Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-174/08-3/JS
z 24 lutego 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB4/415-174/08-3/JS
Data
2009.02.24



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Nieograniczony obowiązek podatkowy

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Ograniczony obowiązek podatkowy


Słowa kluczowe
Anglia
obowiązek podatkowy
ograniczony obowiązek podatkowy
rezydent podatkowy
unikanie podwójnego opodatkowania


Istota interpretacji
Czy w latach 2005 – 2007 Wnioskodawczyni podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?



Wniosek ORD-IN 402 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 04.12.2008 r. (data wpływu 08.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005 - 2007 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005 – 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

We wrześniu 2005 roku po ukończeniu studiów dziennych Wnioskodawczyni wyjechała do Anglii z zamiarem stałego pobytu. W listopadzie 2005 roku rozpoczęła w L. pracę zarobkową i pracuje tu nieprzerwanie do chwili obecnej. O przeniesieniu centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni powiadomiła w grudniu 2005 urząd skarbowy w J. poprzez złożenie aktualizacji NIP - 3 wraz z oświadczeniem, że z Polską nie wiązały Ją żadne interesy, nie posiadała tam żadnego dochodu, nieruchomości. Wnioskodawczyni jest również osobą samotną, nie posiada męża ani dzieci. Od września 2005 roku Jej stałym miejscem pracy i zamieszkania była i jest Anglia. Anglię Wnioskodawczyni opuszczała jedynie na czas urlopów nieprzekraczających w roku 2 - 3 tygodni.

W polskich latach podatkowych 2005 - 2007 jedyną pracą jaką wykonywała była legalna praca w Anglii. Przez cały czas pobytu w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni nie uzyskiwała żadnych dochodów w Polsce, a wszelkie podatki i składki zdrowotne opłacała w Anglii. Zgodnie z obowiązującymi przepisami stała się automatycznie rezydentem podatkowym w Anglii, czego potwierdzeniem jest uzyskany certyfikat rezydencji. Wnioskodawczyni nadal przebywa w Anglii i tutaj jest Jej miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych.

Wobec powyżej przedstawionych faktów Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o pisemne potwierdzenie, iż za lata 2005 – 2007 nie miała obowiązku rozliczenia się z polskim urzędem skarbowym, gdyż od września 2005 r. miejsce zamieszkania im centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajdowało się (i nadal znajduje) się w Anglii. W konsekwencji, nie podlega więc tzw. abolicji podatkowej (ustawa z dnia 25.07.2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Pismem z dnia 12.02.2009 r. (data wpływu 17.02.2009 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek odnośnie zapytania przyporządkowanego do stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w latach 2005 – 2007 Wnioskodawczyni podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ustawa o abolicji podatkowej za lata 2002 - 2007 przeznaczona jest do umorzenia zaległego podatku osobom, które powinny były się rozliczyć z polskim urzędem skarbowym, a tego nie zrobiły. Ponieważ miejsce zamieszkana i centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni w okresie od września 2005 do końca 2007 roku znajdowało się w Anglii i tutaj była Jej rezydencja podatkowa, nie podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z tego względu uważa, iż za te lata nie musiała rozliczać się z polskim urzędem skarbowym, zatem nie musi składać wniosku o abolicję podatkową za lata 2005 – 2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie” oznacza – z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu – każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 roku należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 01.01.2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Osoba fizyczna, która przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 do 2007 roku podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i uzyskiwała przychody z pracy za granicą, do których miała zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia może skorzystać z abolicji podatkowej.

Abolicja podatkowa została uregulowana w ustawie z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894) ustawa dotyczy podatnika, który przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 do 2007 roku, podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli dana osoba nie była polskim rezydentem podczas któregokolwiek z okresów, do których odnosi się ustawa abolicyjna, to w stosunku do wskazanego okresu nie może skorzystać z jej postanowień. Powodem niemożności skorzystania z ustawy abolicyjnej jest to, że w danym okresie osoba ta nie była objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, a więc nie miała obowiązku rozliczenia podatkowego w Polsce dochodów uzyskanych poza terytorium Polski. Tym samym, jeżeli ta osoba nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce, to nie może za ten sam okres skorzystać z uregulowań, które jej nie dotyczyły.

Nadmienić należy, iż metoda proporcjonalnego odliczenia obowiązywała w umowie, którą Rzeczypospolita Polska zawarła z Wielką Brytanią w latach 2002 – 2006.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski we wrześniu 2005 r. Wnioskodawczyni nie posiadała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii. We wrześniu 2005 roku po ukończeniu studiów dziennych Wnioskodawczyni wyjechała do Anglii z zamiarem stałego pobytu. W listopadzie 2005 roku rozpoczęła w L. pracę zarobkową i pracuje tu nieprzerwanie do chwili obecnej. O przeniesieniu centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni powiadomiła w grudniu 2005 Urząd Skarbowy w J. poprzez złożenie aktualizacji NIP - 3 wraz z oświadczeniem, że z Polską nie wiązały Ją żadne interesy, nie posiadała tam żadnego dochodu, nieruchomości. Wnioskodawczyni jest również osobą samotną, nie posiada męża ani dzieci. Od września 2005 roku stałym miejscem pracy i zamieszkania była i jest Anglia. Anglię Wnioskodawczyni opuszczała jedynie na czas urlopów nieprzekraczających w roku 2 - 3 tygodni. Przez cały czas pobytu w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni nie uzyskiwała żadnych dochodów w Polsce, a wszelkie podatki i składki zdrowotne opłacała w Anglii. Zgodnie z obowiązującymi przepisami stała się automatycznie rezydentem podatkowym w Anglii, czego potwierdzeniem jest uzyskany certyfikat rezydencji. Wnioskodawczyni nadal przebywa w Anglii i tam jest Jej miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski we wrześniu 2005 r. do końca 2007 r., Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę, która posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Oznacza to, że w Polsce jest podatnikiem o ograniczonym obowiązku podatkowym, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Biorąc pod uwagę fakt, iż od września 2005 r. do końca 2007 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uznać należy, iż nie ma obowiązku złożenia zeznania podatkowego za ww. okres.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego abolicja podatkowa nie ma zastosowania w Pani sytuacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj