Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-250/09/DG
z 22 czerwca 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP3/443-250/09/DG
Data
2009.06.22



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek akcyzowy --> Przepisy ogólne --> Obowiązek podatkowy i podstawa opodatkowania --> Ubytki lub niedobory


Słowa kluczowe
nadmierny ubytek
podatek akcyzowy
ubytki
wyroby akcyzowe
zwolnienie


Istota interpretacji
Czy prawidłowe jest określanie różnic w masie towarów (ubytków lub nadwyżek) dla celów podatkowych bez uwzględniania błędów granicznych dopuszczalnych wag, jeżeli różnice te mieszczą się w granicach błędów granicznych dopuszczalnych wag nieautomatycznych wykorzystywanych przez Spółkę, a w konsekwencji czy możliwe jest powstanie w Spółce zobowiązań podatkowych na podstawie art. 5 ust 1 Uopa, jeżeli podstawą do określenia wysokości zobowiązań nie są faktyczne różnice masy towarów lecz różnice wynikające z nieuwzględniania w procesie ważenia dopuszczalnych błędów przyrządów pomiarowych związanych z ich klasą dokładności?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009r. (data wpływu 30 marca 2009r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2009r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie określania różnic w masie towarów (ubytków lub nadwyżek) dla celów podatkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie określania różnic w masie towarów (ubytków lub nadwyżek) dla celów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów o charakterze karbo- i petrochemicznym, wykorzystywanych w chemii organicznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonywała przyjmowania, produkcji, magazynowania oraz wysyłki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych miedzy innymi takich jak: benzol, benzen, toluen zwanych dalej towarami. Wskazane czynności odbywały się w składzie podatkowym, a towary objęte były szczególnym nadzorem podatkowym. Transport towarów dokonywany był z wykorzystaniem cystern samochodowych bądź kolejowych.

Odprawa przesyłki towarów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego odbywała się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Środki transportu były urzędowo zabezpieczane, a rodzaj i liczba zabezpieczeń oraz ich cechy były odnotowywane miedzy innymi w Administracyjnym Dokumencie Towarzyszącym (dalej: ADT). Przyjęcie przesyłki towarów objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego odbywało się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. W przypadku przyjmowania towarów, masa towaru określana była jako różnica masy brutto (masy cysterny kolejowej/samochodowej z towarem) i tary (masy próżnej cysterny kolejowej/samochodowej). W przypadku wysyłki towarów, masa towaru określana była jako różnica tary odejmowanej od masy brutto. W obu przypadkach, dokonywane było zatem dwukrotne ważenie w Spółce celem określenia masy netto towaru.

W przypadku przyjmowania towarów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jako ubytki lub nadwyżki masy towarów wskazywana była różnica pomiędzy masą zadeklarowaną w dokumentach wysyłającego, a masą określaną w Spółce w sposób przedstawiony powyżej. Różnice określane były również w przypadkach, w których zawierały się w przedziale błędów granicznych dopuszczalnych wag wskazanych w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 grudnia 2003 roku w sprawie zasadniczych wymagań dla wag nieautomatycznych podlegających ocenie zgodności (Dz. U. z 2004r. nr 4 poz. 23) (dalej: RMGWag).

Należy zaznaczyć, iż nie zostały ustalone dla Spółki normy dopuszczalne ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na podstawie art. 5 ust. 3 Ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 ze zm., dalej: Uopa). Jednocześnie Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 marca 2004 roku w sprawie wysokości maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a także szczegółowych zasad i terminów ogłaszania norm dopuszczalnych ubytków oraz norm zużycia takich wyrobów (Dz. U. Nr 63 poz. 585) nie wskazywało maksymalnych norm dla surowców i produktów Spółki (wyrobów zharmonizowanych) takich jak: benzol (kod CN - 270710), benzen (kod CN - 29022000), toluen (kod CN - 2902 30 00) i inne. Wykorzystywane przez Spółkę urządzenia do pomiaru masy to wagi nieautomatyczne, kolejowe i samochodowa o III klasie dokładności. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 roku Prawo o Miarach (Dz. U. z 2004r. nr 243 poz. 2441 ze zm., dalej: UPoM) przyrządy pomiarowe, które mogą być stosowane między innymi przy pobieraniu opłat, podatków i innych należności budżetowych podlegają prawnej kontroli metrologicznej. Prawna kontrola metrologiczna przyrządów pomiarowych jest wykonywana miedzy innymi przez legalizację pierwotną, a w stosunku do przyrządów pomiarowych wprowadzonych do obrotu lub użytkowania - legalizację ponowną - art. 8 ust. 2 UPoM. Również w § 2 Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy, i Polityki Społecznej z dnia 11 grudnia 2003 roku (Dz. U. z 2004r. nr 4 poz. 23) w sprawie zasadniczych wymagań dla wag nieautomatycznych podlegających ocenie zgodności (dalej: RoZ) stwierdza się, że przepisy rozporządzenia stosuje się dla wag nieautomatycznych służących do określania między innymi masy będącej podstawą obliczania ceł i podatków. W § 17 RoZ określono 4 klasy dokładności, między innymi III - średnią klasę dokładności.

Natomiast § 22 ust. 1 i ust. 2 RoZ brzmi:

  1. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy stosowaniu procedur oceny zgodności określa tabela nr 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
  2. Błędy graniczne dopuszczalne wag w użytkowaniu równe są dwukrotnym wartościom błędów granicznych dopuszczalnych wag określonym w tabeli nr 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia".

Błąd graniczny dopuszczalny zdefiniowany został w § 3 pkt 10 RoZ jako wartości skrajne błędu. Zgodnie z tabelą nr 3 zawartą w załączniku nr 1 do RoZ, dla wagi o III klasie dokładności (takiej klasy dokładności wagi wykorzystuje Spółka) błędy graniczne dopuszczalne wynoszą od 0,5 e do 1,5 e, gdzie "e" oznacza działkę legalizacyjną, w zależności od podlegającej pomiarowi masy - "m".

Również Załącznik do Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 roku (Dz. U. nr 26 poz. 152 , dalej: RMGLP) w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych wydanego na podstawie UPoM, podaje powyższy zakres błędów granicznych dopuszczalnych jako dopuszczalny dla wskazań wag nieautomatycznych podczas legalizacji ponownej. Równocześnie w § 6 ust. 2 RMGLP wskazano, że błędy graniczne dopuszczalne wskazań wag nieautomatycznych w użytkowaniu równe są dwukrotnym wartościom błędów granicznych dopuszczalnych wskazań wag podczas legalizacji ponownej, określonym w załączniku do rozporządzenia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 czerwca 2009r. Wnioskodawca wskazał, że pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego wynikającego z ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (dz.U. Nr 29, poz. 257 ze zm.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest określanie różnic w masie towarów (ubytków lub nadwyżek) dla celów podatkowych bez uwzględniania błędów granicznych dopuszczalnych wag, jeżeli różnice te mieszczą się w granicach błędów granicznych dopuszczalnych wag nieautomatycznych wykorzystywanych przez Spółkę, a w konsekwencji czy możliwe jest powstanie w Spółce zobowiązań podatkowych na podstawie art. 5 ust 1 Uopa, jeżeli podstawą do określenia wysokości zobowiązań nie są faktyczne różnice masy towarów lecz różnice wynikające z nieuwzględniania w procesie ważenia dopuszczalnych błędów przyrządów pomiarowych związanych z ich klasą dokładności...

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy, że wskazane przez Spółkę normy prawne, zawarte są w powszechnie obowiązujących źródłach prawa, stwierdzić należy iż przy pobieraniu opłat, podatków i innych należności budżetowych występuje bezwzględny obowiązek wyłącznego stosowania przyrządów pomiarowych podlegających prawnej kontroli metrologicznej. Nakładając taki obowiązek, prawodawca określił jednocześnie zakresy błędów, jakim mogą podlegać uzyskiwane wyniki pomiarów, a pomimo których przyrządy pomiarowe są dopuszczane do dokonywania przypisanych im czynności. Powszechnie obowiązujące przepisy metrologiczne dopuszczają zatem możliwość wystąpienia różnic w wynikach pomiaru masy towaru oczywiście w granicach dopuszczalnych błędów granicznych.

