Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1026/09-4/AS
z 30 października 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP2/443-1026/09-4/AS
Data
2009.10.30



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawka podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów


Słowa kluczowe
dokumenty przewozowe
dostawa towarów
dostawa wewnątrzwspólnotowa
potwierdzenie
stawka preferencyjna
terytorium Unii Europejskiej (Wspólnoty Europejskiej)
wywóz towarów


Istota interpretacji
Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostaw towarów z terytorium kraju na terytoria innych państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej. Spółka w swojej dokumentacji nie posiada wszystkich dokumentów, wymienionych w przywołanych wyżej przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W związku z tym należy uznać, że posiadane przez Spółkę dokumenty nie będą upoważniały do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.



Wniosek ORD-IN 799 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009r. (data wpływu 21 września 2009r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

D. AB (dalej jako: „Spółka”) dokonuje dostaw towarów z terytorium kraju na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Dostawy te dokonywane są na rzecz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na podstawie numerów nadanych im na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka planuje wprowadzenie uproszczonego systemu gromadzenia dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnąrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej również jako: „WDT”) do kontrahentów w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Gromadzone przez Spółkę dokumenty obejmowały będą kopie faktur, zawierających specyfikacje towarów będących przedmiotem dostawy oraz zbiorcze potwierdzenia odbioru towarów, wystawiane przez poszczególnych odbiorców raz w miesiącu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w analizowanym stanie faktycznym gromadzone przez Spółkę dokumenty będą w wystarczający sposób potwierdzały fakt wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich do kontrahentów w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, w związku z czym Spółka będzie mogła wykazywać przedmiotowe dostawy jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („podatek VAT”) według stawki 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazana w stanie faktycznym dokumentacja, którą Spółka planuje gromadzić w odniesieniu do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, tj. kopie faktur zawierających specyfikacje towarów będących przedmiotem dostaw oraz zbiorcze potwierdzenia odbioru towarów wystawiane przez odbiorców raz w miesiącu, będzie umożliwiała Spółce wykazywanie analizowanych dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów opodatkowanych podatkiem VAT według stawki 0%.

Przepisy o podatku VAT

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 0% pod warunkiem, że:

  1. dostawa dokonana została na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i numer ten, jak również analogiczny numer identyfikacyjny dostawcy, wskazane są na fakturze dokumentującej dostawę, oraz
  2. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy podmiot dokonujący dostawy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

Ustawa o VAT odnosi się do kwestii dowodów potwierdzających dokonanie WDT w art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11. Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi) dowodami takimi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

  • dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
  • kopia faktury,
  • specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (zwane dalej: „dokumentami podstawowymi”).

Jednocześnie, na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku, gdy dokumenty podstawowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami dokonania WDT mogą być również inne dokumenty wskazujące, że dostawa wewnątrzwspólnotowa nastąpiła, w szczególności:

  • korespondencja handlowa z nabywcą,
  • dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
  • dokument potwierdzający zapłatę za towar,
  • dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (zwane dalej: „dokumentami pomocniczymi”).

Spółka zauważa, że w myśl powołanego wyżej art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dokumenty podstawowe powinny łącznie potwierdzać dostarczenie towarów do kontrahenta w innym państwie członkowskim UE. W ocenie Spółki, z tak sformułowanego przepisu wynika przede wszystkim wymóg, aby z łącznego zestawienia dowodów tego typu wynikał fakt skutecznego dokonania dostawy. Zdaniem Spółki, wymóg ten nie odnosi się w żaden sposób do liczby dowodów, czy też obowiązku posiadania każdego z nich.

Ponadto, na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, nawet w przypadku gdy zgromadzone przez podatnika dokumenty podstawowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego, dowodami wskazującymi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów istotnie nastąpiła mogą być dokumenty pomocnicze. Wśród przykładowych dokumentów tego rodzaju ustawodawca wymienił w szczególności dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W ocenie Spółki, analiza wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku braku potwierdzenia faktu dokonania WDT dokumentami podstawowymi, ustawodawca przewidział możliwość posiłkowania się innymi dokumentami. O ile tego rodzaju dokumenty dodatkowe będą potwierdzały, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa rzeczywiście miała miejsce, dokumenty takie należy uwzględnić jako dowody dokonania WDT.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, powołane przepisy wskazują że ustawodawca nie wprowadził szczegółowych wymogów co do formy dokumentów, które potwierdzać mają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Istotne jest, aby z treści zgromadzonych przez podatnika dokumentów w sposób jasny wynikało, że towary będące przedmiotem dostawy opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do kontrahenta na terenie innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

W ocenie Spółki, z przepisów art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie można w szczególności wywodzić bezwzględnego zobowiązania podatnika do gromadzenia dokumentów przewozowych CMR potwierdzonych przez odbiorcę towarów. W świetle uregulowań Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), z 19 maja 1956r. (Dz. U. z 1962r., Nr 49, poz. 238 ze zm., dalej jako: „Konwencja CMR”), której Polska jest stroną, takie zobowiązanie byłoby, zdaniem Spółki, sprzeczne z założeniem racjonalności ustawodawcy.

Spółka zauważa, że zgodnie z art. 5 Konwencji CMR, list przewozowy, będący dowodem zawarcia umowy przewozu, wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika. Pierwszy egzemplarz otrzymuje nadawca, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik. Co istotne, w myśl art. 13 ust. 1 Konwencji CMR, po przybyciu towaru do miejsca przewidzianego dla jego wydania, odbiorca ma prawo żądać od przewoźnika wydania za pokwitowaniem drugiego egzemplarza listu przewozowego oraz towaru.

Z postanowień Konwencji CMR wynika zatem, że dokumentem przewozowym otrzymywanym przez nadawcę od przewoźnika jest jedynie karta 1 dokumentu CMR, podpisana przez nadawcę i przewoźnika, potwierdzająca wydanie towarów przewoźnikowi, któremu zlecono transport towarów. Dokument ten w żaden sposób nie potwierdza jednak wywozu towarów z terytorium kraju i ich dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Spółka podkreśla, że Konwencja CMR przewiduje możliwość żądania drugiego egzemplarza CMR przez odbiorcę towaru, nie przewiduje jednak takiej możliwość w odniesieniu do nadawcy (zbywcy) towaru.

Omówione powyżej okoliczności wskazują jasno, że założenia konstrukcji listów przewozowych przewidzianych przez regulującą je umowę międzynarodową nie zakładają możliwości uzyskania przez nadawcę towarów dokumentów CMR potwierdzonych przez odbiorcę towaru. W związku z tym, w ocenie Spółki, bezwarunkowy wymóg gromadzenia dokumentów CMR potwierdzonych przez odbiorcę towarów i uzależnienie prawa podatnika do zastosowania wobec dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów 0% stawki VAT od zgromadzenia tego rodzaju dokumentów, byłby sprzeczny z założeniem, iż ustawodawca działa w sposób racjonalny. Wymóg taki byłby także niezgodny z celowościową wykładnią przepisów o podatku VAT.

Spółka podkreśla jednocześnie, że na podstawie przepisów dyrektyw wspólnotowych w zakresie podatku od wartości dodanej (Dyrektywy Rady 2006/112/WE oraz Szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG), zasadą jest, że wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów podlegają zwolnieniu z opodatkowana podatkiem VAT, przy jednoczesnym zachowaniu przez dostawcę prawa do odliczenia podatku naliczonego (tj. na gruncie polskich przepisów, podlegają opodatkowaniu według 0% stawki podatku VAT). Podatek VAT od przedmiotowych dostaw nakładany jest efektywnie w państwie, do którego towary są dostarczane, w drodze rozpoznania przez nabywcę towarów wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Tym samym, zwolnienie WDT z opodatkowania jest regułą, a nie wyjątkiem, a opodatkowanie faktycznie dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w kraju wysyłki prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej transakcji podatkiem od wartości dodanej (tj. do opodatkowania zarówno w państwie wysyłki, jak i w państwie docelowym), co byłoby sprzeczne z zasadą neutralności tego podatku.

Zdaniem Spółki, powyższe okoliczności wpływają bezpośrednio na sposób interpretacji przepisów ustawy o VAT, określających warunki, których spełnienie uprawnia podatnika do zastosowania 0% stawki VAT do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Wskazują one, iż przepisów tych nie należy interpretować w sposób zawężający, a wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania tego rodzaju transakcji powinny być rozstrzygane na korzyść zasady ogólnej, tj. zastosowania stawki VAT w wysokości 0%. Zawężająca interpretacja tych przepisów byłaby bowiem niezgodna z założeniami wspólnego systemu opodatkowania podatkiem VAT i, w konsekwencji, niedopuszczalna na gruncie przepisów wspólnotowych.

Podsumowując, w ocenie Spółki, analizowane przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają zamkniętego katalogu dokumentów, jakie są wymagane w celu potwierdzenia dokonania WDT, nie nakładając jednocześnie na podatnika obowiązku gromadzenia określonej liczby dokumentów określonych co do ich formy. Istotne jest, aby zgromadzone przez podatnika dokumenty łącznie potwierdzały fakt wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy w innym państwie członkowskim UE, przy czym istotna jest treść, a nie forma tych dokumentów. Jednocześnie, jeżeli dokumenty podstawowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów ich nabywcy w innym państwie Unii Europejskiej, podatnik może posiłkować się innymi dokumentami (w tym przykładowo różnego rodzaju dowodami potwierdzającymi przyjęcie towaru przez nabywcę). Wobec braku zamkniętej listy dokumentów potwierdzających dokonanie WDT określonych co do formy, zdaniem Spółki każda wiarygodna dokumentacja, która pozwala na jednoznaczne stwierdzenie dostarczenia towaru nabywcy znajdującemu się na terytorium innego państwa członkowskiego, spełnia kryteria analizowanych przepisów ustawy o VAT.

Ponieważ w analizowanym stanie faktycznym dokumentacja, jaką Spółka planuje gromadzić, tj. kopie faktur zawierających specyfikacje towarów będących przedmiotem dostawy oraz zbiorcze potwierdzenia odbioru towarów wystawiane przez ich nabywcę z innego państwa członkowskiego raz w miesiącu, będą pozwalały jednoznacznie stwierdzić fakt dostarczenia towarów ich nabywcom, zdaniem Spółki dokumentacja ta będzie spełniała warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i, w konsekwencji, będzie podstawą cło zastosowania wobec dokonywanych przez Spółkę wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów 0% stawki podatku VAT.

Orzecznictwo sądów

Spółka nadmienia, że przedstawione przez nią stanowisko, zgodnie z którym podatnik nie jest obowiązany posiadać wszystkich dokumentów podstawowych w celu zastosowania stawki VAT 0% do WDT, jeżeli fakt dokonania dostawy może być udowodniony za pomocą innych dokumentów, znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Stanowisko takie zaprezentowane zostało m.in. w wyrokach WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2008r. (sygn. akt III SA/Wa 147/08), z dnia 27 września 2007r. (sygn. akt III SA/Wa 1210/07), z dnia 11 kwietnia 2008r. (sygn. akt III SA/Wa 155/08), z dnia 12 lutego 2009r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08) czy wyroku WSA w Kielcach z dnia 8 maja 2008r. (sygn. akt I SA/Ke 114/08).

Tytułem przykładu Spółka wskazuje na drugi z powołanych wyroków WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1210/07), w którym Sąd uznał, iż: „<...> podatnik nie musi posiadać omawianych dowodów jako odrębnych. Ważne jest jedynie to, aby dokumenty te zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają „łącznie” potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Ponieważ dokumenty mają „łącznie” potwierdzać określony fakt, podatnik (dostawca) nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów <...>. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (a niekiedy nawet jeden - np. faktura zawierająca specyfikację towarów i będąca jednocześnie dokumentem potwierdzającym wywóz towarów)”.

Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika jednoznacznie, że dokumenty podstawowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie muszą występować łącznie. Warto podkreślić, że interpretacja przepisów ustawy o VAT, określających wymogi dokumentacyjne w zakresie WDT, dokonywana przez polskie sądy administracyjne w ślad za orzecznictwem ETS jest liberalna. Zdaniem sądów podatnik ma możliwość dokumentowania faktu dokonania wywozu towarów za pomocą wszelkich dokumentów; w formie papierowej, przesłanych faksem, jak również otrzymywanych w formie elektronicznej. Z punktu widzenia przepisów o ustawy o VAT, istotny jest bowiem obiektywny fakt wywozu towarów z terytorium kraju oraz możliwość bezsprzecznego wykazania, że dostawa miała miejsce, a nie to, za pomocą jakich środków dowodowych (dokumentów) okoliczność ta będzie wykazana.

Prawidłowość przedstawionego przez Spółkę stanowiska znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie ETS. Dla przykładu, w wyroku z dnia 27 września 2007r. w sprawie C-146/05 Albert CoIlee ETS stwierdził, że żaden przepis Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG nie dotyczy bezpośrednio kwestii dowodów, jakie podatnicy muszą przedstawić w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT. Jednocześnie, przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tychże celów. Przepisy te nie mogą być więc wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu tego podatku ustanowionego przez przepisy wspólnotowe. W konsekwencji, zdaniem ETS, jeżeli fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, aby zwolnienie od VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeżeli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Spełnienie wszystkich wymogów formalnych (dokumentacyjnych) przewidzianych w prawie krajowym ma tutaj znaczenie drugorzędne.

Konkluzja

Podsumowując, zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę analizowane przepisy ustawy o VAT oraz przepisy prawa wspólnotowego, jak również orzecznictwo polskich sądów administracyjnych oraz ETS, wystarczającą przesłanką do zastosowania stawki 0% VAT dla WDT jest wykazanie, iż w danym przypadku wywóz towarów poza terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego faktycznie nastąpił. Spółka stoi na stanowisku, iż dokumenty, które planuje ona gromadzić, tj. kopie faktur wraz ze zbiorczymi potwierdzeniami otrzymania towarów wystawianymi przez kontrahentów Spółki, będą pozwalały w jednoznaczny sposób stwierdzić, że towary opuściły terytorium Polski i zostały dostarczone do ich nabywcy. W związku z tym, dokumenty te będą spełniały warunki wynikające z przepisu art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT i, w konsekwencji, będą stanowiły podstawę do zastosowania w odniesieniu do dokonywanych przez Spółkę wewnątrzwspółnotowych dostaw towarów stawki VAT 0%.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 7 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl zaś art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

  1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
  2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

  1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  2. kopia faktury,
  3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
    – z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy zaś art. 42 ust. 11 ww. ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

  1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
  2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
  3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
  4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ww. ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z terytorium Polski i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Spółka uważa, że dokumenty, które planuje gromadzić w odniesieniu do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, tj. kopie faktur zawierających specyfikacje towarów będących przedmiotem dostaw oraz zbiorcze potwierdzenia odbioru towarów wystawiane przez odbiorców raz w miesiącu, będzie umożliwiała Spółce wykazywanie przedmiotowych dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów opodatkowanych podatkiem VAT wg stawki 0%.

Zatem Spółka jest w posiadaniu dwóch dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie zaś posiadała dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostaw towarów z terytorium kraju na terytoria innych państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej. Spółka w swojej dokumentacji nie posiada wszystkich dokumentów, wymienionych w przywołanych wyżej przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z tym należy uznać, że posiadane przez Spółkę dokumenty nie będą upoważniały do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ponadto należy zauważyć, iż powołane przez Spółkę wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych zostały wydane w innych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj