INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości regulowania zaliczek na podatek dochodowy przez wspólnika spółki komandytowo - akcyjnej z tytułu dochodu uzyskiwanego przez niego w związku z przypadającym na niego udziałem w jej zyskach z rachunku spółki komandytowo – akcyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości regulowania zaliczek na podatek dochodowy przez wspólnika spółki komandytowo - akcyjnej z tytułu dochodu uzyskiwanego przez niego w związku z przypadającym na niego udziałem w jej zyskach z rachunku spółki komandytowo – akcyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna jest operatorem sieci telewizji kablowej. Komplementariuszem spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością natomiast akcjonariuszem spółki jest Pan jako osoba fizyczna.

Przychody i koszty osiągane w ramach Spółki rozliczane są przez Pana zgodnie z zasadami określonymi w art. 5b, art. 8, art. 9a oraz art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dochód przypadający na udział Pana w zyskach spółki kwalifikowany jest jako dochód z działalności gospodarczej opodatkowany wg stawki liniowej - 19%. Odprowadza Pan od dochodu comiesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, wnoszone dotychczas bezpośrednio przez Pana z tytułu dochodu uzyskiwanego przez niego w związku z przypadającym na niego udziałem w zyskach spółki, mogą być odprowadzane z rachunku założonego i prowadzonego dla spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, wnoszone dotychczas przez niego z tytułu dochodów uzyskiwanych w związku z przypadającym mu udziałem w zyskach spółki mogą być odprowadzane bezpośrednio z rachunku bankowego prowadzonego dla spółki.

Powyższa konkluzja wynika z następującej argumentacji.

Dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania, podlegają natomiast opodatkowaniu dochody podmiotów uczestniczących w spółce osobowej. Dochód z udziału w spółce osobowej będzie opodatkowany w zależności od cywilnoprawnego statusu wspólnika jako dochód:

• osoby fizycznej - na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• osoby prawnej - na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Art. 8 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat - art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Dochód z udziału w spółce osobowej następnie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, ewentualnie dochód ten opodatkowuje się stawką liniową 19%.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić trzeba, iż działalność spółki osobowej jest na gruncie podatku dochodowego w pełni transparentna - uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu bezpośrednio u jej wspólników (w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej: zarówno u komplementariuszy, jak i akcjonariuszy), proporcjonalnie do ich udziałów w spółce.

Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej stanowić będzie, dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 27 ust. 1 ww. ustawy lub art. 30c ust. 1 tej ustawy (podatek liniowy 19%).

W świetle powyższego stwierdzić trzeba, iż przychody generowane przez spółkę osobową (w tym spółkę komandytowo-akcyjną) traktowane są na gruncie podatków dochodowych w sposób specyficzny. Specyfika ta polega na tym, iż spółki osobowe są dla celów rozliczeń podatku dochodowego „niewidoczne" - nie są odrębnymi podatnikami, a generowane przez nich przychody nie są uznawane za ich przychody, ale za przychody wspólników.

W efekcie, można przyjąć, iż dla celów podatku dochodowego, dochód wygenerowany przez spółkę jest automatycznie (natychmiast) kwalifikowany jako dochód wspólnika. Tym samym, środki pieniężne pozyskane w toku działalności spółki powinny być także (na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) uznane za środki należące do wspólników.

W konsekwencji, fakt przekazania zaliczki z rachunku prowadzonego dla spółki, a nie z rachunku wspólnika, w świetle rozwiązań przyjętych na płaszczyźnie podatków dochodowych, nie powinien mieć znaczenia - niezależnie bowiem od tego, z którego z tych rachunków faktycznie przelewane są środki na pokrycie zaliczki w podatku dochodowym, środki te (na gruncie tego podatku) są zawsze uznawane za środki wspólnika, a nie spółki.

Jednocześnie, wpływ tych środków zawsze będzie alokowany na poczet rozliczeń wspólnika - sama spółka nie będzie postrzegana jako odrębny podatnik podatku dochodowego. Wyłącza to, na gruncie podatków dochodowych, ryzyko uznania, że zaliczka (czy ostateczne zobowiązanie podatkowe) została uregulowana przez innego podatnika - spółka osobowa takim podatnikiem przecież nie jest.

Niezależnie od powyższych argumentów opartych na przyjętej w ustawach o podatkach dochodowych koncepcji rozliczania przychodów z udziału w spółkach osobowych, wskazać trzeba, iż konieczność uiszczania w trakcie roku podatkowego zaliczek wyłącznie z rachunku wspólnika generuje szereg trudności natury praktycznej, które wynikają ze specyfiki tej spółki, a które, jak trzeba założyć, nie zostały przewidziane przez ustawodawcę.

Należy zauważyć, iż w praktyce można spotkać się powszechnie z sytuacją, gdy spółka w ciągu roku podatkowego generować będzie zysk w znacznych rozmiarach. Z uwagi na to, iż w zakresie dysponowania zyskiem do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce akcyjnej - zysk ten nie będzie podlegał podziałowi w trakcie roku podatkowego. Możliwość domagania się wypłaty akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej nabywa bowiem dopiero z chwilą podjęcia uchwały o podziale zysku, którą podejmuje zwyczajne walne zgromadzenie. Zgodnie z powszechnie przyjmowaną wykładnią, dopiero z chwilą przyjęcia takiej uchwały akcjonariusz nabywa roszczenie do spółki o wypłatę należnych mu kwot tytułem jego udziału w zysku (por.: M. Rodzynkiewicz, Kodeks Spółek Handlowych - Komentarz, Warszawa 2005, s. 599, S. Sołtysiński, Kodeks Spółek Handlowych, Tom III, Komentarz, Warszawa 2003, s. 344).

Oznacza to, iż do dnia podjęcia takiej uchwały wspólnik nie może skutecznie domagać się wypłaty jego udziału w zysku. Powyższe prowadzi do sytuacji, w której akcjonariusz spółki, która generuje w ciągu roku zysk w znacznych rozmiarach, nie może nim swobodnie i wedle własnego uznania dysponować w trakcie roku obrotowego.

Odnosząc tę sytuację do rozliczeń podatkowych wspólnika, ewidentnym staje się jakiego rodzaju trudności pojawiają się po jego stronie w trakcie roku podatkowego. Zmuszony jest on bowiem uiszczać zaliczki na podatek dochodowy, podczas gdy formalnie (z uwagi na odpowiednie stosowanie przepisów o spółce akcyjnej dotyczących podziału zysku) nie ma dostępu do środków, które bezpośrednio wpływają na wysokość zaliczki na podatek.

W efekcie, wspólnik zmuszony jest poszukiwać alternatywnych form finansowania, częstokroć zmuszony jest do zaciągania pożyczki, aby uiścić zaliczkę na podatek dochodowy od dochodów generowanych przez spółkę. Okoliczność ta jednoznacznie wskazuje, iż ograniczanie wspólnikowi prawa do regulowania zaliczek poprzez rachunek spółki byłoby nieracjonalne i krzywdzące.

Można oczywiście rozważać przekazywanie wspólnikowi zaliczek na poczet przyszłej dywidendy w celu zapewnienia mu finansowania zaliczek na podatek dochodowy. Możliwość taka, z uwagi na konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnych nieprzystających do specyfiki spółki komandytowo-akcyjnej, jest jednak czysto hipotetyczna.

Regulacje Kodeksu Spółek Handlowych dopuszczają wypłatę zaliczek na poczet przyszłej dywidendy. Jednakże aby spółka mogła tego dokonać, muszą być spełnione następujące przesłanki:

• statut spółki przewiduje możliwość wypłaty zaliczek na dywidendę;
• sprawozdanie finansowe spółki za ostatni zamknięty rok obrotowy wykazuje zysk, a sprawozdanie to zostało poddane badaniu przez biegłego rewidenta;
• spółka posiada środki wystarczające na wypłatę zaliczki;
• zaliczka może stanowić co najwyżej połowę zysku osiągniętego przez spółkę od końca ostatniego roku obrotowego (tzn. zysku w bieżącym roku obrotowym);
• zysk ten musi być wykazany w sprawozdaniu finansowym, które zostało zbadane przez biegłego rewidenta.

(por. S. Sołtysiński, Kodeks Spółek Handlowych, Tom III, Komentarz, Warszawa 2003, s. 356, A. Kidyba, Kodeks Spółek Handlowych. Komentarz, Tom II, wyd. VI, Lex 2008).

W praktyce zatem przeprowadzanie procedury wypłaty zaliczek na dywidendę napotyka na szereg trudności, które czynią tę procedurę trudną i generującą koszty, a w rzeczywistości wręcz niemożliwą do przeprowadzenia w sposób częstotliwy i powtarzalny (co konieczne byłoby z uwagi na miesięczny charakter zaliczek na podatek).

Po pierwsze, wypłata taka może mieć miejsce najwcześniej po odbyciu zwyczajnego walnego zgromadzenia, gdyż dopiero na tym zgromadzeniu można będzie ustalić, czy sprawozdanie finansowe za poprzedni rok obrotowy wykazało zysk. Dodatkowo należy sprawozdanie poddać badaniu przez biegłego rewidenta. Jeżeli więc stwierdzi się, że zysk w poprzednim roku wystąpił, można będzie wypłacić zaliczkę na poczet bieżącego roku. Wypłata ta jest limitowana połową wartości osiągniętego zysku od końca poprzedniego roku obrotowego wykazanego w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, powiększonego o specjalnie w tym celu utworzone "zaliczkowe" kapitały rezerwowe (utworzone z zysku fundusze, którymi w celu wypłaty zaliczek może dysponować zarząd) oraz pomniejszonego o niepokryte straty i akcje własne spółki. Z tego powodu konieczne jest więc sporządzenie dodatkowego, cząstkowego (sporządzanego w trakcie roku obrotowego) sprawozdania finansowego celem wykazania, że od końca poprzedniego roku obrotowego spółka wygenerowała zysk. Sprawozdanie to w związku z brzmieniem art. 349 § 2 Kodeksu Spółek Handlowych również musi być zbadane przez biegłego rewidenta (por. S. Sołtysiński, Kodeks Spółek Handlowych, Tom III, Komentarz, Warszawa 2003, s. 358; A. Kidyba, Kodeks Spółek Handlowych. Komentarz. Tom II, wyd. VI, Lex 2008).

Przedstawione powyżej uwagi nakazują wyprowadzić wniosek, iż:

• wspólnik będzie mógł otrzymać środki finansowe, odpowiadające jego udziałowi w zysku spółki, dopiero po zamknięciu roku obrotowego oraz zatwierdzeniu sprawozdania finansowego;
• instytucja wypłaty zaliczek na dywidendę obarczona jest szeregiem ograniczeń oraz powiązana jest z koniecznością poniesienia przez spółkę dodatkowych kosztów w związku z czym, wykorzystywanie jej w celu przekazywania wspólnikowi w ciągu roku obrotowego środków finansowych, aby umożliwić mu uiszczanie miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy uznać należy za nieuzasadnione oraz nieefektywne z ekonomicznego punktu widzenia.

Powyższe wnioski prowadzą jednocześnie do konkluzji, iż z uwagi na to, że w trakcie roku obrotowego to właśnie na rachunku bankowym spółki kumulowane są znaczne środki finansowe, których przekazanie na rzecz wspólnika obarczone jest szeregiem ograniczeń, to tym bardziej, środki te powinny móc być wykorzystane do finansowania zaliczek na podatek dochodowy wspólnika.

Warto także nadmienić, iż na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego brak jest wyraźnej normy prawnej, która wprowadzałaby zakaz uiszczania zaliczek na podatek dochodowy wspólnika za pośrednictwem rachunku bankowego spółki. Koniecznym jest też zauważyć, iż obciążenie wspólnika obowiązkiem wnoszenia zaliczek na podatek dochodowy z jego majątku osobistego jest nieracjonalne. Wspólnik w trakcie roku podatkowego może być zobowiązany do wniesienia zaliczek w znacznej wysokości, podczas gdy w ramach majątku osobistego nie będzie dysponował wystarczającą ilością środków do uiszczenia zaliczek. W tym samym czasie spółka będzie posiadać na swoim rachunku bankowym wystarczającą ilość środków do uiszczenia zaliczek. Z uwagi na brak ustawowego zakazu uiszczania zaliczek za pośrednictwem tego rachunku bankowego oraz ze względu na transparentny charakter spółki osobowej na gruncie podatku dochodowego należy, zdaniem Wnioskodawcy, opowiedzieć się za dopuszczalnością takiej metody rozliczania zaliczek.

Zaznaczyć należy, iż przedstawiona koncepcja jest także spójna z punktu widzenia celowościowej wykładni prawa. Jej przyjęcie pozwala bowiem uniknąć sytuacji, w której Wnioskodawca, zmuszony do uiszczenia zaliczek na podatek dochodowy w znacznej wysokości, nie będzie mógł spełnić ciążącego na nim obowiązku z uwagi na brak środków finansowych, podczas gdy w tym samym okresie na rachunku bankowym spółki znajdować będą się znaczne ilości płynnych środków finansowych, które mogłyby być wykorzystane w tym celu, a na płaszczyźnie podatkowej traktowane są jak środki wspólnika. Akceptacja koncepcji Wnioskodawcy doprowadzi do uniknięcia występowania takich sytuacji, co niewątpliwie wpłynie pozytywnie na terminową realizację zobowiązań podatkowych.

Za słusznością koncepcji przedstawionej przez Wnioskodawcę przemawiają również argumenty odwołujące się do ochrony interesów Skarbu Państwa. W przypadku przyjęcia zaproponowanej metody uiszczania zaliczek na podatek dochodowy wspólnika, spółka będzie pełnić jedynie funkcję „bufora", który będzie pośredniczył w przekazywaniu zaliczek (podkreślić jednak trzeba, iż nie będzie to pośrednik, który byłby odrębnym podatnikiem). Metoda ta będzie w pełni zabezpieczać interes Skarbu Państwa, ponieważ zaliczki będą wnoszone w pełnej wysokości oraz w terminie, co zagwarantuje w pełni uzyskiwanie dochodów do budżetu.

Z punktu widzenia interesów Skarbu Państwa okoliczność, iż zaliczki wnoszone będą z rachunku spółki komandytowo-akcyjnej nie będzie w żadnym stopniu prowadzić do zagrożenia dochodów budżetu. Można nawet wyprowadzić dalej idącą tezę, iż wnoszenie zaliczek na podatek dochodowy z rachunku takiej spółki prowadzić będzie do sytuacji, w której zaliczki dokonywane będą z rachunku bankowego bezpośrednio związanego z poddanymi opodatkowaniu dochodami, a co za tym idzie, pozwoli na pełniejsze zabezpieczenie dochodów budżetowych.

Podsumowując, w świetle przedstawionych powyżej argumentów należy stwierdzić, iż obarczanie wspólnika obowiązkiem wnoszenia zaliczek na podatek dochodowy jest nieuzasadnione z prawnego, ekonomicznego oraz logicznego punktu widzenia. Zaliczki te mogą być wnoszone za pośrednictwem rachunku bankowego spółki, za czym przemawia szereg przytoczonych powyżej argumentów. Wnoszenie zaliczek przez spółkę komandytowo-akcyjną uzasadnione jest tym, iż:

• podmiot ten nie posiada statusu podatnika na gruncie podatku dochodowego (podatnikami są wspólnicy), jest w zakresie ustawy „niewidoczny";
• wspólnik zmuszony jest do odprowadzania w trakcie roku podatkowego zaliczek od dochodów, którymi nie jest w stanie nie tylko faktycznie dysponować, ale nawet nie są one dla niego należne;
• przekazywanie przez spółkę środków finansowych na rzecz wspólnika w celu umożliwienia mu uiszczania zaliczek jest wysoce utrudnione przez co nieracjonalne;
• spółka posiada w trakcie roku podatkowego wystarczające środki finansowe, które umożliwiają ponoszenie kosztu uiszczania zaliczek na podatek dochodowy wspólnika;
• uiszczanie zaliczek z rachunku spółki prowadzi do regulowania zobowiązań podatkowych z rachunku bezpośrednio powiązanego z dochodami, od których zaliczki są pobierane;
• brak jest normy prawnej zakazującej taką praktykę postępowania;
• zastosowanie tego mechanizmu zabezpiecza w pełni interesy Skarbu Państwa.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona przez niego koncepcja posiada uzasadnienie prawne, logiczne oraz ekonomiczne, jak również zapewnia pełne zabezpieczenie interesów budżetu państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo- akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem (art. 125 ww. ustawy).

Z kolei art. 147 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż komplementariusz i akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej.

Jak wynika z treści art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów osób fizycznych. Oznacza to, iż podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W świetle cytowanego przepisu, uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników (w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej zarówno u komplementariuszy, jak i akcjonariuszy), proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej, jednak zgodnie z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, oraz zaciągać zobowiązania, czyli posiada zdolność prawną.

W odróżnieniu od spółek kapitałowych spółka osobowa jest transparentna podatkowo, co oznacza, iż dochód osiągnięty przez spółkę osobową opodatkowany jest na poziomie jej wspólników (proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału), nie zaś na poziomie samej spółki.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

To wspólnicy, nie spółka, rozliczają się z uzyskanego z działalności gospodarczej w formie spółki osobowej dochodu, składając na koniec roku podatkowego zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty); na wspólnikach – osobach fizycznych - ciąży także obowiązek uiszczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające (art. 44 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 44 ust. 3f podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Zaliczki miesięczne, od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego. Zaliczki kwartalne za okres od pierwszego do trzeciego kwartału roku podatkowego podatnicy uiszczają w terminie do dnia 20 każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczka za ostatni kwartał jest uiszczana w wysokości zaliczki za kwartał poprzedni, w terminie do dnia 20 grudnia (art. 44 ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 59 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek:

1. zapłaty;
2. pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;
3. potrącenia;
4. zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
5. zaniechania poboru;
6. przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych;
7. przejęcia własności nieruchomości lub prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;
8. umorzenia zaległości;
9. przedawnienia;
10. zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m.

Uwzględniając powyższe przepisy, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jako akcjonariusz spółki komandytowo – akcyjnej będzie miał obowiązek wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z zasadami określonymi w art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego stwierdzenie, zawarte w treści własnego stanowiska przedstawionego we wniosku (pkt 5 Podsumowanie), cyt. „obarczanie wspólnika obowiązkiem wnoszenia zaliczek na podatek dochodowy jest nieuzasadnione z prawnego, ekonomicznego oraz logicznego punku widzenia” nie zasługuje na uwzględnienie.

Jednakże, ze względu na to, iż wniosek nie dotyczy – zgodnie z treścią żądania – rozstrzygnięcia tej kwestii, powyższe nie skutkuje uznaniem stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Jednocześnie, należy podzielić Pana stanowisko, co do możliwości regulowania zaliczek na podatek dochodowy z rachunku bankowego spółki komandytowo-akcyjnej. Przepisy prawa podatkowego nie regulują kwestii źródeł finansowania środków z których regulowane są zobowiązania podatkowe. Niemniej podkreślenia wymaga administracyjnoprawny charakter stosunków prawa podatkowego, którego istotą jest związanie podmiotu władzy publicznej i adresata normy (w tym przypadku podatnika). Tytuł prywatnoprawny, mający znaczenie w stosunkach pomiędzy podatnikiem a innymi osobami, nie ma żadnego znaczenia w stosunkach podatkowoprawnych dopóki znaczenia takiego nie nada mu przepis prawa podatkowego. Obecnie taka sytuacja nie ma miejsca.

Ponadto podkreślić należy, iż możliwość dysponowania wypracowanym zyskiem spółki, regulują przepisy Kodeksu spółek handlowych, wobec czego rozstrzygnięcie kwestii możliwości czy też zasadności wypłacania zysku spółki w ciągu roku na pokrycie zaliczek na podatek dochodowy nie leży w kompetencji organów podatkowych. Niniejszej interpretacji nie można zatem traktować jako potwierdzającą zgodność przedstawionych we wniosku czynności z odrębnymi przepisami, innymi niż przepisy podatkowe.

Końcowo podkreślenia wymaga także fakt, iż w myśl art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochód z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowo-akcyjnej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.