Zważywszy na to iż:

  • zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 77O) wydając interpretację indywidualną organ do którego Spółka kieruje wniosek, powinien oprzeć się na przepisach prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60, dalej: OP),
  • zgodnie z art. 3 pkt 2 OP - przepisy prawa podatkowego to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych,
  • ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 OP to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Spółka zwróciła się na podstawie art. 10 Ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, dalej: UoSDG) do Głównego Urzędu Miar o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie uwzględniania błędów granicznych dopuszczalnych wag przy czynności określania masy za pomocą wag nieautomatycznych, a przede wszystkim braku podstaw do stwierdzenia różnicy masy określonej za pomocą wagi nieautomatycznej spełniającej określone wymagania, jeżeli różnica ta mieści się w przedziale błędów granicznych dopuszczalnych określonych dla danego przyrządu pomiarowego przy określonych obciążeniach.

W uzyskanej odpowiedzi, potwierdzone zostało stanowisko Spółki w zakresie występowania różnic w wynikach pomiarów dokonywanych przy użyciu wag nieautomatycznych. W załączonym do niniejszego wniosku stanowisku Głównego Urzędu Miar, wskazano iż w konkretnym przypadku określania masy za pomocą wagi nieautomatycznej kolejowej III klasy dokładności o działce legalizacyjnej e = 50 kg, dla masy brutto 70 ton (45 ton masa netto + 25 ton tara), przy stosowanej technice podwójnego pomiaru dla określenia masy netto towaru poprzez odejmowanie tary od masy brutto, różnica pomiarów wyznaczana jest z błędem skrajnym +/- 150 kg, czyli dla wskazanego konkretnego przykładu 3 e. Należy zauważyć, że określane w praktyce w przypadku Spółki różnice pomiarów mieszczą się w większości przypadków we wskazanym błędzie pomiaru i wynoszą od kilku do kilkudziesięciu kilogramów.

Biorąc pod uwagę powyższe, a w szczególności:

  • obowiązek zawarty w normach prawnych wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów metrologicznych dotyczący konieczności stosowania między innymi dla celów podatkowych przyrządów pomiarowych spełniających warunki legalizacyjne,
  • dopuszczenie w przepisach metrologicznych do stosowania przyrządów pomiarowych, które w zależności od klasy dokładności dokonują pomiaru z określonym granicznym błędem dopuszczalnym,
  • brak odrębnie zdefiniowanego prawa metrologicznego na potrzeby prawa podatkowego,
  • stanowisko GUM potwierdzające stanowisko Spółki o występowaniu określonych różnic przy dokonywaniu pomiaru masy z wykorzystaniem wag nieautomatycznych.

Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku dokonywania pomiaru masy towarów za pomocą wag nieautomatycznych wykorzystywanych przez Spółkę, nie jest prawidłowe określanie różnic w masie towarów (ubytków lub nadwyżek) dla celów podatkowych bez uwzględniania błędów pomiaru mieszczących się w granicach błędów granicznych dopuszczalnych wag wykorzystywanych przez Spółkę, a w konsekwencji nie jest możliwe powstanie w Spółce zobowiązań podatkowych na podstawie art. 5 ust. 1 Uopa jeżeli podstawą do określenia zobowiązań podatkowych nie są faktyczne różnice masy towarów lecz różnice wynikające z nieuwzględnienia w procesie ważenia dopuszczalnych błędów przyrządów pomiarowych związanych z ich klasą dokładności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż wydając interpretację indywidualną organ powinien oprzeć się na przepisach prawa podatkowego. Wydanie interpretacji indywidualnej w oparciu o przepisy inne niż podatkowe wykracza bowiem poza ramy zakresu upoważnienia, dla Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach do wydawania interpretacji indywidualnych, określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.). Upoważnienie obejmuje wydawanie interpretacji indywidualnych w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa - przepisy prawa podatkowego to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe są to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Wydając interpretację indywidualną organ powinien oprzeć się na przepisach prawa podatkowego. Wydanie interpretacji indywidualnej w oparciu o przepisy inne niż podatkowe wykracza bowiem poza ramy zakresu upoważnienia. Wobec powyższego organ może uwzględnić w interpretacji indywidualnej, tylko te przepisy ustaw niepodatkowych, co do odpowiedniego stosowania których uczyniono zastrzeżenie w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. U. WE L 76 str. 1 ze zm.) podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji lub w momencie wystąpienia ubytków, które muszą podlegać podatkowi akcyzowemu zgodnie z art. 14 ust. 3. W myśl artykułu 14 ust. 1 ww. dyrektywy uprawnieni właściciele składów są zwolnieni od podatków za występujące ubytki w ramach systemu zawieszenia, które zostają przypisane czynnikom losowym lub sile wyższej oraz ustalone przez zainteresowane państwo członkowskie. Są oni także zwolnieni, w ramach systemu zawieszenia, od podatku od ubytków powstałych podczas produkcji i przetwarzania, składowania i transportu. Każde państwo członkowskie ustala warunki, na których te zwolnienia zostają przyznane. Artykuł 14 ust. 3 dyrektywy stanowi, iż bez uszczerbku dla art. 20, podatek za ubytki inne niż te wymienione w ust. 1 i ubytki nie wymienione w ust. 1, jest pobierany na podstawie stawek stosowanych w zainteresowanym państwie członkowskim w momencie wystąpienia ubytków, należycie ustalonych przez właściwe władze, lub w razie potrzeby, w momencie stwierdzenia ubytków. Zgodnie z ust. 4 cyt. artykułu ubytki określone w ust. 3 i straty, które nie podlegają zwolnieniu na podstawie ust. 1 powinny zostać, w każdym przypadku, odnotowane przez właściwe władze na odwrocie kopii dokumentu towarzyszącego określonego w art. 18 ust. 1 przeznaczonej do zwrotu dla nadawcy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) akcyzie podlegają ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu. Stosownie do ust. 2 cyt. przepisu zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego ustala dla poszczególnych podatników akcyzy, z urzędu lub na wniosek podatnika:

  1. normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie czynności, o których mowa w ust. 1, w wysokości nie wyższej niż określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 6,
  2. dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w przypadku ich zużycia do wytwarzania innych wyrobów.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego ustalając normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia, o których mowa w ust. 3 uwzględnia:

  1. rodzaj produkowanych wyrobów;
  2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w ust. 1;
  3. technologię produkcji wyrobów.

Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie wysokości maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a także szczegółowych zasad i terminów ogłaszania norm dopuszczalnych ubytków oraz norm zużycia takich wyrobów (Dz. U. Nr 63, poz. 585 ze zm.) określił wysokość maksymalnych normy dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających podczas produkcji, przerobu, zużycia, magazynowania lub przewozu wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia w przypadku rozpoczęcia przez podatnika produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz. Natomiast dla podatnika, który od dnia 1 maja 2004 r. stał się podatnikiem dokonującym czynności w zakresie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 72 poz. 500 ze zm.), zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, wskutek zdarzenia losowego, siły wyższej lub innego zdarzenia wyłączającego bezprawność lub winę podatnika w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka jest producentem wyrobów o charakterze karbo- i petrochemicznym. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonywała przyjmowania, produkcji, magazynowania oraz wysyłki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych miedzy innymi takich jak: benzol, benzen, toluen zwanych dalej towarami. Wskazane czynności odbywały się w składzie podatkowym, a towary objęte były szczególnym nadzorem podatkowym. Transport towarów dokonywany był z wykorzystaniem cystern samochodowych bądź kolejowych. Odprawa przesyłki towarów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego odbywała się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Środki transportu były urzędowo zabezpieczane, a rodzaj i liczba zabezpieczeń oraz ich cechy były odnotowywane miedzy innymi w Administracyjnym Dokumencie Towarzyszącym. Przyjęcie przesyłki towarów objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego również odbywało się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. W przypadku przyjmowania towarów, masa towaru określana była jako różnica masy brutto (masy cysterny kolejowej/samochodowej z towarem) i tary (masy próżnej cysterny kolejowej/samochodowej). W przypadku wysyłki towarów, masa towaru określana była jako różnica tary odejmowanej od masy brutto. W obu przypadkach, dokonywane było zatem dwukrotne ważenie w Spółce celem określenia masy netto towaru. Zaznaczyć również należy, iż Wnioskodawca nie posiada decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego ustalającej normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa wspólnotowego i przepu krajowego prawa podatkowego z zakresu podatku akcyzowego, mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie, należy stwierdzić, iż żaden z nich nie upoważnia podatnika, ani organu podatkowego do obliczania lub określania ilości zwolnionych od akcyzy ubytków lub niedoborów w sposób przedstawiony przez Wnioskodawcę. Dopuszczalne w przepisach prawa błędy i różnice wskazań urządzeń i przyrządów pomiarowych służących do określenia ilości wyrobów akcyzowych do celów ustalenia podstawy opodatkowania, nie mogą być podstawą do uznania, iż nie wystąpiły ubytki i niedobory, które zgodnie z przepisami art. 5 ustawy o podatku akcyzowym podlegają akcyzie.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie ma podstaw do kwestionowania wyników pomiarów zalegalizowanych urządzeń mierniczych i odliczania ewentualnych błędów wag przy określaniu podatnikowi zobowiązania podatkowego z tytułu wystąpienia nadmiernych ubytków. W myśl przepisów dotyczących podatku akcyzowego przy ustalaniu masy wysyłanego i odbieranego towaru brak jest podstaw prawnych do uwzględniania tolerancji wskazań użytych do tego celu wag. Jednocześnie zauważyć należy, że prawdopodobieństwo, iż wskazania wyniku ważenia dokonanego na legalizowanej wadze w trakcie wysyłki lub odbioru benzolu, benzenu lub toulenu były zawyżone jest takie samo, jak prawdopodobieństwo zaniżenia tego wskazania i takie samo, jak prawdopodobieństwo, iż wynik dokładnie odpowiada rzeczywistej masie przesyłki. Zatem wynik prawidłowo przeprowadzonego ważenia winien być brany pod uwagę w takiej wartości, jak wynika wprost z odczytania wskazań użytych do ważenia legalizowanych urządzeń wagowych.

Równocześnie, jak wynika z przepisu art. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001r. Prawo o miarach (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 243, poz. 2441 ze zm.) jej celem jest zapewnienie jednolitości miar i wymaganej dokładności pomiarów wielkości fizycznych w Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei przepis art. 8 tej ustawy w ust. 1 pkt 4 stanowi, iż przyrządy pomiarowe, które mogą być stosowane przy pobieraniu opłat, podatków i innych należności budżetowych oraz ustalaniu opustów, kar umownych, wynagrodzeń i odszkodowań, a także przy pobieraniu i ustalaniu podobnych należności i świadczeń - i są określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, podlegają prawnej kontroli metrologicznej, zaś prawna kontrola metrologiczna przyrządów pomiarowych jest wykonywana przez ich legalizację, która oznacza zespół czynności obejmujących sprawdzenie, stwierdzenie i poświadczenie dowodem legalizacji, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania (art. 8a oraz art. 4 pkt 13 tej ustawy). Tak więc przepisy metrologiczne regulują jedynie zasady prawnej kontroli metrologicznej jakiej poddawane są przyrządy pomiarowe przez organy administracji miar w formie legalizacji. Instytucja błędów granicznych wag jest ściśle związana z prawem o miarach i jest konsekwencją regulacji prawnych związanych z przyrządami pomiarowymi, natomiast kwestia ubytków związana jest ze sferą prawa podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj