INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.09.2008 r. (data wpływu 12.09.2008 r.) oraz w piśmie z dnia 23.09.2008 r. (data nadania 25.09.2008 r., data wpływu 29.09.2008 r.) uzupełniające wezwanie z dnia 18.09.2008 r. Nr IPPB2/415-1321/08-2/JK (data nadania 18.09.2008 r., data otrzymania 22.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczeń ponoszonych przez pracodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczeń ponoszonych przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z uwagi na potrzebę zatrudnienia w najbliższej przyszłości pracowników spoza W. istnieje techniczna możliwość zapewnienia im zakwaterowania w mieszkaniach przeznaczonych na zbiorowe zakwaterowanie. Koszt najmu w pojedyńczych przypadkach nie przekracza 500 zł na osobę, w innych koszt jest większy i przekracza kwotę o której mówi art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pismem z dnia 18.09.2008 r. Nr IPPB2/415-1321/08-2/JK tut. Organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie tego wniosku poprzez:

1. wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego, tzn. wskazanie czy nowo zatrudnieni pracownicy będą korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów w związku z miejscem zamieszkania, położonym poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,
2. przedłożenie wypisu z Krajowego Rejestru Sądowego, z którego wynika sposób reprezentacji Spółki bądź doręczenie pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 23.09.2008 r. (data wpływu: 29.09.2008 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek dosyłając stosowne dokumenty oraz informując, iż z uwagi na to, że miejsce zamieszkania nowo zatrudnionych pracowników będzie znajdowało się w Warszawie czyli w tej samej miejscowości co zakład pracy, nie będą oni korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jaka kwota, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych jest wolna od podatku dochodowego, tzn. czy kwota wynajmu całego mieszkania, czy kwota wynajmu dzielona przez ilość osób, które zamieszkują dany lokal... Czy kwota poniżej 500 zł/osobę jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych...

Inną wątpliwością jest zdarzenie, w którym wartość wynajmowanego lokalu na jedną osobę przekracza kwotę zwolnioną o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) Czy wówczas do przychodu powinna być przyjęta pełna wartość, czy tylko różnica pomiędzy wartością przypadającą na jednego pracownika a kwotą zwolnienia przedmiotowego...

Zdaniem Wnioskodawcy kwota zwolnienia podatkowego o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) odpowiada jednej osobie zamieszkałej w danym lokalu. Znaczy to, że jeżeli zostanie wynajęty lokal za 1200 zł a w lokalu tym mieszkają 3 osoby to na jedną osobę przypada kwota w wysokości 400 zł. Kwota ta nie stanowi przychodu pracownika i nie jest opodatkowana.

W przypadku kiedy kwota wynajmu przekracza 500 zł na jednego pracownika wówczas do przychodu uwzględniona powinna być różnica pomiędzy kosztem wynajmu na jednego pracownika a kwotą zwolnioną o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16,, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, w:

1. hotelach pracowniczych,
2. kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania – do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zgodnie z art. 21 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powyższe zwolnienie ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4, tj. podwyższonych kosztów uzyskania przychodów stosowanych w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy.

Ustawodawca uzależnił prawo do zwolnienia od rezygnacji podatnika ze stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Powyższa rezygnacja dotyczy zarówno stosowania podwyższonych kosztów uzyskania w trakcie roku, jak i w rozliczeniu rocznym.

Nie każdy rodzaj zakwaterowania korzysta ze zwolnienia. Uprawnienie to obejmuje wyłącznie zakwaterowanie polegające na udostępnieniu miejsca w hotelu robotniczym lub w kwaterze prywatnej wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania. W przypadku hotelu pracowniczego ustawodawca nie wprowadził limitu kwotowego zwolnienia jak ma to miejsce w przypadku świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż z uwagi na potrzebę zatrudnienia pracowników spoza Warszawy Spółka zamierza zapewnić im zakwaterowanie w mieszkaniach przeznaczonych na cele zbiorowego zakwaterowania. Koszt najmu w pojedynczych przypadkach nie przekracza 500 zł na osobę, w innych koszt jest większy. Ponadto dodano informację, iż z uwagi na to, że miejsce zamieszkania nowo zatrudnionych pracowników będzie się znajdowało w W. czyli w tej samej miejscowości co zakład pracy, nie będą oni korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wartość świadczenia z tytułu zakwaterowania pracownika do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy wskazać, iż limit 500 zł miesięcznie dotyczy każdego pracownika oddzielnie. Kwota w wysokości niższej niż 500 zł będzie zwolniona z podatku dochodowego. W przypadku gdy koszt świadczenia przekroczy w danym miesiącu 500 zł, nadwyżka, tj. różnica pomiędzy kosztem wynajmu a kwotą zwolnioną będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Różnica ta będzie stanowiła przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.