Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-605/12-2/AD
z 6 września 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, reprezentowanej przez Radcę Prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktury VAT oraz korekty deklaracji podatkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktury VAT oraz korekty deklaracji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 czerwca 2011 r. Wnioskodawca podpisał umowę na wykonanie robót budowlanych ze Spółką L., której przedmiotem było wykonanie centrum logistyczno-przemysłowego w W. Ustalone wynagrodzenie było wynagrodzeniem ryczałtowym. Spółka L. miała zlecone roboty przez Spółkę K., a ta z kolei przez inwestora G. Po podpisaniu umowy nastąpiły zmiany w dokumentacji projektowej wprowadzone przez inwestora. Następnie w dniu 3 sierpnia, Spółka K. poinformowała Wnioskodawcę, że rozwiązała swoją umowę ze Spółką L. i w związku z tym zaproponowała przejęcie zobowiązań Spółki L. wobec Wnioskodawcy oraz kontynuowanie robót. Pierwszą z faktur, jaką Wnioskodawca obciążył Spółkę L. zapłaciła Spółka K., a kolejne faktury obejmujące ustalone wynagrodzenie ryczałtowe były już wystawiane na rzecz Spółki K., która za wszystkie faktury zapłaciła.

W dniu 4 sierpnia 2011 r. K. zleciła Wnioskodawcy prace dodatkowe w związku ze zmianami w projekcie, które wprowadził inwestor. Prace zostały zlecone po ustaleniach co do dodatkowego wynagrodzenia. Wnioskodawca potraktował bowiem te roboty jako roboty dodatkowe, gdyż konieczność ich wykonania wyniknęła w związku ze zmianami w projekcie.

W dniu 12 października 2011 r. Wnioskodawca wystawił dwie faktury VAT, jedna na kwotę 195.356,66 zł brutto, a druga na kwotę 98.400,00 zł brutto za roboty, które uważał za roboty dodatkowe. Przedmiotowe faktury Wnioskodawca złożył w Spółce K. Pismem z dnia 13 października 2011 r. Wnioskodawca został poinformowany, że faktury są bezzasadne i zostają zwrócone bez księgowania. Wnioskodawca jest obecnie w posiadaniu zarówno oryginałów oraz kopii wystawionych faktur. Faktury zostały jednak zaksięgowane w październiku 2011 r., a podatek VAT został zapłacony. W międzyczasie toczyły się bowiem rozmowy w sprawie uregulowania wystawionych faktur.

Ostatecznie Spółka K. w lutym 2012 r. oświadczyła, że nie uznaje wystawionych faktur. Uzasadniając to stanowisko Spółka K. wyjaśniła, że roboty, jakie Wnioskodawca zafakturował wchodziły w zakres pierwotnego zlecenia udzielonego przez Spółkę L., a w związku z tym, że ustalone w tej umowie wynagrodzenie było wynagrodzeniem ryczałtowym, nie podlega ono podwyższeniu. W konsekwencji, Wnioskodawca złożył do sądu pozew o zapłatę, a sprawa jest obecnie w toku z pierwszym terminem rozprawy na dzień 11 września 2012 r., przy czym Wnioskodawca przewiduje, że postępowanie sądowe potrwa kilka miesięcy do roku. Wynik postępowania, a tym samym zasadność wystawionych faktur jest niepewna, gdyż decydująca będzie zapewne opinia biegłego na okoliczność, czy zafakturowane roboty wchodziły w zakres pierwotnego zlecenia, czy też były robotami dodatkowymi, a nadto, czy zachodzą przesłanki do podwyższenia wynagrodzenia ryczałtowego z art. 632 par. 2 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, Wnioskodawca może anulować faktury VAT wystawione w dniu 12 października 2011 r. oraz dokonać korekty deklaracji VAT złożonej za ten miesiąc?

Zdaniem Wnioskodawcy, jedynym sposobem usunięcia wystawionych faktur, które dokumentują nieuznane roboty dodatkowe, w sytuacji gdy faktury te nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, jest ich anulowanie. Jakkolwiek możliwość anulowania faktur nie wynika z obowiązujących przepisów prawa, to w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, należy dopuścić taką możliwość w oparciu o przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących. W wyroku NSA z dnia 24 kwietnia 2002 r., I SA/Ka 179/00 stwierdzono, że mimo iż przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie przewidują możliwości wystawienia faktur korygujących w przypadku omyłkowego wystawienia faktury, uznać trzeba, iż podatnik ma prawo do wycofania takiej faktury z obrotu gospodarczego poprzez jej anulowanie lub wystawienie faktury korygującej.

Wnioskodawca uważa jednak, że nie może wystawić faktury korygującej, gdyż faktury dokumentujące wykonanie robót dodatkowych nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, nie zostały uznane przez podmiot nimi obciążony, zostały zwrócone w oryginale, a obecnie są kwestionowane na drodze postępowania sądowego.

Wskazać należy na pogląd wyrażony w wyroku NSA z dnia 9 stycznia 2004 r., III SA 2034/02, gdzie wskazano, że zgodnie z art. 32 ustawy o VAT z dnia 8 stycznia 1993 r., faktura jest dokumentem potwierdzającym sprzedaż. Jeżeli do realizacji umowy sprzedaży nie doszło (...) jak również do obrotu prawnego nie wprowadzono dokumentów, to jedyną drogą wycofania się przez podatnika z takiej sytuacji jest anulowanie faktur. Zgodnie z art. 106 ustawy o VAT, faktura stwierdza m.in. dokonanie sprzedaży lub świadczenie usługi. W sytuacji zatem, gdy faktura nie dokumentuje faktycznej sprzedaży lub wykonanej usługi, względnie, gdy jest to kwestionowane przez drugą stronę, która odesłała wystawione faktury podnosząc, że ta usługa mieści się w innych, uprzednio już wystawionych fakturach, Wnioskodawca jest uprawniony do jej anulowania, co z kolei stanowi podstawę do sporządzenia korekty deklaracji, o której mowa w art. 81 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawca nie ma jednocześnie możliwości dokonania korekty wystawionych faktur VAT, gdyż nie zostały spełnione przesłanki i wymogi dokonania takiej korekty, a wynikające z art. 13 i art. 14 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 28 marca 2011 r. W związku z prowadzoną sprawą sądową w ocenie Wnioskodawcy, jeżeli po anulowaniu faktur, Wnioskodawca uzyska ostatecznie korzystne dla siebie rozstrzygniecie sądowe i wyegzekwuje należność od Spółki K., wówczas ponownie wystawi fakturę VAT po uzyskaniu zapłaty, stosownie do treści art. 19 par 10 ustawy o VAT w związku z art. 11 par. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

Na mocy art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Z powyższego wynika, iż podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Faktura VAT jedynie sporządzona, a nie dokumentująca rzeczywistych zdarzeń gospodarczych oraz nie wprowadzona do obrotu prawnego (faktura anulowana), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy. W konsekwencji anulowania faktury VAT podatnik nie wykazuje wartości w niej zawartych w deklaracji VAT.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W praktyce przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług zdarzają się pomyłki lub sytuacje, w których błędnie bądź niesłusznie zostały wystawione faktury. Ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT, tj. za pomocą faktury korygującej, która może być wystawiona przez sprzedawcę (§ 13 i § 14 ww. rozporządzenia) lub faktury nazywanej notą korygującą, która może być wystawiona przez nabywcę (§ 15 cyt. rozporządzenia). Zatem, prawo do krygowania przysługuje również nabywcy. Jednakże w sytuacjach wyjątkowych, gdy pomiędzy stronami nie doszło do wykonania usługi, dopuszczalne jest również anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Warunkiem koniecznym jest posiadanie oryginału i kopii faktury oraz nie wprowadzenie ich do obiegu prawnego.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 28 czerwca 2011 r. Wnioskodawca podpisał umowę na wykonanie robót budowlanych ze Spółką L., której przedmiotem było wykonanie centrum logistyczno-przemysłowego we W.. Ustalone wynagrodzenie było wynagrodzeniem ryczałtowym. Spółka L. miała zlecone roboty przez Spółkę K., a ta z kolei przez inwestora G. Po podpisaniu umowy nastąpiły zmiany w dokumentacji projektowej wprowadzone przez inwestora. Następnie w dniu 3 sierpnia, Spółka K. poinformowała Wnioskodawcę, że rozwiązała swoją umowę ze Spółką L. i w związku z tym zaproponowała przejęcie zobowiązań Spółki L. wobec Wnioskodawcy oraz kontynuowanie robót. Pierwszą z faktur, jaką Wnioskodawca obciążył Spółkę L. zapłaciła Spółka K., a kolejne faktury obejmujące ustalone wynagrodzenie ryczałtowe były już wystawiane na rzecz Spółki K., która za wszystkie faktury zapłaciła.

W dniu 4 sierpnia 2011 r. K. zleciła Wnioskodawcy prace dodatkowe w związku ze zmianami w projekcie, które wprowadził inwestor. Prace zostały zlecone po ustaleniach co do dodatkowego wynagrodzenia. Wnioskodawca potraktował bowiem te roboty jako roboty dodatkowe, gdyż konieczność ich wykonania wyniknęła w związku ze zmianami w projekcie.

W dniu 12 października 2011 r. Wnioskodawca wystawił dwie faktury VAT, jedna na kwotę 195.356,66 zł brutto, a druga na kwotę 98.400,00 zł brutto za roboty, które uważał za roboty dodatkowe. Przedmiotowe faktury Wnioskodawca złożył w Spółce K.. Pismem z dnia 13 października 2011 r. Wnioskodawca został poinformowany, że faktury są bezzasadne i zostają zwrócone bez księgowania. Wnioskodawca jest obecnie w posiadaniu zarówno oryginałów oraz kopii wystawionych faktur. Faktury zostały jednak zaksięgowane w październiku 2011 r., a podatek VAT został zapłacony. W międzyczasie toczyły się bowiem rozmowy w sprawie uregulowania wystawionych faktur.

Ostatecznie Spółka K. w lutym 2012 r. oświadczyła, że nie uznaje wystawionych faktur. Uzasadniając to stanowisko Spółka K. wyjaśniła, że roboty, jakie Wnioskodawca zafakturował wchodziły w zakres pierwotnego zlecenia udzielonego przez Spółkę L., a w związku z tym, że ustalone w tej umowie wynagrodzenie było wynagrodzeniem ryczałtowym, nie podlega ono podwyższeniu. W konsekwencji, Wnioskodawca złożył do sądu pozew o zapłatę, a sprawa jest obecnie w toku.

Zatem, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w związku z wprowadzonymi przez inwestora zmianami w projekcie wykonania centrum logistyczno -przemysłowego, zrealizował prace dodatkowe. Powyższe prace zostały zlecone po ustaleniach co do dodatkowego wynagrodzenia.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w analizowanej sytuacji doszło do wykonania usługi (prac dodatkowych przy wykonaniu centrum logistyczno-przemysłowego) na rzecz inwestora. Zatem, skoro przedmiotowe faktury z dnia 12 października 2011 r. dokumentują faktycznie wykonane prace dodatkowe (tj. zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce), to w sytuacji nieuregulowania należności przez kontrahenta, brak jest przesłanek do anulowania tak wystawionych faktur i skorygowania z tego powodu podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7.

Bowiem jak wynika z przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatne świadczenie usług.

Obowiązek podatkowy, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie ma możliwości anulowania wystawionych faktur VAT, dokumentujących rzeczywiście zrealizowane prace dodatkowe przy wykonaniu centrum logistyczno-przemysłowego. Tym samym, Zainteresowany nie może z tego tytułu zmniejszyć kwoty podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7 za miesiąc listopad 2011 r., w którym rozliczył podatek wynikający z przedmiotowych faktur, poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej za ten miesiąc.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj