie spełniają ww. kryteriów z uwagi na fakt, iż powierzchnie te są niemieszkalne, a ponieważ ich udział jest przeważający, należy zastosować dla całej nieruchomości podstawową stawkę podatku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie „towarów” zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy. Należy przez nie rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast pojęcie świadczenia usług zostało określone w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 cytowanej ustawy, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powyższego ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z PKOB przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego przedmiotem dostawy jest obiekt budowlany w stanie surowym zamkniętym.

W związku z powyższym istotne jest ustalenie czy przedmiot sprzedaży – obiekt budowlany w trakcie inwestycji (stan surowy zamknięty) jest budynkiem, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy. Należy zauważyć, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie definiuje pojęcia „budynek”. W tej sytuacji, skoro prawo podatkowe nie definiuje na swój użytek pojęć utrwalonych w innych dziedzinach systemu prawnego – w tym przypadku pojęcia budynku – zasadnym jest sięgnięcie do prawa budowlanego, aby na gruncie utrwalonych w nim pojęć rozstrzygnąć, w sytuacji prowadzenia inwestycji budowlanej, od którego momentu mamy do czynienia z budynkiem, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Tak rozumiany budynek może być już klasyfikowany według PKOB, ponieważ wznoszony, na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku w określonym miejscu zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym, jest tym budynkiem (obiektem) w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych. Ponadto zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Jak wskazano wyżej – w ocenie tut. organu – stan zaawansowania robót przedmiotowego obiektu budowlanego w stanie surowym zamkniętym, a więc posiadającego m.in. fundamenty i dach, pozwala na uznanie go za budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane i powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów.

Zgodnie z PKOB budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Przy czym budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust. 12 lit. a cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.


Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b ww. ustawy nie zalicza się:


  1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
  2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.


W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12 lit. c ustawy).


Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:


  1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
  2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12


  • w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.


Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że przedmiotem dostawy będzie budynek niemieszkalny w stanie surowym sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w grupowaniu 1211.

Stwierdzić zatem należy, iż w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy pozwalające na opodatkowanie dostawy opisanego wyżej obiektu preferencyjną 7 % stawką podatku od towarów i usług. Tym samym dostawę tą należy opodatkować na zasadach ogólnych, tj. wg stawki 22% VAT.

Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania budynków wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji przedmiotowych budynków a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o PKOB wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Referencje


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj