INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, uzupełniony pismem Spółki z dnia 28 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Rokiem podatkowym spółki jest okres od dnia 1 października do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego. Aktualnie rok podatkowy trwa od 1 października 2007 r. do 30 września 2008 r. Do dnia 31 grudnia 2007 r. spółka zajmowała się działalnością gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych. W budynku, którego to budynku jest współwłaścicielem razem z osobą fizyczną. W związku z wszczęciem przez współwłaściciela nieruchomości postępowania o zniesienie współwłasności, Spółka zaprzestała działalności gospodarczej w zakresie wynajmu lokali użytkowych i od miesiąca marca 2008 r. uzyskiwała jedynie przychody z tytułu wyprzedaży majątku Spółki, poza sporadycznym uzyskiwaniem przychodów z tytułu obciążenia współwłaściciela nieruchomości z tytułu opłat za ogrzewanie budynku lub też zarządzanie nieruchomością. Spółka nie jest likwidowana ani też nie jest ogłoszona jej upadłość. W Spółce aktualnie jest zatrudniona na umowę o pracę jedna osoba – prezes zarządu. W budynku znajduje się siedziba Spółki i są przechowywane wszelkie dokumenty związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą (akta osobowe, dokumenty księgowe, itp.). Pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej spółka ponosi od miesiąca stycznia 2008 r. stałe wydatki miesięczne w kwocie około 2 078 zł, tj.:

1. ubezpieczenie budynku od ognia i innych żywiołów - 55 zł
2. podatek od nieruchomości - 58 zł
3. amortyzacja budynku - 280 zł
4. wynagrodzenie prezesa zarządu - 1 126 zł
5. składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika - 209 zł
6. usługi księgowe - 300 zł
7. usługi bankowe - 50 zł.

W uzupełnieniu wniosku Spółka doprecyzowała stan faktyczny, wskazując, że powodem zaprzestania wynajmowania lokali użytkowych był brak możliwości wspólnego ustalenia z Panem – współwłaścicielem nieruchomości – zasad ich wynajmowania. Ewentualne kontynuowanie tej działalności bez jego zgody mogło natomiast narazić Spółkę na roszczenia o podział uzyskanych z tego tytułu korzyści.

W najbliższej przyszłości, tj. w okresie 12 miesięcy, Jednostka nie zamierza wykorzystywać nieruchomości w sposób generujący przychody, gdyż jest przede wszystkim zainteresowana jej zbyciem wspólnie z Panem Lasoń. W celu przyspieszenia sprzedaży nieruchomości, zawieszone zostało postępowanie o zniesienie współwłasności toczące się przez Sądem Rejonowym.

Spółka nie wyklucza, że w przypadku braku chętnych do nabycia przedmiotowej nieruchomości, będzie zmuszona celem pokrycia kosztów jej utrzymania do ponownego rozpoczęcia razem ze współwłaścicielem wynajmowania lokali użytkowych. A zatem, w przypadku, gdy nie dojdzie do sprzedaży nieruchomości, być może w roku podatkowym 1 października 2008 – 30 września 2009 i kolejnych latach podatkowych Spółka będzie uzyskiwała przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

W roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2008 r. do dnia 30 września 2009 r. i kolejnych latach podatkowych Spółka nie będzie uzyskiwała innych przychodów, niż ewentualnie przychody z najmu lokali użytkowanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że użyte przez niego określenie „kolejne lata podatkowe” - mając na względzie fakt, że rozważane jest rozwiązanie Spółki - dotyczy okresu nie dłuższego niż dwa kolejne lata podatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w roku podatkowym trwającym w okresie od dnia 1 października 2007 r. do dnia 30 września 2008 r. oraz w następnych latach podatkowych, pomimo nieprowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, stałe wydatki miesięczne opisane powyżej związane z bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż nie została ogłoszona jego upadłość ani likwidacja, wszelkie wydatki związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa z uwagi na fakt, iż służą one bezspornie zabezpieczeniu źródła przychodów (między innymi wydatki odnoszą się do zabezpieczenia budynku oraz funkcjonowania firmy), Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym trwającym w okresie od dnia 1 października do dnia 30 września 2008 r. oraz w latach podatkowych następnych. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż strona nie uzyskuje od dnia 1 stycznia 2008 r. jakichkolwiek przychodów z działalności gospodarczej w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z uwagi na charakter tego związku, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Są to głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Koszty pośrednie natomiast nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Do tego rodzaju kosztów zalicza się m. in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca ponosi stałe miesięczne koszty w postaci:

• odpisów amortyzacyjnych;
• ubezpieczenia nieruchomości i podatku od nieruchomości;
• wynagrodzenia prezesa zarządu i składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika;
• wydatków na usługi księgowe i bankowe.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, są - z uwzględnieniem art. 16 - kosztem uzyskania przychodów. Zgodnie natomiast z art. 16a ust. 1 omawianej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Na skutek zastrzeżeń zawartych w art. 16c omawianej ustawy, amortyzacji nie podlegają przy tym składniki majątku, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność (art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Nieruchomość, której współwłaścicielem jest Wnioskodawca, stanowi siedzibę Spółki. Była również wykorzystywana w celu osiągania przychodów z najmu lokali użytkowych, znajdujących się w budynku. Obecnie, podatnik czyni starania w celu zbycia tego składnika majątku, dopuszczając jednocześnie możliwość powrotu do oddawania lokali użytkowych w najem w przypadku nieznalezienia nabywcy. A zatem, pomimo faktycznego nienajmowania lokali użytkowych, Jednostka nie zaprzestała definitywnie prowadzenia działalności w tym zakresie. Ponadto, nieruchomość jest wykorzystywana na potrzeby związane z funkcjonowaniem Spółki, jako jej siedziba. Oznacza to, że w analizowanej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę stanowią koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Również wydatki związane z posiadaniem budynku, w postaci ubezpieczenia i zapłaty podatku od nieruchomości, stanowią w opisanej sytuacji koszty uzyskania przychodu. Są to koszty pośrednie, związane ze utrzymaniem siedziby Spółki. Jednocześnie mają one na celu zabezpieczenie (zachowanie) składnika jej majątku, który służyć będzie osiąganiu przychodów z najmu albo przychodu ze zbycia.

Wydatki pracownicze, czyli wynagrodzenie prezesa zarządu i składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika, także spełniają przesłanki uznania je za koszty podatkowe. Należy jednak zastrzec, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wypłaty, świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy uważa się za koszty uzyskania przychodów, o ile zostały wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji.

Ostatni z wymienionych kosztów – zapłatę za usługi księgowe i bankowe – również można zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów. Korzystanie z fachowej obsługi księgowej wiąże się z realizacją ciążącego na podatniku, wynikającego z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a -16m. Wydatki na te usługi stanowią zatem koszty ogólne działalności Jednostki. Podobnie, koszty usług bankowych należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów ponoszone w związku z funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego.

Dla kwalifikacji przedmiotowych wydatków nie ma znaczenia okoliczność, że Spółka aktualnie nie uzyskuje przychodów z działalności gospodarczej. Nie można również stwierdzić zaprzestania prowadzenia przez nią działalności gospodarczej – nie uznała bowiem definitywnie, że nie ma zamiaru podejmować żadnych działań w tym zakresie. Decyzja o ewentualnym podjęciu likwidacji i zakończeniu bytu prawnego tego podmiotu jest bowiem uzależniona od przebiegu szeregu zdarzeń przyszłych. Koszty wymienione w stanie faktycznym są ponoszone przez podatnika, pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i przychodami. Oznacza to, że Wnioskodawca może uznać je za koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na pośredni charakter analizowanych kosztów, należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tego rodzaju koszty są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli natomiast koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4d powołanej ustawy).

Podsumowując, koszty w postaci: odpisów amortyzacyjnych, ubezpieczenia nieruchomości, podatku od nieruchomości, wynagrodzenia prezesa zarządu, składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika, wydatków na usługi księgowe i bankowe, poniesione w roku podatkowym 1 października 2007 r. - 30 września 2008 r. stanowią koszty uzyskania przychodów, potrącalne w tym roku podatkowym. Spółka będzie mogła zaliczać takie wydatki do kosztów uzyskania przychodów również w kolejnym roku podatkowym, tj. 1 października 2008 r. - 30 września 2009 r., o ile przestawiony stan faktyczny nie ulegnie zmianie istotnej z punktu widzenia celowości tych wydatków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 – 950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.