INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.04.2009 r. (data wpływu 08.04.2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wypłaconych należności na rzecz szwedzkiego rezydenta podatkowego z tytułu opłat za korzystanie z kabin dla palaczy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie opodatkowania wypłaconych należności na rzecz szwedzkiego rezydenta podatkowego z tytułu opłat za korzystanie z kabin dla palaczy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje sie wynajmem powierzchni biurowych i handlowych w nieruchomości której jest właścicielem. Wychodząc naprzeciw potrzebom klientów wynajęła od podmiotu szwedzkiego kabiny dla palaczy.

Przy dokonywaniu płatności na rzecz kontrahenta zagranicznego Spółka potrąca od kwoty brutto przelewu 5% zryczałtowanego podatku dochodowego, od podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (CIT-10) zgodnie z art. 12 pkt 1 do 5 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu sie od opodatkowania z dnia 19 listopada 2004 r. podpisanej w Sztokholmie pomiędzy Rzeczpospolita Polska a Królestwem Szwecji. Zgodnie z art. 12 pkt 3 określenie („należności licencyjne”) użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu planu, tajemnicy technologii lub procesu technologicznego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. W 2008 roku Spółka otrzymała od firmy S., mającej siedzibę w Szwecji, HEMVISTINTYG CERTIFICATE.

Zgodnie z przesłanym pismem i tłumaczeniem z dnia 06 listopada 2008 roku firma S., powołując się na art. 21 i 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych uważa, że należności za wynajem kabin dla palaczy nie są należnościami licencyjnymi płaconymi za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo kwalifikując wynajem kabiny dla palaczy, jako należności licencyjne płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego i pobierając zryczałtowany podatek dochodowy od podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (CIT-10) w wysokości 5%, w momencie regulowania zobowiązań na rzecz kontrahenta zagranicznego... Czy w zawartej umowie pomiędzy Spółką a firmą S. powinien znaleźć się zapis, które państwo jest uprawnione do opodatkowania należności licencyjnych, czy podatek w ten sposób ustalony może być odprowadzany w Polsce w wysokości 5% kwoty należności licencyjnych brutto ...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosując się do art. 12 pkt 1 do 5 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 19 listopada 2004 r. podpisanej w Sztokholmie pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Szwecji postępuje prawidłowo kwalifikując opłaty za wynajem kabiny dla palaczy, jako należności licencyjne płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego i pobierając zryczałtowany podatek dochodowy od podatnika podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (CIT-10) w wysokości 5% w momencie regulowania zobowiązań na rzecz kontrahenta szwedzkiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. pkt 1 powołanej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26 poz. 193) należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 % kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 ww. Konwencji).

W ust. 3 art. 12 cytowanej Konwencji Strony nadały określeniu "należności licencyjne" następujące znaczenie – „wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej”.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawierają definicji ani urządzenia przemysłowego, ani handlowego, czy naukowego. Sformułowanie „urządzenie przemysłowe, handlowe lub naukowe” jest sformułowaniem ogólnym, mieszczącym w sobie wszelkie możliwe urządzenia, stanowiące pewien zespół mechanizmów, elementów technicznych, które mogą mieć zastosowanie w działalności podmiotów o określonej specyfice - przemysłowej, handlowej lub naukowej. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (udostępnionym w serwisie internetowym pod adresem sjp.pwn.pl) słowo „urządzenie” oznacza „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności”.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i judykatury pojęcie urządzenia przemysłowego powinno być rozumiane maksymalnie szeroko (przykładowo za urządzenia przemysłowe uznaje się np. samochody, naczepy, samoloty, koparki, kontenery, zbiorniki).

Za taką interpretacją przemawia również wykładnia celowościowa art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez wątpienia bowiem zamiarem ustawodawcy było opodatkowanie wszelkich korzyści uzyskiwanych z wynajmu, leasingu i innych praw do użytkowania określonych urządzeń przez podmioty zagraniczne w Polsce.

Odzwierciedleniem dążeń polskiego prawodawcy do opodatkowania tej kategorii dochodów jest zastrzeżenie poczynione przez Polskę do art. 12 ust. 2 Konwencji Modelowej OECD w wersji z 2005 r. – „Grecja, Meksyk, Polska i Włochy zastrzegają sobie prawo do zamieszczenia w definicji określenia należności licencyjne dochodu uzyskiwanego z dzierżawienia urządzeń przemysłowych, handlowych, naukowych i kontenerów, zgodnie z ust. 2 art. 12 Modelowej Konwencji z 1977 r.”

Należy przy tym zauważyć, iż w myśl art. 3 ust. 2 ww. umowy polsko - szwedzkiej przy stosowaniu niniejszej Konwencji w dowolnym momencie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Obowiązek podatkowy jest kategorią prawną i faktyczną zobiektywizowaną. Oznacza to, że powstaje w warunkach przez prawo określonych, niezależnie od woli podmiotów temu obowiązkowi podlegających czy też podmiotów zobowiązanych do różnych środków jego realizacji. Oznacza to również, że jego granice określa wyłącznie i wprost ustawa (ewentualnie akt wykonawczy wydany w granicach upoważnienia ustawowego lub umowa międzynarodowa). Oświadczenie kontrahenta szwedzkiego dotyczące kwalifikacji prawno-podatkowej przedmiotowych należności (ani też kwalifikacja prawno - podatkowa według prawa szwedzkiego) nie może zatem mieć wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotowe kabiny dla palaczy mieszczą się w zakresie pojęcia „urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ust. 3 ww. umowy polsko – szwedzkiej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Stosownie do treści 26 ust. 3 ww. ustawy, Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany przekazać kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, jak również przesłać temu urzędowi deklarację o pobranym podatku, a także przesłać kontrahentowi szwedzkiemu oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku – sporządzone według ustalonego wzoru (CIT-10).

Nadto na podstawie art. 26a powołanej ustawy w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru (CIT 10R).

W konsekwencji w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa należy uznać, iż Spółka postępuje prawidłowo kwalifikując wynajem kabiny dla palaczy jako należności licencyjne płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego (lub handlowego) i pobierając zryczałtowany podatek dochodowy od podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w wysokości 5% należności licencyjnych, w momencie regulowania zobowiązań na rzecz kontrahenta szwedzkiego.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy zaznacza, iż w trybie przewidzianym w art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest uprawniony do wskazywania podatnikom pożądanego kształtu zapisów umownych w stosunkach gospodarczych, w tym zapisów umownych dotyczących ustalenia, „które państwo jest uprawnione do opodatkowania należności licencyjnych”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.